Vorige week kon je stemmen voor de beste zinnen uit de eerste halve finale van het festival – plus een paar landen die direct geplaatst zijn voor de finale. Vandaag bekijken we de tweede helft van de teksten. Want: we zoeken dit jaar dus opnieuw naar de mooiste Eurovisie-zin, naar de regel met de meeste poëzie, de beste beeldspraak, de fijnste vergelijking. Die zin – en diens tekstschrijver(s) – krijgt de Eurostory Award 2017.

Vorig jaar werd die gewonnen door zangeres en liedschrijver Jamala uit Oekraïne (die uiteindelijk ook het hele festival won) voor de zin: You think you are gods, but everyone dies.

Wat is de procedure?
Net als vorige week nomineren wij een aantal regels uit liedjes (in de toelichting hieronder lees je waarom we voor juist deze zinnen kozen), en uit de stemming in poll komt dan de uiteindelijke shortlist – na volgende week kun je daarvoor stemmen. Er zal ook een brede vakjury van schrijvers en dichters zijn, en alle voorkeuren bij elkaar zorgen dan dat we een winnaar hebben, de winnaar van de Eurostory Award 2017. Die wij uitreiken als we vanaf 6 mei in Kyiv zijn. We doen daar uiteraard verslag van.

Dus: spreek je taalgevoel aan en ga snel naar de poll. Let wel: het gaat NIET om de melodie of wat je van het volledige liedje vindt. Het gaat echt om de best geschreven tekstregel. (Dank je wel voor het stemmen!)

TOELICHTING OP ONZE KEUZE

Hey now, if you let me drown, I’ll swim like a champion. (Austria) – Het Oostenrijkse lied I’m running is een opgewekte, Jason Mraz-achtige song en dito tekst. En als een love-interest deze genomineerde zin tegen je zegt is dat nogal vleiend (of stalkerig, hangt ervanaf wat jouw gevoelens zijn).

I’ll be dancing on my own, wishing you could hold me close. (Macedonia) – Het lied van Macedonië heeft een slim einde: de zangeres geeft overal aan dat ze het alleen kan, dat ze in zichzelf gelooft, dat de tegels van de straat haar ‘catwalk’ zijn, maar in de laatste zin (hier genomineerd) blijkt ze toch net even wat minder zelfstandig te zijn.

I learned the skill of a true acrobat for love. (Malta) – Goede metafoor, en een wat minder fijne benadering van de liefde: je moet er acrobatisch voor zijn, je moet je er voor in bochten kunnen wringen.

But you are so much more to me than the one who carries all the burden, I can only hope once you fly you’ll be free. (The Netherlands) – Tijdens het festival kun je als Nederlander niet op Nederland stemmen, maar bij de Eurostory Award wel – omdat we in jullie onafhankelijkheid geloven. Vorig jaar nomineerden we géén Nederlandse zinnen, dit jaar twee. Want: de tweede helft van deze zin (het gaat over iemand die behoorlijk ziek is) heeft een mooie dubbele betekenis. ‘Once you fly you’ll be free’ – betekent dat ‘once you fly’ dat de patiënt genezen is, of het juist niet gered heeft? Dat laat de auteur knap in het midden en is daarom ook navrant.

Every time the candle glows it lightens up the space, but no one knows: will there be a dark side? (The Netherlands) – Vrijwel alle zinnen uit de coupletten van Lights and shadows spelen op een intelligente manier met de tegenstelling licht-schimmen, en een van de beste zinnen is de hierbij geciteerde.

Hosszú az út, sebek a hátamon, ezrek könnyei flynak a gitáromon – The road is long, I have sores on my back, tears of a thousand people are played on my guitar. (Hungary) – Het indringende Hongaarse lied is een religieus lied, een autobiografisch lied ook, de zanger (de eerste Roma die ooit voor Hongarije aantreedt) zegt: ‘Everything in my song is one hundred percent me.’ Die tranen namens een heel volk (thousand people) is een erg mooi beeld. NB: In de poll kunnen accenten niet weergegeven worden, vandaar hier de juiste versie.

No one can promise that love will ever learn how to fly, but I’m dying to try. (Ireland) – De enigszins traditionele ballad van Ierland toont ons een jonge jongen die smeekt: ‘Je weet niet of de liefde ons kan leren hoe het is om te vliegen, maar ik wil het doodgraag proberen.’ Een mooie zin om je eventuele geliefde mee te overtuigen.

[I] try to stand straight but I’m boneless. (Norway) – In het swingende en moderne Grab the moment van Noorwegen staat een flinke opsomming van aspecten van de state of being van de ik-persoon. We haalden de twee origineelste omschrijvingen eruit, zie ook: I’m coping with a map that is roadless. 

You’re written, bound and etched forever in my mind. (Switzerland) – ‘Je bent voor altijd geschreven, ingebonden en in mijn geheugen geëtst.’ In kort bestek wordt hier de eeuwige liefde vastgelegd.

The story of my life will shine even brighter, the sun will sparkle in our blood. (Belarus) – In het vrolijke, in het Wit-Russisch gezongen Story of my life staan deze zinnen: Гісторыя майго жыцця Будзе свяціць яшчэ ярчэй У нашай крыві сонца зайграе (de poll pakt deze tekens niet, vandaar dat ze enkel hier staan). ‘Mijn levensverhaal zal nog sterker oplichten, en de zon zal sprankelen in ons bloed.’ Een aanstekelijke ode aan de levensvreugde.

We’re building and burning down love: we have lost our Verona. (Estonia) – De Esten beschouwen het verhaal van Romeo en Julia zo bekend dat ze een pars pro toto gebruiken: ‘We have lost our Verona’ moet genoeg zijn. Verona is de plaats waar het Shakespeariaanse liefdesdrama plaatsvond, maar vanaf nu ook een benaming voor het hele en complete échec van de liefde.

Les siècles passent et disparaissent, ce que tu crois être la mort, c’est une saison et rien de plus – Centuries pass and disappear, what you believe to be death is a season and nothing more. (France) Dat is pas een gedachte: liefdes komen op en liefdes verdwijnen weer, en met de eeuwen gaat het ook zo, maar de dood, dat is evenzeer een (voorbijgaand) seizoen. Een vrolijk liedje zingen (zoals Alma doet) en tegelijkertijd regels aanbrengen waar werkelijk wel een avond, met het handboek van de filosofiegeschiedenis in de hand, over gediscussieerd kan worden: dat is knap.

Embrasse-moi, dis-moi que tu m’aimes, fais-moi sourire au beau milieu d’un requiem – Kiss me, tell me that you love me, make me smile, right in the middle of a requiem. (France) – ‘Au beau milieu’, het is een staande uitdrukking in het Frans, ’te midden van’ betekent het, maar letterlijk: ‘in het mooie midden van’ en juist die letterlijke bijklank geeft nog een extra tint aan wat dit hele lied beweert: zoen me, omarm me, want we zijn ‘in het mooie midden’ van een requiem.

What is a prize without a fight? Yeah, I got addicted to what I thought I wanted. (Germany) – Ik wilde iets, nee nee, ik dácht dat ik iets wilde. En daar raakte ik vervolgens aan verslaafd. Een mooi zinnetje in Perfect life, een lied dat aangeeft dat het leven pas perfect is als het imperfect is: ‘I’m not afraid of making mistakes, sometimes it’s wrong before it’s right.’