‘Hoe weet je hoe een ster eruit ziet, als je nooit naar de hemel kijkt?’ Het is een retorische vraag uit het lied What love is, gezongen door de ervaren 37-jarige Uku Suviste. Begeleid door het woord LOVE in lampjes op een paneel en honderden brandende kaarsen op het podium won hij er de Estse Eurovisievoorronde mee.

Tekst
De tweede vaststelling uit Suvistes couplet is: ‘Ik had nooit kunnen weten wat blauw was, als ik niet in je ogen had gekeken.’ En om de drieslag af te maken zingt hij: ‘Ik had nooit kunnen weten hoe zacht een wolk voelt, als ik jouw huid niet had aangeraakt.’ Het zijn pogingen tot het benaderen van een antwoord op de algemene vraag naar wat liefde is. De Amerikaans/Zweedse tekstschrijfster Sharon Vaughn – die dit jaar voor maar liefst drie landen de tekst levert, ook voor Griekenland en Moldavië – voegt er in het refrein nog wat constateringen aan toe:
Ik had me nooit een voorstelling gemaakt van de kracht.
Ik had me nooit een voorstelling gemaakt van de behoefte.
Ik had me nooit een voorstelling gemaakt van wat liefde is,
maar nu is de liefde alles wat ik droom.
Hoe geweldig was dit ontwaken…
Om dan te eindigen met een duizelingwekkend staaltje van synesthesie:
Nu is alles als de zonsopgang die geschilderd is in de geluiden van jouw ademhaling en gekleurd door de tekens die jij geeft.

Lijstjes
Zo’n beetje de hoogste opleiding die je als muzikant kunt krijgen is die van het befaamde Berklee College of Music in het Amerikaanse Boston. Uku Suviste (type James Dean, beetje ouder, beetje anders) ging er anderhalf jaar lang naartoe. Maar niet alleen dat: zijn naam verscheen semester na semester op de Dean’s List, een soort erelijstje van excellerende studenten. Indrukwekkend is daarna ook zijn lijst van deelnames aan allerlei muziekcompetities (van jeugdcompetities voor componisten tot dansshows op tv en, het meest recent, The Voice in Rusland), en zijn lijst van rollen in musicals (Oliver Twist, Chicago, West Side Story, en, recent, Grease). Daar voegen we dan meteen maar het laatste lijstje aan toe: dat van zijn deelnames aan de Estse songfestivalselecties.
In 2017 zong hij er Supernatural (kwam niet door de halve finale),
in 2019 Pretty little liar (tweede)
en nu dus What love is.

Contacten, contacten
Overigens heeft zijn deelname aan The Voice in Rusland directe consequenties gehad voor deze laatste, succesvolle voorrondedeelname. In het eerste seizoen dat Suviste meedeed aan The Voice werd zijn talent erkend, maar alle teams van de captains zaten vol. Hij moest een jaar later terugkomen, wat hij deed, en belandde toen in het team Van Ani Lorak (Eurovisieroyalty: tweede voor Oekraïne in 2008). Zij bracht hem in contact met Philipp Kirkorov, die zelf in 1995 meedeed en sindsdien vele nummers schreef of produceerde), die hem weer het mailadres van tekstschrijfster Vaughn en producer Kontopoulos (beiden Eurovisiefrequentisten) bezorgde. Het is overigens wel de eerste keer – na Moldavische, Griekse en Oekraïense deelnames – dat dit team verantwoordelijk is voor een Estse bijdrage.

Estland
Estland behaalde in het laatste decennium drie keer een plek in de top tien, drie keer een plek rond de twintig en vier keer werd de finale niet bereikt. Een okayish-scorend land, zou je dus kunnen zeggen. Zien of Suviste (wiens favoriete kleur blauw is, toch leuk om te weten, en zijn favoriete hobby lezen, nog leuker om te weten) op 14 mei zijn eigen carrière nog weer een powerpor kan geven, en by doing so het Estse gemiddelde ook.

 

 

Meer weten over de andere inzendingen van 2020? Klik hier.