‘I am an activist,’ liet Loreen eind 2017 zich tijdens een optreden ontvallen. Het gebeurde eigenlijk per ongeluk, tussen neus en lippen door. Vier woorden die de Zweeds-Marokkaanse uitsprak ten overstaan van de genodigden van de Pontus Schulz-foundation: een Zweedse organisatie die zich sterk maakt voor een systeem waarin de bronnen van Moeder Aarde beter benut worden. Statements zong ze. Het nummer dat haar comeback op het Songfestival moest inluiden. Maar de Zweedse televisiekijker besloot anders: het bleef bij Euphoria. Een activiste dus. En een gloednieuw album. Ride verscheen op 24 november 2017, is vooral donker – héél donker – en moet de oude Loreen ten grave dragen. 

I, I’d rather kill myself in a ’71 Charger
1973 was misschien wel het allerbeste boekjaar uit de geschiedenis van automerk Dodge. Dat jaar werden er maar liefst 108.000 exemplaren verkocht van de zogenoemde Dodge Charger, een wagen die in 1971 op de markt werd gebracht maar wereldwijd vooral furore maakte door de jeugdserie The Dukes of Hazzard. De Charger staat bekend om z’n agressieve uitstraling en wie van V8-motoren houdt, zal enorm genieten van het geluid en de acceleratie van de motor. Een stoere bak dus die in alles onlosmakelijk verbonden is met het eerste lied van Loreens nieuwe album: ’71 Charger.

Nadrukkelijk verzoek van Loreen: leg je hoofd alsjeblieft niet op de achterbank van de Charger. Daar heeft de Zweeds-Marokkaanse zangeres namelijk allesbehalve zin in. Zij heeft al genoeg van d’r tijd verkwanseld aan alle persoonlijke misère. Don’t you lay your head, on my head / On my head, on my couch / I ain’t got the time / Won’t waste time on your insides and out. Hoewel de openingstrack van Loreens nieuwe album – in eerste instantie – over een ex-geliefde lijkt te gaan, zaaien de beelden uit bijhorende videoclip twijfel. Van bovenaf gefilmd zie je Loreen rijden in de donkergroene Charger. Over landweggetjes waarboven een mystieke, grijze sneeuwlucht hangt. Als de Charger stilstaat, verschijnen er al gauw druppels op de ramen. Het platteland lijkt hier in alles een functionele rol te vervullen: een ideale omgeving om je gedachten en herinneringen de vrije loop te laten. Drove by the black road it’s my comfort zone / Craving the comfort from that empty seat / I ride on my own.

Toch blijft die subtiele verwijzing naar The Dukes of Hazzard bestaan: de serie die zich afspeelt op het platteland van Georgia, een van de zuidelijke staten die zich in 1861 losweekte van de rest van de Verenigde Staten. In de serie liggen de Dukes alsmaar overhoop met burgemeester Hogg en sheriff Rosco die de lokale autoriteiten vertegenwoordigen en tot op het bot corrupt zijn. Om uiteenlopende redenen hebben Hogg en Rosco het voorzien op de boerderij van de Dukes, waardoor de familie gebukt gaat onder een smaad- en lastercampagne. Your trouble isn’t worthy / You’re talking like it’s dirty / Bite your tongue hun, keep it to yourself / Rolling back and forth, back and forth / Back and forth with your words. En neven Bo en Luke? Die rijden inderdaad de hele dag rond in een Dodge Charger 1969 RT.

I keep a chain on your heart, put a spell on you
Een sprong naar het derde lied van Loreens album: Jupiter drive. Een nummer dat Loreen begin april 2014 al eens ten gehore bracht in de Amsterdamse Melkweg. Niet in de versie zoals-ie nu op het album te horen is, maar rauw, ongepolijst, nóg meer underground. Want dat is Jupiter drive: rechtstreeks afkomstig uit het rokerige nachtleven van Berlijn. Een aanzwellend intro, een onheilspellende tekst en een beat die veel tot de verbeelding overlaat. If we die, we die together / You’re mine, you’re mine forever / We ride my Jupiter drive. ‘Als wij sterven, zullen we samen sterven. Dan zul jij de mijne zijn, de mijne voor altijd. En rijden wij mijn ritje richting Jupiter,’ zo luidt de vrije vertaling. Ze wijst de luisteraar op Jupiter, de planeet die groter en zwaarder is dan alle andere planeten bij elkaar. De planeet die door zijn omvang vaak zelfs met het blote oog goed zichtbaar is. Maar het zou eveneens kunnen gaan over oppergod Jupiter, een figuur uit de Romeinse mythologie. Als weergod beheerste hij de wind en de storm, bracht hij de regen en had hij talloze minnaressen. Maar goed, doordat goden vaak nectar dronken en ambrozijn aten, waren ze onsterfelijk. En laat de dood nu veelvuldig terugkomen in Jupiter drive. And my lips just kill you once more / I need to feel you breathe and then / You’re all mine, mine. Begeren en beheersen. Daarover zingt Loreen. Close your eyes, make a decision / In your mind, I know you need me / You’re my main obsession. Begeerte die verandert in obsessie.

