Rudie Verbunt (1986) volgt het Eurovisie Songfestival al zolang hij zich kan herinneren. Daarnaast schrijft hij kort proza voor volwassenen en langere verhalen voor jongeren. Hij studeerde ooit geschiedenis, maar werd uiteindelijk achtereenvolgens afwashulp, straatmuzikant, postbode, hulp in de huishouding, kantinemedewerker, leraar en lerarenopleider. Verhalen van hem verschenen eerder bij o.a. Op Ruwe Planken, Tijdschrift Ei, De Optimist, Twentse Courant Tubantia, en &C Magazine.

Over het Eurovisie Songfestival:

Toen ik op mijn negentiende begon met muziek maken, zei ik vaak dat ik als doel had om ooit op te treden op het Eurovisie Songfestival. Mijn vrienden dachten dan dat ik een grapje maakte: iedereen die ik kende, speelde in punk- of garagerockbandjes en luisterde naar obscure alternatieve muziek. Ergens was het ook een grapje, want echt zingen kon ik niet en de liedjes die ik schreef, werden door anderen omschreven als obsceen en scabreus, dus heel realistisch was dat doel niet. En toch, ieder jaar als ik naar het Songfestival keek, dacht ik aan hoe geweldig het moest zijn, daar, op dat grote podium. Als ik ooit iets moest bereiken met muziek, dan zou het dat moeten zijn.

Favoriete Eurovisieliedjes: