Aan Tornike,
Jij bent vanavond als tiende aan de beurt. En de bookmakers schatten je kansen niet heel hoog in. Jouw weg naar het Eurovisiepodium was niet de makkelijkste. De afgelopen paar maanden stond je – wellicht tegen je zin – volop in de schijnwerpers. En die schijnwerpers waren overwegend negatief. Daarom verdien jij een hart onder de riem.
Het begon al met die eerste reactie op je nummer. Die was lauw. En meteen bleek dat de zegen van ‘het nog een keer mogen doen’ ook een vloek kan zijn. Want mensen gingen je nummer van dit jaar vergelijken met dat van vorig jaar. En in die vergelijking sneuvelde voor heel veel mensen dat van dit jaar. Want dat van vorig jaar was toch wat krachtiger. Je vocalen kwamen beter uit. Je kon vaker uithalen met die keiharde scheur in je stem. Als je een vergelijking met jezelf verliest, ben je verloren. Want net zoals een schrijver zo goed is als zijn/haar laatste boek, is een zanger zo goed als zijn laatste nummer.
Tornike | 0 – 1 | Eurovisiefans |
Mensen begonnen op je persoonlijke Facebookpagina reacties achter te laten. Over hoe slecht ze je liedje vonden. Het was een persoonlijke aanval in je eigen huis. Jij zou een nu verwijderd bericht hebben geplaatst, een bericht waarin je vermeldde dat je al hun moeders iets aan zou doen en dat je Eurovisie maar een shitshow vindt. En daar viel iedereen weer overheen. Je bleek naast een slecht liedje ook nog een nare persoonlijkheid te hebben. Een paar mensen verdedigden jou. Iemand in de comments zei iets treffends: als je een grot binnenloopt en met een vinger irritant in de buik van de beer begint te prikken, moet je niet raar opkijken als je hand er afgebeten wordt.
Tornike | 0 – 2 | Eurovisiefans |
Jouw persoon, Tornike Kipiani, werd een strijdtoneel met voor- en tegenstanders. Je liedje verdween naar de achtergrond.
Tornike | 0 – 3 | Eurovisiefans |
Je kwam aan in Rotterdam en je deed je eerste repetitie. Volgens een bekend Eurovisie-nieuwsblog verliep je eerste doorloop vlekkeloos. Je zong goed maar er gebeurde niet zo veel. Je stond er maar, je zong maar een beetje. Om je heen, in de ‘staging’, gebeurde niets. In de tweede doorloop daarentegen schudde je iedereen wakker. Met je stem deed je alle registers aan: je gruntte heel laag – bijna Halloween-achtig – en je piepte heel hoog – bijna Smurf-achtig. En mensen begonnen te speculeren. Was je je eigen bereik aan het testen? Of was je de spot aan het drijven met Eurovisie? Bespotte je het circus door alle strebers om je heen, al die zangers die streven naar die ene hoge en harde uithaal, na te doen?
Tornike | 0 – 4 | Eurovisiefans |
Tornike, je bent een vreemde eend in de bijt, omdat niet iedereen je begrijpt. Jij begrijpt jou, en dat is het belangrijkste. Je bezingt de natuur in je nummer, en misschien ben jij zelf ook een stukje van de natuur die je bezingt. Bij jou moet ik altijd denken aan dat nummer van Simon & Garfunkel: ‘I am a rock, I am an iiiiiiisland.’
Eén zin in dat nummer luidt:
I have my books
and my poetry to protect me.
Misschien geldt dat een beetje voor jou, maar dat is alleen maar een aanname. Ik hou wel van die aanname. Dat jouw authenticiteit niet helemaal matcht met het Songfestival. Dat een rock niets aan een circus heeft. Die gedachte heeft iets romantisch.
Maar Tornike, zo’n rock kan ook verrassen. Vanavond kan jij al je criticasters laten zwijgen door heel mooi te zingen. Spreek met je muziek. Ik gun het je. Je kan het.
Tornike | 5 – 4 | Eurovisiefans |