What if I told you, I die a thousand times
Vergeet de mystieke Björk met haar zwaar aangezette IJslandse accent. Scandinavië heeft namelijk ook gewoon het kaartje van Loreen in haar muzikale rolodex. Tijdens de 6 minuten en 38 seconden die Hate the way I love you duurt, gaat Loreen op zoek naar het antwoord op de unheimliche vraag: welke diepere waarheid ligt er ten grondslag aan mijn gevoelens van ongeluk? Gedurende de eerste minuut van de videoclip wordt de kijker met het oververmoeide gezicht van Loreen geconfronteerd. Uitgeput ontwijkt zij de lens, haar naakte lijf gehuld in witte lakens. Om haar bed staan tientallen kaarsen. En op de muur worden beelden geprojecteerd die als doel hebben de toeschouwer te verwarren. Uiteindelijk is het Loreen zelf die moet dealen met de benauwende gedachten die haar teisteren. You’re the reason I’m a mess / I gotta get you out. Toch lukt het niet de ander los te laten. En dat terwijl beide levens helderder schreeuwen als het licht gedoofd is. Our lives shouting / Brighter when the lights out. Maar het blijft de nagloed die zich wikkelt om het hart van Loreen. Your afterglow / Wraps itself ‘round my heart. Het is dé reden waarom het afscheid maar niet ingeluid kan worden. Het is de liefde die confronteert, trotseert en aan het langste eind trekt. You’re the reason I’m a mess / I hate the way I love you / But I love you… Ongeacht de duur van het gevecht en de duizend doden die Loreen heeft moeten sterven, is het de liefde die haar in de leugens doet geloven.

You’re sleeping in my bed but he is in my head
Het enige nummer van het album dat Loreen zonder inmenging van anderen heeft geschreven, heet Heart on hold. Een stevig rocknummer waarbij de stem van Loreen geweldig tot zijn recht komt. Maar ook in dit lied is het weer de leugen die regeert. I’m hiding from the truth / ‘Cause since that day I knew / I couldn’t resist you. Terwijl op de achtergrond gillende gitaren en harde drums te horen zijn, vraagt Loreen zich hardop af hoe lang zij haar affaire nog verborgen kan houden. Every single day / I’m feeling so afraid / Thinking he will notice. En even verderop: My mind is in a spin / So fragile and so thin / Gotta stop pretending, right?. Uiteindelijk besluit Loreen door te blijven rennen, met haar ogen gesloten zodat zij haar hart even in de wacht kan zetten. En de allesverzengende onzekerheid? Die blijft.

When the cold creeps in, you warm my skin
Als negende track op het album is titelsong Ride terug te vinden. Een misschien wat merkwaardige keuze, maar zeker geen onlogische, als je alle nummers naast elkaar legt. Het album is namelijk een drieluik. Het eerste deel wordt afgetrapt met ’71 Charger, het nummer waarin Loreen in haar Dodge Charger wegrijdt van de commercie die haar creativiteit zo ongelooflijk lang beteugelde. Het tweede deel vangt aan bij Hate the way I love you waarin Loreen vecht tegen het kind dat in haar ziel huishoudt terwijl ze eigenlijk volwassenheid en ambitie probeert na te streven. En met Ride is de luisteraar bij het sluitstuk van het album aangekomen. De apotheose waarmee Loreen een nieuwe fase van haar muzikale carrière hoopt in te luiden. Just smoke with me in leather seats and ride. Ditmaal mag je je hoofd wél op de achterbank van de Charger leggen. Het liefst met een brandende peuk tussen je lippen. They don’t know what we are / Dreamer, wait now, let them chase / To the lights off your car. ‘Niemand heeft enig benul wie we zijn, wat we najagen, maar laat ze de koplampen van onze auto maar doven,’ lijkt Loreen de luisteraar mee te willen geven. Het kan haar allemaal gestolen worden, als ze zelf maar weet wie ze is. Een boodschap die kracht bijgezet wordt door het beeld uit de videoclip: de oude Loreen die toekijkt hoe de nieuwe Loreen het podium betreedt. Leave the pride outside for love tonight / Just smoke with me in leather seats and / Ride / Drive…


This article was translated by Laura Burn.