Categorie
Columns

Column: Ellen koopt een vlaggetje (deel vier)

Nadat we, zonder gebruik te maken van een TomTom, landkaart en kennis van het Cyrillische schrift, tegen iedere verwachting in toch Lviv hadden bereikt, waren Michel en ik meer dan opgelucht. Onze couchsurfhost Orest, een blije Oekraïner van 21, haalde ons op, we dumpten onze spullen in zijn huis en een kwartier later zaten we in de kroeg met een hele club jonge Lviv’ers. Het eerste wat ons opviel, was dat iedereen geweldig Engels sprak. ‘De meeste jongeren hier zijn nogal westers georienteerd,’ zei Orest. ‘Ze hebben genoeg van de bemoeienis van Rusland met Oekraïne en hopen dat we binnen… »

  • Column
  • Oekraïne
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz

Column: Ellen koopt een vlaggetje (Deel drie)

Goed, je bent in de stad beland waar je in wilde belanden, je hebt het adres waar je moet zijn en een vervoermiddel. En toch ben je in paniek. Hoezo? Omdat je het plaatselijke schrift, beter bekend als het Cyrillisch (in het Cyrillisch: Цыриллищ) niet beheerst, waardoor ieder straatnaambordje op elkaar lijkt. We wisten gelukkig wél dat onze couchsurfhost zo ongeveer in het centrum woonde en volgden dus maar de richtingborden waar een telkens op terugkerend woord voorkwam, erop gokkend dat dat  centrum’ betekende. Omdat er los van het letten op het woord waarvan wij dachten dat het ‘centrum’ betekende… »

  • Column
  • Oekraïne
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz

Column: Ellen koopt een vlaggetje (deel twee)

Goed, waar waren we gebleven: 2009, ik zit in de rimboe van Oekraïne, vijftig kilometer het binnenland in vanaf de Hongaarse grens. Daarover hebben we door de gastvrijheid van de plaatselijke bevolking ruim drie uur gedaan, en nu zitten we in de auto en doemen er in de verte bergen op. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar dan gaat er een soort inwendige rekenmachine aan: hemelsbreed driehonderd kilometer te gaan, over vijftig kilometer hebben we drie uur gedaan, het is nu tien uur ’s ochtends, er staan geen lantarens langs de weg, er zijn hier tal van… »

  • Column
  • Oekraïne
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz

Column: Lights and shadows

Je mening over de Nederlandse inzending begint natuurlijk al voordat er een artiest is gekozen, want iedere Eurovisiefan heeft in zijn dagboek een aparte sectie met daarin namen van wie ons land wél en wie haar vooral niét zouden moeten vertegenwoordigen. Ik hoop nog altijd een keer op Dotan en Within Temptation en verscheur mijn OGAE-lidmaatschapskaart als iemand ooit nog Gordon stuurt. Dus ik moet eerlijk zijn: toen ik hoorde dat OG3NE naar Kyiv zal gaan, zag ik de leeuw in zijn hempie staan. Niet omdat ze niet fantastisch zijn, maar omdat dit een afwijkende keuze is als je kijkt… »

  • Column
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz

Column: Een naakte aap

Afgelopen week had ik een heerlijk klein meningsverschil met mijn mede-Eurostoriërs. Wat was er aan de hand: Italië stuurt dit jaar de charmante Francesco Gabbani naar het songfestival (man met het charisma van Clark Gable en de kledingsmaak van Jack Kerouac) met het aanstekelijke nummer Occidentali’s Karma. De clip ging afgelopen weken viral dankzij de geweldige dansmoves: we zien Gabbani met een man in een apenpak een dans doen die zelfs de motorisch beperkten onder ons kunnen nabootsen. Ik denk dat er sinds de Macarena weinig choreografieën makkelijker te kopiëren zijn geweest zonder jezelf belachelijk te maken. Los van de… »

