Eind maart, op de Litouwse televisie. Een officiële persconferentie over de coronamaatregelen.
Nadat de regeringsleiders gesproken hebben, loopt Vaidotas Valiukevičius, leadzanger van The Roop, naar de katheder. Het is niet heel wonderlijk dat hij door de regering is uitgenodigd. Het Eurovisie Songfestival is net gecancelled, en Litouwen is verdrietig. Eindelijk hadden ze met On fire de kans om eerste te worden, zo hadden de bookmakers beslist, en dan wordt het afgelast. De hoofdrolspeler komt het verdriet nu wegnemen – terwijl voor hem en zijn band het verdriet extra groot is, want dit is niet de eerste keer dat zij het Eurovisiepodium nét mislopen. In 2018 probeerden ze het ook al, met het nummer Yes, I do, en toen werden ze derde in de nationale finale.

Vaidotas
In een bos treft een interviewer hem, ergens in maart. Vaidotas zit op een hangmat, een tikje voorovergebogen, en ontwijkt de camera met zijn blik. Een triest gezicht; zelfs een beetje ontredderd. Hij neemt de zaken met ons door. ‘Dus… op 15 februari wonnen we de Litouwse finale met het grootste puntenaantal ooit. We hadden enorm veel support uit Litouwen, en met die support begon onze weg naar het grote Eurovisie Songfestival. We verzamelden een professioneel team en we begonnen de promotie van het lied. Het werd goed ontvangen door alle landen.’

De zon schijnt bleekjes door de bomen. Zo stil terugdenkend aan de hele route, zit hij daar, met zijn muts op, zijn jas hoog dichtgeritst… zuchtend. ‘In vierenzestig jaar Eurovisie is dit de eerste keer. Het is nooit eerder gebeurd. We krijgen niet de kans om Litouwen te vertegenwoordigen, voor het oog van tweehonderd miljoen kijkers… misschien dit jaar zelfs nog meer, heb ik gelezen.’

Wandeling langs highlights
Hij is inmiddels uit de hangmat gestapt. Hij staat en hangt nu tegen bomen, en trommelt af en toe speels met een stok op metalen percussie-objecten die daar voor het plezier zijn neergezet. Hij begint een figuurlijke wandeling te maken langs highlights. ‘Ik kan me herinneren dat toen we Hello schreven, dit ons het mooiste en prachtigste werk leek, en dat we nooit meer iets mooiers zouden creëren. Toen brachten we Dream on uit, en ik zei, dit is het! Dit is de piek! De piek der pieken! Met Yes, I do zei ik weer: Vaidotas, hier, dit is het, na deze song, als dit het niet is, dan ben je klaar.’ Hij beschrijft zijn songs als wonderen die zich keer op keer lijken te voltrekken, maar dan toch geen wonderen blijken te zijn. Vaidotas’ ogen worden groot. ‘En toen schreven we op de een of andere manier On fire. Hij laat even een pauze vallen. On fire, die gigantische hit op Tiktok, waarvan iedereen het dansje kent. Vaidotas kijkt recht in de camera. ‘Je moet in jezelf geloven en gewoon proberen.’

Hello
Hello (2016) was een song aan allen die zich in de achterste rijen begeven (Hello! Hello! In the background!) en niet hun hand durven op te steken. In het hoge en krachtig gezongen synth-refrein krijgen we het resultaat te horen van wat er gebeurt als je eindelijk uit de schaduw stapt: I can live my life like this forever, searching for more, searching for more. En nog een keer: I can live my life like this forever, searching for more, searching for more.

Dream on
Dream on (2017) was een pleidooi aan iedereen om zijn of haar gevoel te volgen, ook al kan dat pijn gaan doen; probeer! Probeer! Probeer! Van achter een bloemenbed van elektronische pianomotieven klinkt het motto heel sterk door: Dream on, dream on, dream on, dream on,
dream on, dream on, dream on, dream on,
fly away with me
fly away with me

Yes, I do
En nu zijn we dus bij Eurovisie, bij hun nét gemiste ticket.
Yes, I do is een elektronische poprock-track waarin Vaidotas opgelucht roept dat hij zich herboren voelt.
Every morning, world, I still love you, yes I do, yes I do. Zo gaat het refrein.

Opnieuw herhaling!
Eerst searching for more, searching for more
Daarna Dream on, dream on
En nu Yes, I do, yes, I do.

Motto
Op het eerste oog een krachtig motto. De zin waar het in voorkomt is de hoofdzin van het lied, de conclusie die hij trekt nadat in het couplet het eerste ochtendlicht door de kieren van het gordijn naar binnen valt. Het lied is gebaseerd op zijn eigen depressie, zegt Vaidotas in de newsfeed van de band. Elke avond ging mijn stemming zwaar omlaag, en elke morgen kwam er nieuwe hoop. ‘De morgen is een magische tijd.’
Every morning, world, I still love you, yes I do, yes I do.

Ontkrachting
Er klopt iets niet aan deze zin.
En dat ga je voelen als hij voor de derde of de vierde (laat staan de tiende!) keer voorbijkomt.
De herhaling werkt hier anders dan bij Hello en Dream on; minder oprecht en minder joviaal.
De stellige hoopkreet (‘World! I still LOVE you!’) wordt twee keer ontkracht; één keer aan het begin en één keer aan het eind van dezelfde zin.
‘Every morning’ duidt op routine. Elke ochtend hoopt hij op verandering, en elke volgende ochtend hoopt hij opnieuw, want de verandering is nog niet gebeurd.
‘Yes, I do’ is een herhaalde uiting die na verloop van tijd steeds minder oprecht klinkt.
Hoe vaker iemand ‘ja, echt waar’ zegt, hoe minder je gelooft dat het echt waar is.

De kracht van de herhaling
Tegen het einde van het nummer is de betekenis helemaal vervormd. De zin lijkt niet meer te zeggen: ‘nieuwe morgen, nieuwe kansen.’ Maar veeleer: ‘Ik neem het je niet kwalijk, wereld, jij kunt er niks aan doen.’ Nogmaals: de kracht van de herhaling.
En na de tiende uiting van de zin is het lied ineens klaar… en blijf je achter met het gevoel dat er iets niet gezegd is.

Terug in het bos
Hij zal hier misschien wel aan gedacht hebben, vlak voordat hij recht in de camera keek. Zet ik door? (Dream on). Of zit ik vast? (Yes, I do).
Hij kijkt in de camera en zegt: ‘Je moet in jezelf geloven en gewoon proberen.’

Persconferentie
We keren terug naar de persconferentie van het begin, die omstreeks dezelfde tijd werd gefilmd als het interview in het bos. Vaidotas houdt een toespraak voor de jongere generatie. Hij nodigt hen uit om juist in deze tijd hun dromen waar te maken. Dit is de tijd om te leren gitaar te spelen, te dansen en te tekenen, zodat je na de quarantaine kunt laten zien wat je hebt geleerd. Hij concludeert: ‘Ik geloof dat jullie allemaal creatief en slim zijn, dus laten we in quarantaine gaan!’ (Yes, I do…) (Yes, I do…)