Na zestien optredens in de finale van het Eurovisie Songfestival van 2021 wordt het donker. Dan vindt het zoeklicht een meisje, zittend op de vloer. Nou ja, de vloer – eerder een rotspunt die uit de oceaan steekt. En nou ja, meisje – eerder een vrouw, volwassen geworden in de anderhalf jaar dat ze toeleefde naar dit moment. Groeipijn, daar zingt ze over. growing up is getting old van de Bulgaarse zangeres VICTORIA is een liedje om, na drie minuten, heel stil van te worden.

Wie is ze?
VICTORIA dus. In hoofdletters. De titels van haar eerste EP, uitgebracht in aanloop naar dit Songfestival, schrijf je dan weer allemaal zónder hoofdletter. Waarom? Omdat ze geen op zichzelf staande liedjes zijn, legt VICTORIA uit; ze vertellen samen één verhaal.

Welk verhaal?
Dit is het verhaal van VICTORIA: ze is drieëntwintig, vorig jaar was ze tweeëntwintig, en was het Eurovisie Songfestival van 2020 doorgegaan, dan had ze misschien wel gewonnen. Haar nummer Tears getting sober was een van de absolute favorieten bij de bookmakers. Toen dat allemaal niet doorging, werd haar liedje een litteken waar ze niet meer naar durfde te kijken. ‘Ik heb het nooit meer gezongen, ik kon er niet meer naar luisteren,’ vertelde ze afgelopen najaar, toen ze gelukkig weer nieuwe muziek durfde te maken.

Terug in 2021
Bulgarije vroeg haar of ze nogmaals het land wilde vertegenwoordigen in 2021. De zoektocht naar een nieuwe inzending bracht haar uiteindelijk, gek genoeg, terug naar het allereerste liedje dat ze ooit schreef, nog ver vóór ze überhaupt aan Eurovisie had gedacht. Dat is growing up is getting old.

Wat zingt ze?
‘Ik speel Tetris met mijn emoties, probeer ze allemaal binnen te houden.’ Zo begint het nummer, dat stampvol zit met sprekende metaforen. Niet voor niets werd VICTORIA ermee genomineerd voor de Eurostory Best Lyrics Award voor de beste songtekst van het Eurovisie Songfestival.

Oceaan
In drie minuten legt de zangeres, volledig open en kwetsbaar, uit hoe zwaar het kan zijn om eenzaamheid, angst en paniek als een oceaan mee te dragen in je hoofd. Je sluit alle deuren en zet je rug ertegenaan om het water binnen te houden, maar de kracht die dat kost vermoeit je, zuigt je langzaam leeg. Maar misschien, denkt VICTORIA hardop in de bridge van het nummer, misschien kan ik ooit een deur opendoen en het water betreden, eroverheen lopen en al die angsten achter me laten.

Doel
In zo ongeveer ieder interview dat de zangeres gaf sinds de presentatie van het nummer benadrukte ze hoe persoonlijk dit voor haar is. ‘Als ik dit zing, moet ik altijd denken aan mijn ouders, mijn zus, mijn vrienden – de mensen die me het dierbaarst zijn. Naar hen keer ik terug als ik probeer te snappen wat mijn doel op aarde is.’

De foto op het podium
In aanloop naar het Eurovisie Songfestival van 2021 in Rotterdam kwam daar nog een dimensie bij. Afgelopen jaar werd VICTORIA’s vader gediagnosticeerd met de spierziekte ALS. Op 14 december plaatste de zangeres een foto op haar Instagram van zichzelf als klein meisje op schoot bij haar vader.

Diezelfde foto ligt nu naast haar op het podium tijdens haar Eurovisieoptreden. De wereld kijkt mee wanneer VICTORIA met haar hand even het glas van de lijst beroert, terwijl ze zingt: ‘Ik heb nooit begrepen hoe er zoveel in mijn kleine ik kan passen.’

‘Dit was een cadeau dat ik mijn vader wilde geven,’ vertelde ze in een interview na afloop van de eerste repetities, toen die foto voor het eerst was te zien. ‘Hij wist niet dat ik het van plan was. Ik hoorde net dat hij het nu heeft gezien en dat hij moest huilen.’

Wat zien we verder?
Even later loopt VICTORIA stap voor stap over haar rots, drijvend op die oceaan waar ze niet in wil verdrinken. Een nieuwe metafoor: een straaltje zand valt vanuit de lucht naar beneden, ze loopt eropaf, maar let op: op het moment dat ze het zand wil aanraken, is het weg. ‘Het is de tijd die door je vingers glipt,’ legde ze uit in LookLab met NikkieTutorials. ‘De tijd die je samen wil doorbrengen, maar die zo snel voorbijgaat dat je er geen grip op hebt. Dat kan frustreren en verdriet doen, en dat is oké. Het is oké om soms niet oké te zijn.’

Paniekaanvallen
En precies om die boodschap zal VICTORIA hoog eindigen in de finale van het Eurovisie Songfestival van 2021. Omdat dit is wie zij is: een kwetsbare, openlijk piekerende twintiger. Ze zingt, altijd eigenlijk, over onzekerheid, somberheid, mentale worstelingen. Haar eerste Eurovisie-inzending was geïnspireerd door het verdrietige feit dat twee jonge mensen uit haar team met paniekaanvallen uitvielen en zelfs naar het ziekenhuis moesten.

Grow
En van al haar concurrenten hield VICTORIA vorig jaar het meest van Grow, het eerste Eurovisieliedje van Jeangu Macrooy. Waarom? Omdat het voor haar een boodschap van hoop bracht die je soms nodig hebt: dat je groeit in je leven door pijn te ervaren, en dat er altijd een uitweg is, als je maar open kan zijn over die pijn.

Stil
En de laatste regels van growing up is getting old hadden zo een couplet uit datzelfde lied van Jeangu Macrooy kunnen zijn. Dit is voor VICTORIA de kern van haar boodschap, en daarom ook valt bij die laatste woorden de muziek helemaal weg, wordt zelfs het publiek in de zaal grotendeels stil, en doet de zangeres een ultieme poging om in die stilte elke half-gefluisterde lettergreep een klemtoon te geven:

If your world is breaking
And growing up is getting old
Know that you’re worth saving
And getting up is all you’ve got