Mahmood trekt voor de tweede keer in drie jaar naar het Eurovisie Songfestival. En dit keer gaat hij niet alleen. In duet met de jonge superster BLANCO zingt hij een lied vol rillingen, Brividi, een song die meteen records brak, want: het was het in één dag meest gestreamde Italiaanse nummer op Spotify ooit.
Waar gaat Brividi over? Waarom is het nummer revolutionair? En wat heeft het met Nederland te maken?

Eerste indruk
Wat we horen: een refrein waarin dat ene woord ‘brividi’, rillingen, met kopstem gezongen wordt. Coupletten die afwisselend verdrietig, vertederd en boos klinken. En verder: subtiele pianoaccenten, subtiele percussieaccenten, maar ook breed strijkende violen.
Wat we zien: twee jongens die – zonder dansje en zonder act – een intens lied brengen. Als de een zingt lipt de andere de tekst mee en na afloop vallen ze elkaar springend van de adrenaline in de armen.

Mahmood
Voor wie hem nog niet kent: Mahmood is Alessandro Mahmoud, 29, moeder van Sardinië, Egyptische vader. Hij groeide op in de Milanese multiculturele achterstandswijk Gratosoglio. Over zijn nauwelijks aanwezige vader schreef hij het bijtende Soldi (‘Geld’), werd daar tweede mee op Eurovisie 2019, net achter Duncan Laurence.
Maar toen begon het pas. Er volgden tours, ook door Europa, er volgden geweldige hits, zoals
Barrio (‘Buurt’)
Rapide (‘Snel’)
en Dorado (‘Van goud’).

BLANCO
BLANCO is Riccardo Fabbriconi (19), die opgroeide in een klein dorpje, een tijdje voetballer wilde worden, maar nu een sterrengeschiedenis beleeft als weinig anderen. In september 2021 verscheen zijn debuutalbum Blu Celeste (‘Hemelsblauw’), dat in de eerste week goud werd, in de tweede week platina, en op de singles hitlijst meteen plek één tot en met tien bezette.
Net als Mahmood schrijft hij zijn songs zelf en verdringen de hits elkaar:
Notti in bianco (‘Slapeloze nachten’),
Paraocchi (‘Oogkleppen’)
en Ladro di fiori (“Bloemendief’).

Vader en moeder
Mahmood en BLANCO ontmoetten elkaar in de studio van producer Michelangelo. Die speelde wat voor zich uit en greep, op een bepaald moment, mis op zijn piano. Vanuit die verkeerde – maar mooie – noot ontstond het refrein van Brividi. In de weken erna gingen de jongens elk afzonderlijk aan het werk met de coupletten. En ze lieten het elk afzonderlijk aan hun familie horen. BLANCO’s vader zei: ‘Hier moet je mee naar San Remo.’ BLANCO stuurde een voorzichtig appje naar Mahmood, en die antwoordde: ‘Mijn moeder zei precies hetzelfde.’

Een diamanten fiets (1)
Brividi, zeggen Mahmood en BLANCO, gaat over ‘de angst voor het niet begrepen worden door de ander. De angst om van iemand te willen houden, maar toch altijd voelen dat je het verkeerde doet.’
Die toon wordt gezet door het eerste couplet, door Mahmood gezongen, met een fenomenale beginzin:
‘Ik droomde ervan om met jou te vliegen op een diamanten fiets.’
Het vervolg laat meteen zien dat dat vliegen er niet meer in zit:
‘Je vertelde me dat je veranderd was en ik zie niet langer het licht in je ogen.
Wat is je angst?
Een zee zonder bodem – en ook seks is niet het loskomen van die bodem.
Kom op, ren niet weg van hier, laat me zo niet achter…’

Naakt (1)
Het gezamenlijk gezongen refrein toont de weerloze hoofdpersoon ‘nudo con i brividi’ – naakt met rillingen,
die zegt:
‘Soms weet ik niet hoe ik mezelf moet uiten
En ik zou graag van je houden, maar ik heb het altijd mis.
En ik zou graag een parelhemel voor je willen stelen,
en ik zou betalen om samen te vertrekken,
ik zou zelfs een leugen accepteren,
en ik zou graag van je houden,
maar ik heb het altijd mis, en ik krijg
rillingen, rillingen, rillingen.’

Wijn in het bed
Het tweede couplet is voor BLANCO en wordt ondersteund door een romantisch strijkarrangement. Verraderlijk, want kijk hoe zijn couplet van nostalgisch naar verbitterd gaat:
‘Jij, die me ’s ochtends wakker maakt…
Jij, die het bed bevlekt met wijn…
Jij, die in mijn huid bijt met je adderogen –
jij, jij bent het tegenovergestelde van een engel!
En jij, jij bent als een bokser in een hoek!
Je loopt weg en laat me hier zomaar achter.’

