Eén noot, diezelfde noot, nog een keer diezelfde noot – en daarna plooit de melodie zich open. Zo begint het sprankelende Stars, de nieuwe song van Duncan Laurence, die tijdens de finale van het Eurovisie Songfestival 2021 zijn live-première beleeft.

Maar er is tijdens de finale nog een ander lied te horen dat aanvangt met zo’n leidtoon: Tout l’univers, de Zwitserse inzending. En wat hebben die twee songs nog meer gemeen? Wouter Hardy. Hij was als componist en producer bij beide tracks betrokken, en zo’n eerste herhaaldelijk aangetikte toon waaruit de rest van het muzikale verhaal zichzelf tevoorschijn trekt is een van de Hardy-handtekeningen.

Cirkel
In het interview dat we met hem deden (zie rechts) vertelde hij over zijn twijfels bij het componeren voor Eurovisie na het succes van zijn bekendste productie: Arcade, de winnende song van 2019. Bovendien had hem in 2020 geen enkele uitnodiging bereikt om te komen schrijven. Ook de samenwerking met Duncan Laurence leek verdampt te zijn. Maar toen kwam er een vraag voor een Zwitsers writing camp in Zürich en nu blijkt dat er in de afgelopen maanden ook een hereniging met Duncan plaats heeft gevonden. Een dubbelfijne ommekeer, want met én Tout l’univers én Stars én een reprise van Arcade wordt er drievoudig hoogkwalitatieve sfeer aangebracht tijdens de finale. Toen Eurostory hem ernaar vroeg appte Wouter Hardy ons dan ook: ‘De cirkel is nu rond.’

Drie nieuwe songs
In de week dat pech Duncan Laurence trof (na een positieve COVID19-test kon hij niet meer live optreden) verscheen een deluxe versie van zijn album Small town boy. Drie nieuwe songs werden eraan toegevoegd. Behalve Stars zijn dat Sad old me en I got you. Die twee laatste (niet door Wouter Hardy geproduceerd, maar door Bram Inscore) zijn een klein tweeluik van triest en gelukkig. Beide songs hebben de fijne Troye-Sivanachtige klank van de tracks die Duncan eerder schreef met zijn verloofde Jordan Garfield. In Sad old me komen daar Bert-Bacharach-achtige strijkers bij, en I got you bevat dromerig twinkelende harpnootjes.

Thuis
Sad old me gaat over terugvallen in neerslachtigheid en over hoe je daar met behulp van iemand anders uit kunt ontsnappen: ‘Cover me with paint, teach me how to laugh just like a child’.
I got you is een lied dat alleen maar uit de werveling van hyperverliefdheid ontstaan kan zijn. Het omschrijft de rust die een goed gloeiende relatie geeft, waarbij een van de mooiste conclusies is: ‘We don’t need a place to call our hometown – we’re home now.’
En omdat al Duncan Laurence’s teksten samenhangen mogen we die zin als een antwoord op de tekst van Stars zien. Daar gaat het namelijk helemáál om de vraag wat nu precies ons ‘home’ is.

Nederland – Los Angeles
Wie Duncan op Instagram volgt weet het: hij woont gedeeltelijk in de Verenigde Staten bij zijn liefde Jordan. Stars beschrijft de spagaat die dat soms oplevert. Daarover zingt Duncan: ‘Het zou altruïstisch geweest zijn als ik was gebleven, maar nu woon ik egoïstisch in L.A.’
Eigenlijk is de tekst één groot gesprek met zichzelf, waarin hij de diverse kanten van een oceaanomspannende verhuizing belicht. Soms staat er: ‘Ik mis de mensen die me zoveel hebben geleerd’ en dan weer ‘No place like home here in Hollywood.’

Sterren
Ook mooi dubbelzinnig is het refrein van de song:
‘Hier in The Hills [wijk van L.A.] zijn geen sterren. Maar toch probeer ik ze de hele tijd te grijpen. Ik vecht voor ze, ik sterf voor ze, en ik weet dat ze niet echt zijn. Er zijn geen sterren in The Hills’.
Gaat het hier om echte sterren? Boven Los Angeles is er vast behoorlijke lichtvervuiling. Of gaat het over de ijdele wereld van film- en reality-sterren, waarmee Duncan Laurence tegenwoordig (met een notering in de Billboardhitlijst en optredens in de Tonight Show en bij Ellen Degeneres) steeds meer in aanraking komt?

Diepte
Het kenmerkt de beste teksten: ze laten zich tegelijkertijd wel en niet kennen. Stars gaat over in twee landen leven en net als je de zinnen daarover helemaal begrijpt, zingt hij een alinea die je ook heel anders op kunt vatten en dus een extra verdieping onder de woorden legt.
Diezelfde diepte vinden we ook in de productie van Wouter Hardy. De stemmen van het koor klinken alsof ze tien meter verderop onder een hoog koepeldak opgenomen zijn, waardoor de luisteraar meteen een idee van ruimte meekrijgt, van sfeer, van film.

Licht
Dus ja: hoe mooi is het dat de namen Duncan Laurence en Wouter Hardy weer eens naast elkaar in beeld stonden. Samen met Jordan Garfield en Brett McLaughlin, die ook meeschreven, bezorgen ze ons met Stars dat wat je hoopt te krijgen van een Eurovisiewinnaar ten tijde van zijn troonopvolging: een bewijs van zijn aan elke competitie ontstegen eigen licht.