Categorie
Columns

De conclusies

Het Songfestival kan bijna weggeborgen, we hadden het pakpapier nog liggen. Eurovisie heeft mooi blinkend op tafel gestaan deze dagen, maar nu gaat het de kast weer in en raakt een paar maanden lang steeds verder naar achteren weggeschoven, tot we in het najaar van de AVRO/TROS horen welke nieuwe artiest er namens ons land naar voren zal stappen. Maar eerst proberen we uit de brij van geluid, licht, meningen, stemmen en punten nog wat conclusies te trekken. 1. Het was een diffuus festival. Het meest opvallende van de puntentelling: niemand was het met elkaar eens. Vorig jaar sloegen vakjury… »

  • Column
  • Lissabon 2018
  • Edward van de Vendel Edward van de Vendel

Mercy bestaat écht

Ze bestaat echt – de kleine, sprankelende Mercy. De ik-persoon uit de Franse inzending voor het Songfestival. Begin 2017 ontvluchtte haar moeder, de toen nog hoogzwangere Taiwo Yussif, de gruwelheden van de Nigeriaanse terreurgroep Boko Haram. Taiwo kwam in Libië terecht waar zij, als één van de bijna duizend vluchtelingen, op een gammele boot stapte. De golven van de Middellandse Zee dreven Taiwo in de armen van hulporganisatie SOS Méditerranée onder wiens hoede Mercy geboren werd. Om precies te zijn: op dinsdag 21 maart 2017, twintig over acht, reddingsboot Aquarius. Een mirakel dat enkele uren later op social media terug… »

  • Column
  • Lissabon 2018
  • Dave Boomkens Dave Boomkens

Het verdriet van het Songfestival

Alles aan het Eurovisie Songfestival is indrukwekkend. De lichtshows, het camerawerk, de vlaggen, de gekte, alles is erop gericht om het Grote Eurovisiefeest in beeld te brengen, waar alleen maar winnaars lijken te zijn. Maar er is een achterkant waar geen camera’s op gericht staan. Ik heb nu twee halve finales meegemaakt vanuit de zaal. Het zijn fantastische avonden. Het mooiste moment is wanneer de lichten in de zaal uit gaan en uit de speakers het Te Deum klinkt. Fans van alle landen staan dwars door elkaar. Elke droom, van ieder land, is nog in leven. De hele avond lang… »

  • Column
  • Lissabon 2018
  • Jelmer Soes Jelmer Soes

Harry Potter op het Songfestival

Wat lezen de deelnemers van dit jaar?

Weinig kans dat de Israëlische Netta  straks – tussen de repetities door – naar Judas van Amos Oz grijpt. Of dat de Vlaamse Sennek opeens met de laatste Brusselmans onder haar arm richting de persconferentie loopt. Begrijp ons niet verkeerd: tuurlijk lezen onze Eurovisiesterren, maar nu even niet. Want tijd is schaars. In Eurovisieland kent iedere minuut een eigen planning en zijn de artiesten drukker dan Trump. Toch kon team-Eurostory het niet nalaten om verschillende artiesten naar hun favoriete boeken te vragen. So… euh… do you have some literature advice for us? Montenegro De Montenegrijnse zanger Vanja Radovanović gaat nooit… »

  • Column
  • Dave Boomkens Dave Boomkens

Viva la diva!

Wat maakt iemand een ultieme Eurovisiediva?

Een onoverwinnelijke, bijna onaardse dame die vol overtuiging Europa hypnotiseert: elk jaar gebeurt dat minstens één keer op het Songfestival. Diva’s en het Songfestival lijken dan ook perfect bij elkaar te passen. ’s Werelds grootste podium voor ’s werelds grootste en meest gevierde zangeressen. Of is dat het nou nét niet? Wat bedoelen we eigenlijk met diva? Want al komt het begrip uit de operawereld – waar men de meest getalenteerde zangeressen ermee aanduidt – bedoelen we ook niet soms zangeressen die vooral heel erg vol van zichzelf zijn? Of geldt dat minder voor de diva’s van het Songfestival? De… »

