Soms moet je een paar keer een aanloop nemen om goed aan de overkant te komen. Dat deed STEFAN uit Estland. Na drie (eneenhalf) keer deelnemen aan de Estse voorronde, staat hij dit jaar met stevige cowboylaarzen in Eurovisieland. Hij zingt Hope in Turijn. Lees hier alles over STEFAN, over zijn liedje en over zingen in de woestijn.

Oma’s kaviaar
STEFAN (je schrijft zijn artiestennaam met hoofdletters) is Stefan Airapetjan, geboren uit Armeense ouders. We hadden de eerste zin van deze alinea dus ook zo kunnen beginnen: STEFAN (je schrijft zijn artiestennaam met hoofdletters) is Ստեֆան Հայրապետյան.
Zijn ouders vestigden zich in de jaren negentig in Estland en nog altijd reist Stefan graag naar Armenië, bijvoorbeeld om van de recepten van zijn oma te genieten, waar hij dan weer trots over instagramt. Wel jammer: toen ze bij het laatste bezoek haar eigengemaakte kaviaar meegaf, werd die door de Duitse douane afgepakt. Stefan heeft het zijn oma maar niet verteld.

Aanlopen
STEFAN deed vijf jaar over het bereiken van zijn droom: op het Eurovisiepodium staan. In 2018 was hij een van de twee jongens in het duo Vajé, ze zongen hun Laura naar een derde plek in de finale.
Een jaar later, toen solo, was er Without you, en meteen nog eens een derde plek.

Aanlopen (2)
Niet opgeven: in 2020 was STEFAN terug, dit keer met een song waarvan je eerst denkt: hé, is dit een onbekend lied van Duncan Laurence, By my side. Het werd zevende.
In 2021 sloeg STEFAN een jaar over, hoewel, niet helemaal, want hij trad in de finale als pauze-act op.
Dit jaar moest het gebeuren, en het gebeurde dan ook, met Hope. Interessant: alle bijdragen van STEFAN, zowel die van zijn aanlopen als die van zijn winst, werden door Karl-Anders Reismann geschreven, een de laatste jaren in de Estse muziekscene alomtegenwoordige jonge componist en producer, voor wie Hope de tiende aanloop was naar Eurovisie.

Boy!
De tekst van Hope dient om te bemoedigen: ‘We laten ons vertellen wat we moeten doen – waarom, waarom, waarom?’
en:
‘Ons is verteld dat we geboren zijn om te verliezen – waarom, waarom, waarom?’
maar:
‘We hebben beloofd nooit onze trots op te geven.’
En dat vloeit dan naar de conclusie in het refrein, als in een echte opwekkingssong:
‘Hey, sing your heart out, boy!’
Waarna STEFAN precies dat doet en roffelend zingt:
‘I hope! I hope! I hope! I hope!’

Woestijn
Roffelend ja, want het lied is een en al stoere-cowboy-op-een-paard-maar-hij-is-ook-gevoelig-want-hij-zingt.
STEFAN had de song live het liefst op een paard opgetreden, maar dat staan de Eurovisieregels niet toe. Hij deed het wel in de clip, die op een symbolische plek is opgenomen, namelijk in de enige woestijn van Europa, de Tabernas, in Spanje.
Detail: de boy in de clip (misschien STEFANs jonge alterego?) heet Josélillo. Dit weetje geeft geen betekenis, maar toch, geinige naam.

Spaghetti
Die Tabernas-woestijn kunnen we kennen van filmster Clint Eastwood, die er de legendarische spaghetti-western The good, the bad and the ugly (1966) schoot, een film die legendarisch beroemd werd vanwege de baanbrekende filmmuziek van Ennio Morricone. (Overigens: de term ‘spaghetti-western’ duidt Amerikaanse countryfilms aan die in Europa opgenomen werden.)
Het Estste liedje van dit jaar is op allerlei manieren een ode aan de film en de filmmuziek uit 1966. Het galopperende ritme, het fluiten, de blikken in de camera van STEFAN tijdens de clip (zie hoofdbeeld), de donkere stem.

Kritiek
Je zou ook kunnen zeggen, als we een tussenstap nemen, dat Hope een ode is aan Avicii’s song The nights. Met al dat brengen van odes zou misschien de originaliteit van de song wel betwist kunnen worden. STEFANs antwoord daarop is: ‘Het is tegenwoordig heel moeilijk om een liedje te schrijven dat op geen enkel ander liedje lijkt.’
Maar: ‘Ik laat me door geen enkele criticus meer intimideren. Ik ben opgegroeid met een vader die tien kritischer is dan wie dan ook.’

Doe maar rustig
En: ‘Bovendien heb ik van mijn vader geleerd om zinloze boosheid te vermijden. Je weet nooit wat iemands persoonlijke omstandigheden zijn. Ik ga niet schreeuwen als iemand slecht autorijdt. Misschien is de chauffeur een oude man, en wat helpt het mij dan als ik hem van streek maak? Hij moet ook rijden. Doe maar rustig aan, dan komt het goed.’
Oftewel: kritiek zal STEFAN niet echt raken. Hij staat straks mooi met cowboyhoed en poncho rechtop in een Turijnse spaghettiwoestijn.

[Update] I hope!
En dan wordt een tekst die wellicht niet met een specifieke situatie in gedachten geschreven werd opeens extra betekenisvol: op zaterdag 26 februari werd er in het centrum van Tallinn een grote demonstratie georganiseerd om Oekraïne te ondersteunen na de ijselijke oorlog die Rusland in dat land begonnen is. STEFAN klom het podium op en zong een akoestische versie van Hope. Wie de video daarvan bekijkt krijgt kippenvel: de zinnen die STEFAN zingt krijgen lading en het lied tilt zichzelf ver boven de luchtige waan van de dag uit. ‘Sing your heart out, boy!’