  • Column
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz

Column: De stilte heeft de hik

Een Finse dichter vertelde mij eens dat het heel makkelijk is om te testen of een Fin zich bij je op zijn gemak voelt. Als hij je net kent, staart hij naar zijn voeten. Als hij je tien jaar kent en je mag, staart hij naar joúw voeten. Het is opmerkelijk dat zo’n schuchter volk op het Eurovisie Songfestival bekendstaat als een ongeleid projectiel. Zoals maandag al bleek uit het overzichtsartikel is er geen land dat qua muziek en performance zo inconsistent en eigenzinnig is als onze noordelijke elandvrienden. Wie dat wil begrijpen, moet de Fin leren begrijpen en dat… »

  • Column
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz

COLUMN: Cassettes en Chupa Chups

We hadden die dag misschien wel de laatste topotoets van voor de zomervakantie gemaakt. Jolanda en ik kletsten nog wat na op de bielzen van het schoolplein terwijl ik met de remblokjes van mijn soft-wielen-skeelers in het knikkerpotje prikte. Op een denkbeeldige landkaart die wij in de lucht hadden getekend, wees Jolanda naar Scherpenzeel en Hattem en ik naar Maasdriel. Aan legenda’s deden wij niet, aan afstanden evenmin én toch wisten wij precies hoe de kaart van Gelderland ingevuld moest worden. Wij waren namelijk de bollebozen van de klas. Die ene zomer van 1998. Samen met Sven. Omdat wij de… »

  • Column
  • Dave Boomkens Dave Boomkens

Column: Een naakte halfgod

Afgelopen zaterdagavond stond de voltallige Eurostoryredactie, inclusief licht tegenstribbelende webmaster, in de Melkweg voor Eurovision in Concert. Zesentwintig deelnemers zouden hun kunnen vertonen, waaronder onze persoonlijke favorieten IJsland, Letland en natuurlijk Douwe Bobbejaanland. We waren er eigenlijk al een beetje over uit dat de liedjes dit jaar een beetje tegenvielen maar goed, je weet natuurlijk nooit hoe iets live overkomt. Mijn grootste verrassing kwam halverwege de avond. Het optreden van Wit-Rusland werd aangekondigd. Van tevoren waren we lauw enthousiast over deze inzending, maar toen zanger Ivan het podium betrad, barstte iedereen los in een enorm applaus. Wat een stem, wat… »

  • Column
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz

COLUMN: IJsselmeervogels

IJsselmeervogels is, voor wie het niet volgt, de allersuccesvolste voetbalclub ooit in het Nederlandse amateurvoetbal. Zeven landstitels. Maar dat wist ik niet toen ik elf was. Ik had een kleine zwarte typemachine, die beslist een naam verdiende, net zoals een gitaar van een gitarist Lucille kan heten of de auto van een automobiliste De Barones. Ik had hem misschien Remi moeten noemen, of Okapi, want het was een schuchter apparaat met zachtgrijze aanslag en, wanneer je aan het einde van de regel gekomen was, een bescheiden tinkel. Hoe dan ook, ik zat er, zelf eigenlijk ook een schuchter apparaatje, bijna… »

  • Column
  • Edward van de Vendel Edward van de Vendel

Column: Aristoteles op het songfestival

Waar draait het Songfestival tegenwoordig om? Als je kijkt hoe de Nederlandse media omgaat met het evenement, zie je dat het duidelijk niet draait om de muziek, en ook niet om de show eromheen: het gaat in de eerste plaats om wat voor grappen ze erover kunnen maken. Toen ik het afgelopen jaar met een groep vrienden (die géén fan zijn) naar het festival keek, was het vooral een wedstrijdje moppen tappen geworden. Als je de tweets van Nederlanders tijdens het festival leest, lijkt het vooral een wedstrijdje-leukste-oneliner-maken. Toegegeven, er valt natuurlijk wel wat af te lachen, maar zodra men… »

  • Column
  • Ellen Deckwitz Ellen Deckwitz