  • Column
  • Berrie van der Molen Berrie van der Molen

HET EUROVISIE VOGELFESTIVAL

Voor mij is Eurovisie iets kantlijnigs, iets waar ik pas aandacht aan besteed als de rest van de bladzijde mij niets meer te bieden heeft. Denk ik. Denk ik, toch. Tot het moment dat de herkenningsmelodie klinkt. Dan veranderen de binnenkanten van mijn oorschelpen in fluweel en is het kantlijnige hoofdpuntig geworden. Natuurlijk heeft dat te maken met vroeger, dat we als kinderen in onze pyjama’s en met gekamde haren op de bank nog even mochten opblijven om de eerste landen te zien optreden. Het zijn de eerste klanken van het Te Deum van die oude Franse componist die me… »

  • Column
  • Bibi Dumon Tak Bibi Dumon Tak

Waar is de blauwe broek van Agnetha?

Een bezoek aan ABBA The Museum

Jumpsuits, wijde pijpen met ruches, kimono’s, bolero’s, korte rokjes, strakke jurken, zilveren plateaulaarzen, allemaal met die onschuldige seventies-lach erboven: het succes van ABBA is onlosmakelijk verbonden met de outfits. Zowel in de kleding als de muziek zit iets hoopvols; het is flamboyant, zonder ironie. Zoals The Beatles het optimisme van de jaren zestig in muziek goten, gaf ABBA kleur aan de jaren zeventig. Van hun muziek krijg ik altijd zin in feest. Tijdens mijn bezoek aan Stockholm móét ik daarom langs bij ABBA The Museum, om alles over the Fab Four van Zweden te weten te komen en hun outfits… »

  • Column
  • Anne Broeksma Anne Broeksma

Column: Ellen koopt een vlaggetje (deel één)

Toen wij van Eurostory vorig jaar deze site oprichtten hadden we als streven om de grootste vooroordelen omtrent het Songfestival weg te nemen en te tonen dat er naast muzikale ook nieuwswaardige politieke en culturele kanten aan het gebeuren zaten. Deze missie hebben wij in een half jaar tijd volbracht, we kregen excuusbrieven van Twitteraars die zeiden dat ze dankzij onze site met heel andere ogen keken naar dit liedjesfestijn, bedankkaartjes van bodybuilders die zich vroeger schaamden dat ze de punten bijhielden op speciaal uitgeprinte formulieren en meerdere aanmoedigingsprijzen van onze ouders. Maar toen vorig jaar op 14 mei Oekraïne… »

  • Column
  • Oekraïne
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz

Column: Ellen koopt een vlaggetje (slot)

Als je in Oekraïne een kroeg bezoekt en je even niet meer weet waar je het over moet hebben, kan je altijd het Songfestival aanhalen: dat maakt meer tongen los dan wodka of de vraag wat het beste recept voor borsjt is. De Oekraïeners zijn enorm fier op hun overwinning in 2005. ‘Wild Dances was episch,’ verzucht er een. Een ander, niet zonder trots: ‘Hoe geweldig is het als je voor het eerst meedoet met het festival, en meteen wint!’ ‘We hoorden meteen bij de top van Europa! En nog steeds!’ roept een derde. Het enthousiasme zegt ook iets over… »

  • Column
  • Oekraïne
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz

Column: Violin tones to die in

In het voorjaar van 2009 leerde ik drie dingen: walnoten lijken op hersens, hersens moet je kraken, zelfmedelijden beteugel je met YouTube. Elke middag bracht mijn moeder een schaaltje hersens plus een kraker – ik zat gebogen over warmteleer en de halfwaardetijden van kernafval en mompelde iets dat in de buurt kwam van ‘bedankt en ga nu maar weer weg.’ Op mijn oren zat een koptelefoon waarin op repeat een violig zeiklied klonk, gespeeld door de Noorse Alexander Rybak. Nee, niet Fairytale, het lied dat ik luisterde was nog van voor Fairytale. Het was Song from a secret garden en… »

  • Column
  • Iduna Paalman Iduna Paalman