Om je warm te maken voor het nieuwe Eurovisieseizoen deelt Eurostory een aantal tips – artiesten en liedjes uit nationale voorrondes die goed, intrigerend of op een andere manier opvallend zijn. Deze keer: Blanca Paloma uit Spanje met het lied EaEa. 

Niet huilen
Toen zangeres Remedios Amaya – op blote voeten – op het Songfestival van 1983 voor Spanje ¿Quién maneja mi barca? zong, maakten Eurovisiekijkers voor het eerst kennis met flamenco.
Flamenco – de uit het zuiden van Spanje afkomstige muzieksoort: gitaar, strak ritme, het versieren van de noten met de stem, klappen, kloppen, met de vingers knippen. En uitroepen! En emotie!
Het Eurovisiepubliek was er niet klaar voor. Remedios kreeg nul punten en de Spaanse commentator zei tegen de kijkers: ‘Mensen, ik vraag u niet te huilen.’

Tijd voor
In 1990 zond Spanje een song die flamenco-pop was: Bandido door Azúcar Moreno – en kwam op plek vijf. In 1996 was er een liedje in een stijl die nuevo-flamenco wordt genoemd, ¡Ay, Qué Deseo! (Antonio Carbonell). Het werd twintigste van de drieëntwintig.
Daarna: nooit meer flamenco. En zeker niet de échte, kale vorm ervan. Je zou zeggen: het is tijd voor Blanca Paloma.

De volledige waarheid
Vorig jaar én dit jaar: Blanca Paloma is de enige terugkerende artiest in de Spaanse voorronde. In 2022 zong ze Secreto de agua (‘Watergeheim’ – zie kader). Ze werd er vijfde mee.
Ook in dat lied hoorden we flamenco-invloeden, maar veel minder puur dan in haar Eaea van dit jaar. Bovendien zegt Blanca: ‘Het liedje van vorig jaar was gebaséérd op echt gebeurtenissen, met dus een beetje waarheid. Dit jaar horen jullie de volledige waarheid van Blanca Paloma – mijn wortels.’

Carmen
Wat is die volledige waarheid dan? Deze – tijdens Eaea (‘Hé ja, hé ja’) staan er eigenlijk twéé Paloma’s op het podium: kleindochter en grootmoeder. Niet letterlijk, maar in gedachten, want abuela Carmen, aan wie het lied opgedragen is, en die ook op het artwork staat, is volgens Blanca ‘de matriarch, de ziel van elk feest, de vrouw die ik altijd bij me draag.’

Alle nachten behalve één
In de tekst spreekt oma tot haar kleinkind. ‘Kom, mijn kindje, dat mijn boezem maar jouw schuilplaats mag zijn.’
En: ‘Laten ze me, wanneer ik sterf, begraven in de maan. En dan hoop ik alle nachten over jou te waken – alle nachten, behalve één.’
Behalve één? Waarom zou oma haar kleinkind één nacht in de steek laten? Blanca lichtte het toe in een interview: ‘Als ze je in de maan begraven, betekent dat dat je net als de maan groeit en weer afneemt en dat er dus ook af en toe een maansverduistering is.’

Finale?
Hoe zal het gaan met Blanca’s tweede poging? Wordt Eurovisie 2023 weer die ene nacht met een flamenco-maansverduistering? Of hé-ja-hé-jaat oma Carmen (die in een soort stem-cameo af en toe opduikt in Eaea) haar kleindochter naar Liverpool?
Antwoord op deze vragen: Blanca won de tweede halve finale van de Spaanse voorronde, en staat dus zaterdag aanstaande in de finale. [UPDATE: Blanca Paloma won de Spaanse nationale finale en zal dus voor haar land in Liverpool zingen – waarmee ze de pure flamenco definitief terug Eurovisie in draagt. Binnenkort een groter stuk!]

 

Verder: