Last night is de nieuwe, vierde single van Duncan Laurence, en meteen de voorbode van zijn eerste echte album. Waar gaat de tekst over? Wat vertelt Duncan Laurence ons in dit sluitstuk van een vierdelige vertelling?

Wit
In de videoclip van Last night zien we een stoel. Tegen de achtergrond van een witte lucht schuift hij langzaam het beeld in. Ook de rest van de clip is voornamelijk wit, en daarmee is deze song de vierde op rij die een eigen kleurstelling heeft. Of zoals fans in social media comments het verwoordden:

Arcade is blauw
Love don’t hate it is rood
Someone else is zwart
en Last night is wit.’

Het blauw van een verliezend spel (losing game),
het rood van een vechtershart,
het zwart van verlatingsangst in de nacht,
en nu het wit… het wit… van een schone lei? Een onbeschreven blad?

Een lege stoel
Het vervolg van de videoclip: Duncan blijkt  de stoel te dragen en hij gaat erop zitten, midden in een weiland. In de tekst wordt ook een stoel genoemd die leeg blijft. Iemand is dus opgestaan, weggegaan, waarschijnlijk na een ruzie.

Je kunt je zo’n ruzie wel voorstellen:
‘Wat wil je dán van me horen?’
‘Niks!’
‘Wat moet ik dán zeggen zodat jij je beter voelt?’
‘Niks! Helemaal niks!’
‘Hoezo niks?’

En beeld je dan in hoe de één opspringt van zijn stoel en met zijn vuisten op de tafel slaat, waardoor het glas omvalt, en hoe de ander opspringt en de andere stoel leeg achterlaat. Hoe een deur dichtslaat… en hoe dan de machteloosheid van beide gezichten druipt.

Hoe gaat dit verder? Dat is te zien in de videoclip, waarin Duncan voor de tweede keer een stoel neerzet. Hij zet hem óver de eerste stoel heen. En voor de tweede keer staat hij op, alweer bij diezelfde zin: I just get stuck trying to figure you out. Hij geeft het weer op. Hij vervalt in een patroon. Elke keer wanneer het moeilijk wordt, loopt hij weg.

Wat gaat hier mis?

Een realisatie
In de laatste zinnen van Duncans songtekst zit het antwoord. Hoog boven zijn melodische howling-klanken zingt hij:

Oh, I’m not looking at me!
and you’re not looking at you!

Maar hij eindigt bij zichzelf:
Oh, I’m not looking at me!

Daar gaat het lied dus over: twee geliefden die vergeten goed naar elkaar te kijken en daardoor het zicht op zichzelf verliezen.

Op Instagram schrijft hij over de betekenis van het lied: ‘Soms moeten we naar onszelf kijken om te doen wat goed is voor de mensen van wie we houden. Het is makkelijk om de fouten van een ander aan te wijzen, maar het vergt moed om naar binnen te kijken. Last night is mijn eerbetoon aan imperfecte relaties, want kwetsbaarheid en imperfectie zijn mooier dan perfectie.’

Een bloeiend rustpunt
Het is al een tijdje bekend dat Duncan Laurence een vriend heeft. Jordan Garfield is zijn naam, ook een songwriter. Hij schreef mee aan het lied. Dat ze enorm verliefd zijn, blijkt wel uit het recente nieuws: Jordan heeft Duncan ten huwelijk gevraagd, en Duncan heeft ‘ja’ gezegd. Een bloeiend rustpunt na alle blauwe, rode en zwarte roeringen.

Wie ook meeschreef, is Mikolaj Trybulec, die ook meewerkte aan de songfestivalinzendingen van Tsjechië 2019 en Spanje 2020.

Op 13 november komt Duncan’s debuutalbum uit: Small town boy. Wat we daar na de eerste vier singles in ieder geval van mogen verwachten, is dit: een rijk kleurenpalet.