Eigenwijze Portugezen. Eerst kozen ze 52 keer (altijd dus) voor een song in het Portugees, en wonnen daar zelfs mee, in 2017, met Amar pelos dois, wat nog steeds de (in punten) grootste overwinning aller tijden is. Maar opeens, bij song 53, mieteren ze de traditie overboord en sturen Love is on my side, een song die niet alleen Engelstalig is, maar ook nog eens klinkt alsof hij in de jaren zeventig vanuit Memphis, USA naar ons toe gezongen wordt.

Mentaliteitsverandering
‘We zijn trots op het feit dat we die taalregel doorbroken hebben. Niet omdat we in het Engels zingen, maar omdat wij daarmee een mentaliteitsverandering vertegenwoordigen. Muziek is een taal die we allemaal spreken en je moet niet voor een Portugeestalig lied stemmen alléén omdat het Portugeestalig is. Je moet stemmen voor het lied dat je het meest bevalt.’ Aldus Pedro Tatanka, immer optredend met hoed, zanger en songschrijver van The Black Mamba, de naam die de band aannam na het zien van een natuurdocumentaire.

Unieke figuren
De band ontstond in 2010, maakte drie albums, maar een vierde moet nog afgemaakt worden. De titel is er al wel: Another night in Amsterdam. Op de plaat zullen songs staan die geïnspireerd zijn op verhalen die ze al toerend hoorden. In 2018 speelden ze in Amsterdam op kleine podia en in bars, en, vertelt Tatanka, ‘daar zie je ook allerlei, laten we zeggen, unieke figuren. Zo ontmoetten we een oude dame die in kort bestek haar verhaal vertelde. Ze was op haar zestiende vol van plannen en dromen vanachter het IJzeren Gordijn naar het Vrije Europa gevlucht. Wat volgde was een ellendig nieuw bestaan met drugsverslaving en straatprostitutie.’

Hoe magisch
‘Maar wat me het meest inspireerde aan haar verhaal was dat ze toch geloofde dat de liefde haar was blijven omringen. Dat maakte dat ik dit lied schreef. Het past ook bij nu, bij de pandemie, bij de onzekere toekomst die we allemaal voor ons hebben. En het idee dat die vrouw, van wie we de naam niet weten, ooit dit lied zal horen en zal begrijpen dat zij het teweeg heeft gebracht – dat is dan weer iets waar ik van droom. Hoe magisch zou dat zijn.’

Bijsluiter
De coördinaten van de tekst van Love is on my side mogen dan in Amsterdam liggen, die voor de muziek zijn veel wijder verspreid. Daar hebben we de helft van de globe voor nodig. Vraag de groep naar de bijsluiterinformatie van hun muziek en je krijgt ongeveer dit antwoord: ‘Beetje r&b, beetje soul, beetje blues, beetje funk, beetje gospel, beetje Little-Richard-rock ’n roll, beetje British-rock ’n roll, en vooral heel veel Afro-Amerikaanse zangers, jaaaaaaaa, Donnie Hathaway, Curtis Mayfield, James Brown, Otis Redding.’

Jaren zeventig
En vooral: terug in de tijd. The Black Mamba verplaatst de seventies naar nu – ook in de staging van hun Eurovisielied. ‘Voor dit lied dachten we aan crooners, je weet wel, Frank Sinatra, Tony Bennett, dat soort mannen. Vandaar de pakken.’ En hoewel de band door het zingen in het Engels breekt met een belangrijke Portugese Eurovisietraditie, eren ze diezelfde traditie op een andere manier: ‘We willen ook een kleine ode brengen aan de gouden jaren van de Portugese Eurovisiedeelnames in de jaren zeventig, de tijd van Paulo de Carvalho, Carlos do Carmo en José Cid, vandaar de zwart-wit accenten in de achtergrond. Dat tijdperk willen we in sound, productie en aankleding op het podium herscheppen.’

Buitenland
De band bestaat, naast Tatanka, uit Marco Pombinho, Rui Pedro ‘Pity’ Vaz, Guilherme ‘Gui’ Salgueiro en Miguel Casais. En hoewel er al optredens in Amerika, Brazilië en het Verenigd Koninkrijk zijn geweest, en hoewel The Black Mamba de eerste Portugese band is die een contract wist te krijgen bij het beroemde gitaarmerk Fender, toch is de bestemming: nog meer buitenland. ‘We zien Eurovisie als een manier om meer samenwerkingen en meer uitnodigingen voor optredens buiten Portugal te vinden, want in Portugal is er niets wat we niet al eens hebben gedaan.’

Duikpak
Maar het eerste buitenland is Nederland. Op twee manieren: Rotterdam in mei, en dan het album over de Amsterdamse ontmoetingen. Tatanka: ‘Zoals die man die, gekleed in een duikpak en met flippers aan zijn voeten, met elke politieagent die hij tegenkwam probeerde te vechten. Met een vibrator in zijn hand! Over dat soort personages wil ik zingen.’