Het blijft goed dat we er af en toe bij stilstaan: Arcade heeft inmiddels zo’n tien miljard streams wereldwijd. Onzekere jongen uit Brabant. Pesterijen. Dropboxmelodietje doorgestuurd aan Ilse De Lange. Uitgekozen voor Eurovisie 2019. Winst. TikTok. Tien miljard. En dus is een nieuwe release van Duncan Laurence een grote gebeurtenis.

Samenwerking
Afgelopen week kwam Electric life uit, een song die opnieuw door Duncan zelf geschreven werd met zijn verloofde Jordan Garfield, en met Leroy Clampitt (die eerder schreef voor Justin Bieber, Adam Lambert, Dua Lipa etc.) en Paul Phamous (Nick Jonas, Frank Ocean etc.). Die laatste twee produceerden ook. Het is duidelijk: Duncan Laurence kent mensen.

Referenties aan Arcade
Als de song begint denk je, door de piano, even: Arcade. En dat zal bewust gedaan zijn, want ook de tekst staat er niet heel ver vandaan. Zoals Arcade een startpunt had in een familielid dat altijd verdriet was blijven houden over iemand aan wie ze niet op tijd had kunnen zeggen wat ze voelde, zo is Electric life een poging om iemand die er niet meer is alsnog te bereiken.

11.11
Het draait nu om een dood die vragen achterliet, een dood die plotseling kwam, een dood die misschien niet had gehoeven (‘Was there any other way?’). Duncan vraagt zich of of je iemand die er niet meer is terug kunt zien als je je ogen dichtdoet en jezelf het fluwelen theater van de melkweg in droomt – om (mooi detail, tekstschrijvers!) precies elf minuten over elf? In de clip van het liedje kan het – nou ja, eventjes: vanaf het moment dat Duncan zijn ogen sluit totdat hij weer wakker wordt.

Seventies
Ik mis jou en je elektrische leven. Dat is de hoofdzin van een song die in de muziek lekker contrasteert met de trieste tekst. Je hoort de melodie en waant je op een hippiefeest in de vroege jaren zeventig. Elton John zingt ergens bij de buren, Freddie Mercury komt partycrashen tijdens de zin ‘You left in a second’, en bij de koortjes blijken de andere leden van Queen achter hem te staan.

Glitter
Op Duncans album Small town boy werden veel van de beste songs mede-geschreven door Garfield, en het is te hopen dat hun samenzijn nog lang gaat duren, want Electric life heeft weer die precieze combinatie van het herkenbare en het oorspronkelijke. De alliteraties in de eerste twee zinnen, de vaststelling dat er in het paradijs geen stoplichten zullen zijn, de mooiste zin van het hele lied: ‘You left like glitter in the wind’, het idee dat je meezingt met een blij melodietje, en dan weer wat woorden hoort die werkelijk tot je doordringen – ja, Electric life is fijn gelukt. So it better be de opmaat naar een nieuw album.