Het Eurovisie Songfestival 2024 werd op 7, 9 en 11 mei georganiseerd in Malmö in Zweden, en werd gewonnen door Zwitserland, met The code, gezongen door Nemo.

*SONGS & ARTIESTEN ZIEN? SCROLL NAAR BENEDEN*

  • Het was de derde keer dat het festival in Malmö gehouden werd, na 1992 en 2013.
  • Een ongekende beslissing: Nederland werd gediskwalificeerd na aangifte bij de politie van een situatie tussen artiest Joost Klein en een vrouwelijke medewerker van de European Broadcasting Union, en in afwachting van de uitkomst van het onderzoek. De Nederlandse omroep AVROTROS noemde de beslissing disproportioneel. Nooit eerder in de geschiedenis werd een deelnemer tijdens de Eurovisieweek gediskwalificeerd.
  • De European Broadcasting Union besloot dat - voor het eerst in jaren - er geen nieuwe slogan en geen nieuw thema werd gekozen, maar dat United by music, de slagzin van Liverpool 2023, vanaf nu blijvend gebruikt zal worden.
  • De presentatie was in handen van twee vrouwen: actrice Malin Åkerman en comedian Petra Mede - voor die laatste was het de derde keer dat ze het Songfestival presenteerde.
  • Net als in 2023 deden er 37 landen mee. Het initiële contract van de EBU met Australië liep af (vijf deelnames), maar werd verlengd. Roemenië haakte helaas om financiële redenen af, maar Luxemburg deed na dertig jaar weer mee!
  • De deelname van Israël zorgde voor veel problemen. Velen vonden dat het land, vanwege de bloedige oorlog in Gaza, uitgesloten had moeten worden. De EBU bleef stellen dat het festival niet-politiek was en gaf in de aanloop enkel aan dat de song die Israël stuurde daarom ook niet politiek mocht zijn. Na twee afgekeurde teksten gebood de president van het land de Israëlische omroep de tekst aan te passen, omdat hij vond dat 'Israël zijn waarheid moest laten horen op het festival'. De titel van het eerstgekozen lied werd veranderd in Hurricane en ook de tekst werd aangepast. De EBU verklaarde vervolgens dat Israël gewoon mee mocht doen.
    Zie ons artikel hierover.
  • Tijdens het festival werd de artiest van Israël, Eden Golan, in de zaal zowel toegejuicht als op boe-geroep onthaald. De EBU deed er alles aan om die protesten niet te laten horen in de uitzending. Van artiesten en gastartiesten die een klein symbool van steun aan het Palestijnse volk toonden, werd het optreden niet online gezet (zoals bijvoorbeeld de Portugese deelneemster, die tijdens de finale nagellak in de kleuren van de Palestijnse vlag droeg).
  • Een tiental deelnemende artiesten had al een paar weken voor het festival een verklaring op hun social media gezet waarin zij aangaven dat ze niet konden blijven zwijgen in verband met de deelname van Israël. Een deel van hun tekst luidde: 'It is important to us to stand in solidarity with the oppressed and communicate our heartfelt wish for peace, an immediate and lasting ceasefire, and the safe return of all hostages. We stand united against all forms of hate, including antisemitism and islamophobia.'
  • Er waren veel anti-Israëlprotesten in de stad Malmö en rond de Malmö Arena. Er was veel politie op de been, en zelfs het luchtruim was, uit angst voor een aanslag, niet toegankelijk tijdens de Eurovisieweken.
  • Er was in het algemeen veel onvrede bij zowel publiek als deelnemers over de krampachtige houding van de EBU. Winnaar Nemo zei het na afloop zo: 'I think the EBU needs some fixing.'
  • Frankrijk koos voor een van de bekendste artiesten in eigen land, Slimane. Hij onderbrak zijn lied tijdens de generale repetitie voor de finale en hield een korte toespraak over de noodzaak van vrede.
  • Een grote naam ook voor het Verenigd Koninkrijk: Olly Alexander, jarenlang voorman van de band Years & Years (met de grote hit King) en ook bekend als acteur in de serie It's a sin, vertegenwoordig het land, maar kreeg helaas 0 punten van het publiek.
  • De winnaar, Nemo uit Zwitserland, was de eerste openlijk non-binaire winnaar uit de festivalgeschiedenis. Hen kwam tijdens de vlaggenparade op met zowel de Zwitserse als de non-binairiteitsvlag.
  • Er waren veranderingen in de stemprocedure: net als vorig jaar werd er in de halve finales alleen maar door het publiek gestemd, en in de finale door het publiek én vakjury's, maar nu waren de lijnen al geopend zodra het eerste liedje begon. Dus niet pas ná alle songs. Voor de stemmen van 'the rest of the world' gold zelfs een stemvenster van vierentwintig uur, om aan de diverse tijdzones tegemoet te komen.
  • Nog een verandering: de 'big-5-landen' (Duitsland, Verenigd Koninkrijk, Italië, Frankrijk en Spanje) en winnaar van vorig jaar Zweden, traden al tijdens de halve finales live op, midden tussen de andere landen.
  • En de laatste grote verandering: voortaan konden landen nadat ze door de halve finales gekomen waren niet alleen meer 'eerste helft' en 'tweede helft' van het programma loten, maar ook 'producer's choice'. Daar hadden ze zelfs het meeste kans op. Er waren 6 lootjes eerste helft en 6 lootjes tweede helft en maar liefst 13 lootje 'producer's choice', wat inhoudt dat de producers van de show het lied op elke plek neer kunnen zetten die ze wenselijk achten. Zo trokken dit jaar de makers van het televisieprogramma nog meer macht naar zich toe, al meldden ze dat dat is 'om alle artiesten een moment van glorie te kunnen geven'.