Deze week verscheen het boek 65 jaar België op het Songfestival. De makers, Jasper Van Biesen en Jonathan Hendrickx, schreven voor Eurostory elk een ode aan een van de artiesten die ze interviewden. Vandaag de bijdrage van Jasper.

Daar zit ik dan. Heerlijke Limburgse vlaai te eten. Volgens mij was er zelfs keuze uit twee zorgvuldig uitgekozen taarten. De keuken is maar net geïnstalleerd en er staan nog overal verhuisdozen. Zelfs haar leven past in dozen. Aan de overkant van de keukentafel zit zij. Ja, zij. Lisa del Bo. Nog altijd even ‘beau’ – mooi dus – als in 1996 en een del is ze nooit geweest. Integendeel; Lisa is die lieve buurvrouw die je versbereide soep brengt als je thuis aan het revalideren bent of die zonder verpinken je ondergesneeuwde stoep schoonveegt. Misschien is ze zelfs een beetje bemoeiziek en staat ze van achter haar gordijnen iedereen in het oog te houden. Het is best mogelijk, ik zou het in al mijn dweepzucht bijna vergeten.

Een uurtje voor ik mijn tanden mocht zetten in het gebak, waren Lisa en haar fantastische Songfestivalinzending Liefde is een kaartspel opeens nóg veel meer voor me gaan betekenen. Daar, tussen al die nog niet uitgepakte herinneringen. En ze beseft het niet, want ik heb het nooit gezegd. Jonathan en ik interviewden Lisa voor onze podcast die ondertussen in boekvorm gegoten werd. De zangeres is zenuwachtig, dus af en toe werkt ze enkele vlokjes chips naar binnen. Het kraakt.

Nerveus zijn hoeft niet, want ik hang aan haar lippen. Terwijl ze praat over haar tijd in Oslo en hoe ze daar tranen met tuiten huilde omdat ze als gelovige moeder het communiefeest van haar zoon miste, maalt de liedjestekst van haar nummer heel de tijd door mijn hoofd. Dat liefde een steekspel is. Van geven en nemen. Ook al ga je graag je eigen gang. Ik krijg klamme handen, want ze heeft gelijk. De jokers in mijn relatie van toen waren opgebruikt. Enkele maanden na het interview zouden mijn partner en ik uit elkaar gaan. Want jou verlaten maakt me niet meer bang.

Tijdens en na de breuk werk ik volop aan mezelf. Ik koop haar Eurovisieplaatje en geef het een ereplaats in mijn vrijgezellenflat. Maar het zelfvertrouwen is vaak zoek. Lisa en ik worden vrienden op Facebook en wisselen zelfs likes uit op Instagram. Met haar gaat het goed, zie ik. Ze maakt natuurwandelingen en is een gelukkig familiemens. Wat een vrouw.

Op momenten dat ik mezelf nog eens graag zie, post ik een foto. Lisa volgt met een hartje en noemt me zelfs een knappe man. Dankzij haar voel ik me eventjes een vlinder. Die waarover ze zong in de Songfestivalpreselectie van 1993. Die ooit cocon was, met z’n hart van hier naar ginder fladdert en zich warmt aan de zon.

Lisa geeft me diezelfde warmte. ‘Ik wil met haar trouwen en haar tegelijk gewoonweg zijn’, zeg ik weleens over deze dame. Ze zal me wel moeten delen. Want op een moment dat ik het nooit verwachtte, vond ik het weer. De liefde die haar werkt doet in de stilte na de storm. Alweer een liedjestekst van Lisa del Bo, nota bene een coverversie van Calm after the Storm van Ilse en Waylon. Uit haar vuur put ik mijn kracht, bedankt Lisa.

Misschien leest ze het nu wel. Dat ze er geweest is in een van de moeilijkste periodes uit mijn leven. Dat maakt dat ik haar voor eeuwig aan mijn degen wil rijgen. Zo zoet als het ooit begon.

Jasper Van Biesen (29) is communicatieverantwoordelijke en journalist. In 2015 richtte hij de website Songfestival.be mee op. Media als Het Laatste Nieuws, Radio 1 en RTL Boulevard lieten hem als kenner en redacteur aan het woord over het Eurovisie Songfestival. Hij interviewde o.a. Jamala, Conchita Wurst, Dana International en Duncan Laurence. Samen met Jonathan Hendrickx startte hij in 2020 met de podcast Eurovisite. Die bezoekjes aan Belgische ex-deelnemers resulteerden in maart 2021 in de release van het boek 65 jaar België op het Songfestival, waarvan Van Biesen co-auteur is.