Het gif
Na het tweede couplet volgt een nog bozer deel, BLANCO rapt het en Mahmood zingt, om de beurt een paar zinnen:
‘Zeg me dat ik geen gelijk heb!
Ik woon in een gevangenis.
Ik probeer dicht bij je te blijven,
maar sorry als ik dan alles naar de hel stuur.’
en
‘Ik kan je niet vertellen wat ik voel, dit is mijn limiet.
Voor een “ik hou van jou” heb ik drugs en tranen gemengd,
maar dit gif dat we dagelijks op elkaar spugen wil ik niet meer.’

Een diamanten fiets (2)
Op de herhaling van het refrein na, volgen dan de laatste, opnieuw prachtige en veelzeggende slotzinnen, die alles rond maken:
‘Je ziet het, ik ben hier, op een diamanten fiets.’
En de briljante toevoeging:
‘Een van de vele.’
Met die laatste korte woordjes (‘uno fra tanti’) leggen Mahmood en BLANCO de song in onze handen. Ook wij hebben met iemand op een fonkelende fiets willen rijden, en ook ons is het niet altijd gelukt. Maar, zeggen ze, er zijn nog andere diamanten fietsen. Die ene uit de droom was er maar een van vele…

Windmolens en woonboten
Om het prachtige droombeeld uit dit liedje nog verder tot leven te laten komen rijden de zangers in de clip op fietsen die letterlijk versierd zijn met diamanten.
Dat doen ze… in Nederland. Mahmood en BLANCO moeten gedacht hebben: fietsen? Dan moeten we naar Amsterdam. En dus zijn ze in december of januari naar ons land getrokken om gefilmd te worden terwijl ze op het strand fietsen, langs een lange laan met windmolens, in de Gorsstraat in Amsterdam-West en voor liquor store Late Night aan de Sumatrastraat. En het eten kwam van Crazy Kitchen en de drone-apparatuur van verhuurbedrijf ’t Hekeltje.

Naakt (2)
De clip eindigt net zo hoopvol als het lied: Mahmood en BLANCO springen samen op hun diamantfietsen de nachtlucht in.
Maar daarvóór hebben we BLANCO al op de piano zien liggen (die bespeeld werd door producer Michelangelo) en we hebben Mahmood met een geliefde gezien. In de badkamer, op de bank met een waterpijp, steeds halfnaakt, steeds aan het eind van de relatie.

Universeel
En daarmee komen we aan het revolutionaire van Brividi. Want nee, dat is niet het feit dat er grotendeels over een liefde tussen twee jongens gezongen wordt, en dat er twee mannen na de seks getoond worden. Het nieuwe is dat het niet meer uitmaakt. Dat het daar niet meer over gaat. De liefde die in de clip getoond wordt staat symbool voor al onze liefdes, de diamanten fiets voor de vrijheid in al onze dromen.
Toen aan Mahmood werd gevraagd wat hem en BLANCO (die een vriendin heeft en in zijn eigen clips met meisjes zoent – oké, een enkele keer met een jongen) verenigt, was zijn antwoord dan ook: ‘De boodschap van vrijheid. En het universele van het thema van niet begrepen worden.’

Geen precies patroon
Brividi gaat nu Europa in en is daarmee voor het zoveelste jaar op rij een rijke Italiaanse bijdrage aan het Songfestival. Een song die blaakt van de eigenzinnigheid. Een song die klassieke Italiaanse songelementen en hiphopinvloeden mengt. Een song die over iets gaat wat we herkennen en wat tegelijkertijd zo van Mahmood en BLANCO is: twee jongens met dromen, die, zoals BLANCO zegt, ‘houden van het feit dat ze geen precies patroon in hun hoofd hebben.’

Hoe dat verder gaat?
Gevraagd naar de kansen op het Songfestival, zei Mahmood: ‘Ik hoop maar één ding: dat we een goede uitvoering neerzetten.’ Tegelijkeryijd is het succes allang binnen: binnen tien dagen was Brividi platina, en de song drong na verschijnen meteen door tot de top tien van de Amerikaanse Billboard-hitlijst.
En verder, zoals BLANCO in een interview zei: ‘Wie weet wat er daarna gebeurt. Samen een kind?’
Waarop Mahmood antwoordde: ‘Ik dacht twee? Of is dat teveel? Hoe dan ook – de toekomst zit vol verrassingen.’
Wat natuurlijk ook vertaald kan worden als: nog diamanten fietsen genoeg.