• Het Eurovisie Songfestival 1965 was een revolutionaire editie. Allereerst doordat de Zweden opeens besloten niet in het Zweeds, maar in het Engels te gaan zingen. Er was geen duidelijke taalregel, maar dit was nu ook weer niet de bedoeling! De wél-duidelijke taalregel (zing in de taal van je land) werd dan ook een jaar later, in 1966, ingesteld.
  • Maar verantwoordelijk voor het grootste gedeelte van de revolutie was de legendarische Serge Gainsbourg. Deze Franse componist/kunstenaar/zanger/rebel schreef voor het jonge zangeresje Poupée de cire, poupée de son (Pop van was, pop van geluid), een strakke popsong met een provocerende tekst. France Gall trad aan voor Luxemburg en won. Daarmee veranderde het festival in een gebeuren voor nette dames en heren in een eventueel-ook-eigentijds muziekevenement (iets waar Abba in 1974 de verdere grote impuls toe gaf).
  • Serge Gainsbourg schreef nog twee keer (mee aan) een festivalliedje, in 1967 aan Boum-badaboum van Minouche Barelli, en in 1990 voor Joelle Ursull (White and black blues). En in 1975 werd zijn liedje geweigerd (zoals bij die editie op onze site te lezen valt).
  • De tekst van Poupée de cire, poupée de son zit vol met ingenieuze woordspelingen, maar het bijzonderste is dat Gainsbourg verklaard heeft dat hij het gek vindt dat jonge mensen hun ideeën over de liefde halen uit liedjes die gezongen worden door andere jonge mensen die net zo weinig ervaring hebben. Hij laat de jonge France Gall (tijdens het festival zeventien jaar) zingen: 'Ik ben een pop van was, een pop van geluid. Ben ik slechter of beter dan een modepopje?'
  • De puntentelling: elk land had tien juryleden, die naar believen drie punten mochten verdelen. Alle punten van de jury werden opgeteld en vertaald in officiële scores: 5 voor het land dat de jury bovenaan had staan, 3 voor nummer twee en 1 voor nummer drie.
  • Ierland debuteerde op dit festival, en zou later uitgroeien tot het land dat de meeste festivals won (zeven keer).