Veel 2020-Eurovisiesongs zijn Coronasongs geworden. Gewoon, omdat we ze in deze tijd beluisterden. Maar ook omdat de tekst zich op de een of andere manier hechtte aan wat we voelen.
Through every high and every low, we grow. (Grow, Jeangu Macrooy)
of
In time my wound will be a scar. (Tears getting sober, Victoria)
Maar het meest geldt dit voor de muziek van Diodato. 

Lawaai
Diodato had nu in Rotterdam moeten zijn. De Italiaan zou er zijn Fai rumore (‘Maak lawaai’) gezongen hebben – het lied dat finaal te plakken valt op de eenzaamheden van deze tijd:
‘Maak alsjeblieft lawaai, omdat ik deze onnatuurlijke stilte tussen jou en mij niet verdragen kan.’
Het werd in eigen land tijdens de eerste weken van lockdown dan ook een balkonlied.

Dit heerlijke leven
Maar het is niet zijn enige liedje dat een rechtstreekse zoomverbinding aanging met ons covid-bestaan. Tegelijk met Diodato’s deelname aan het Festival van San Remo (dat als Italiaanse voorronde dient) kwam zijn nieuwe album uit. Dat was dus net vóór alle problemen begonnen. Het album heet Che vita meravigliosa – ‘Wat een heerlijk leven.’ En kijk eens naar de hoesfoto (links). We zien een man in zomerkleren aan de rand van een zwembad zitten. In de verte een witte stad, een bootje, blauwe lucht. Zorgeloos. Tot we beter kijken. Aan het gebouw rechts hangt een klok, en de tijd op die klok is: twaalf voor twaalf – dreigingstijd. Bovendien valt er midden op de foto een kernbom uit de lucht. Wat een heerlijk leven.

Juichen
Dramatisch gezegd: het is alsof Diodato met die man in zijn zomerkleren aan de rand van een lekker badje onszelf in januari heeft afgebeeld. Of, zoals het refrein van de titelsong luidt:
‘Ah, dit pijnlijke, verleidelijke, wonderbaarlijke leven, het leven dat me vol de zee in duwt.’ Ook de meeslepende, juichende melodie versterkt dat gevoel: er gaat van alles tragisch mis – maar ja, het leven is fantastisch.

Motorolie
Maar hé, Corona is tijdelijk en mag het ook eens ergens anders over gaan?
Ja. Graag.
Daarom lichten we hier vandaag het vrolijkste liedje van het album uit: Il commerciante – ‘De koopman’. Met lekkere stoten van de blazerssectie en een flink ploffende beat zingt Diodato over die keer dat hij motorolie ging kopen. Het lied zou ook gespeeld kunnen worden door een dorpsfanfare, je ziet de trombonisten al lopen. En dan Diodato ertussendoor paraderend, terwijl hij heel hard ‘Piewwww!’ roept (op 2:11).

Eerste couplet
Hoe zit dat met die motorolie? Nou, dat vertelt Diodato dus in het lied, want dit is de complete tekst:
Ik ontmoette een ouderwetse koopman, en nu schrijf ik een liedje, omdat het me goed deed om met een kenner over motorolie te praten.
Ik luisterde naar zijn advies. Ik leerde wat ik moest onthouden als ik me niet elke keer dat ik een liter olie voor mijn motor nodig heb voor de gek wil laten houden.

Refrein
En toen dacht ik: wat is het toch lastig om competente mensen te vinden die ooit verliefd werden op een normale baan.
Ik dacht: alles is één groot winkelcentrum, met overal passies te koop, ‘in de aanbieding, speciaal voor u.’

Tweede couplet
En hij legde me uit dat de olie die ik zocht in twee verschillende verpakkingen zat.
De eerste was duur, want dan kocht ik vooral ook de bekende merknaam.
En de tweede kostte veel minder, maar deed precies hetzelfde.
Glimlachend achter zijn bril zei hij tegen me: ‘Mij maakt het niet uit wat je kiest.’

Overdenking
Da’s alles, want daarna volgt alleen nog twee keer het refrein, plus dat ‘piewww!’
Hier kan een Italiaanse liedtekst dus ook over gaan. Niks liefde, niks zwijgen, niks afscheid, niks droefenis  – gewoon een overdenking bij het kopen van motorolie.
En nee, géén Corona-connectie.
Tenzij we bedenken dat dit soort kleine kooplieden het in deze tijd financieel extra moeilijk hebben. En misschien wel failliet gaan.
O ja.
Shit.

Lees hier onze vorige Eurovisievondsten:
Mahmood – Eternantena
Monique Melsen – Pomme pomme pomme
zalagasper – Box
Blanche – Empire
Korni Grupa – Moija generacija
Filipe Sambado – Gerbera amarela do sul
Madcon – Glow
The Starlings – My town
Loïc Nottet – Mr/Mme
GreenJolly – Razom nas bahato
Karin Park – Human beings
Münchener Freiheit – Viel zu weit
Lauris Reiniks – Dīvaini mierīgi
The Roop – Yes, I do
Big Brovaz – Big bro thang
Erika Vikman – Cicciolina
Ermal Meta – Finirà bene
Edyta Górniak – Grateful
Loreen – Statements
Patricia Kaas – La maison en bord de mer
Dotter – Bulletproof
Miki Núñez – Me vale