Voor de tweede maal stuurt Roemenië zangeres Roxen (21) naar Rotterdam. En deze keer zal ze er écht staan. Met een nummer waarmee ze alle mensen, geveld door de ellende of de verveling van de coronapandemie, een hart onder de riem steekt.
Alcohol you
Toen Larisa Roxana Giurgiu (artiestennaam: Roxen, of eigenlijk: ROXEN) begin vorig jaar intern werd geselecteerd om Roemenië in 2020 te vertegenwoordigen, zat ze nog maar net in de muziekindustrie. Haar stormachtige vaart begon in september 2019 met een internationale hit, You Don’t Love Me, gemaakt door de Roemeense producer SICKOTOY, en twee maanden later had ze haar eerste nummer 1 hit met de Roemeenstalige single Ce-ți cântă dragostea. Lees hier ons artikel over die eerste periode tot aan haar oorspronkelijke Eurovisie-inzending, Alcohol you. Aan die eerste storm kwam abrupt een eind toen de coronacrisis uitbrak.
Lockdown
Roxen kreeg gelukkig vrij snel te horen dat ze ook het jaar daarna Roemenië mocht vertegenwoordigen, maar toch… Roemenië ging in lockdown, en waar ze eigenlijk klaar was om haar muziek te promoten met optredens, moest ze nu thuiszitten. Een onvoorstelbare omslag. In verschillende interviews reflecteert Roxen hierop. ‘In eerste instantie was ik een beetje bang. Ik dacht aan wanneer het zou eindigen, hoe het zou verlopen. Maar na verloop van tijd realiseerde ik me dat ik me alleen maar aan de situatie kon aanpassen.’
Rust
Dus dat deed ze. Ze vertelt dat ze begon te rusten, te lezen en te mediteren. Vanuit Boekarest belde ze veel met haar moeder in Cluj, de plaats waar ze vandaan komt. Ze adopteerde een kitten en een konijn, ontdekte een nieuwe activiteit die haar ontspant, namelijk tekenen, en ze las science fiction en psychologieboeken. Psychologie is iets wat haar bijzonder interesseert. In een interview zegt ze: ‘Van kinds af aan was ik een soort ‘psycholoog’ van mijn vriendengroep. Ik was gefascineerd door alles wat de geest, het menselijk gedrag, betekent. Ik hield ervan om elk gebaar, elke reactie te analyseren en een verklaring te vinden.’
Daarnaast maakte ze lange natuurwandelingen. Ze zegt: ‘Ik kijk graag naar de lucht en naar mensen. Dan maak ik mij los en ga ik naar een eigen wereld, waarin ik droom, waarin ik de lucht voel, waarin ik een briesje voel dat anders is dan normaal. Het helpt mij en het geeft mij een gevoel van welzijn, van dagdromen.’
Terugkeer
‘Ik kan niet wachten om de energie te verbruiken die tijdens deze periode is verzameld’, zegt ze. En dat is ze gaan doen. Met Adelina Stîngă, ook wel bekend onder de artiestennaam Iraida, bedacht Roxen het idee voor de tekst van haar nieuwe Eurovisie-inzending. ‘Ik wilde iets tegen de wereld zeggen, iets wat ertoe doet, niet iets over mij of over één enkele situatie’, zegt ze in een interview. ‘Ik wilde de mensen laten weten dat ik er voor ze ben. Als ze niemand hebben om mee te praten, dan ben ik hier.’
Amnesia
Een nummer dat spreekt en een nummer dat luistert, daar ging ze voor. Het resultaat is Amnesia, een opbouwende romantische ballad met een clubbeat die geproduceerd is door Victor Bouroșu en Adelina Stîngă.
In de clip zien we Roxen in een grote theaterzaal, op het podium. Maar de zaal is leeg. Ze loopt zoekend rond, tussen dansers door die dan nog op de grond liggen, en ze beschrijft in de tekst een ideaalbeeld:
Er was ooit een meisje dat ik kende
gescheurde broek, warrig haar, schijnend als een parel
Als een zomerdag duwde ze de nacht zo ver weg
Het meisje is het toonbeeld van geluk: ze is authentiek, ze is stralend, ze is geliefd. Maar direct daarna nodigt Roxen ons uit om verder te kijken.
Als je ziet wat ik zie, voelt wat ik voel, haal jezelf niet onderuit,
je bent niet alleen, je bent nu niet alleen.
Ik tegen de wereld
Ze gaat hier naar de ik-vorm. Dit is wie zij echt is. Dit is de waarheid achter het stralende meisje. En terwijl ze dit zingt komen de dansers overeind. Ze omsingelen haar en beginnen aan haar te duwen en te trekken. Als ze zich bevrijdt, komen ze haar achterna. Als ze valt, pakken ze haar mouw vast en slepen ze haar over de theatervloer.
Het begin van het refrein gaat als volgt:
Ik verloor mezelf door te proberen alles te hebben,
dit wereldbeeld heeft haast en zij zeggen alles te weten.
Ze wordt opgejaagd door een wereld die van alles van haar vraagt, en ze raakt vervreemd van zichzelf.
Self love amnesia
Verderop in het refrein geeft ze een naam aan het probleem: self love amnesia (ofwel: zelfliefde-vergetelheid.) En ze eindigt het refrein met de sussende woorden: ‘Maak je geen zorgen als het je treft, want je bent niet alleen.’
Na een maandenlange periode van introspectie steekt Roxen haar hand uit naar haar luisteraars. Aan het einde van de clip zien we dit ook in witte letters tegen een zwarte achtergrond: For all the shouts that went unheard. Ze zegt: ‘Het is moedig om te zeggen dat het niet goed met je gaat, dat je hulp nodig hebt. Ik heb een tijd geleefd met de vraag of ik wel goed genoeg was. Het waren slechts gedachten, ik heb ze nooit eerder geuit. Ik wil dat niemand zich voelt zoals ik me voelde. En hier ben ik. Met mijn ziel voor de mensen.’