Een man met een smeekbede – dat is wat we zien als Frankrijk aangekondigd wordt. Die man is Slimane (34), wiens songs al meer dan twee miljard streams kennen, en die smeekbede, Mon amour, valt op in de line-up van dit jaar, niet in het minst door Slimane’s imposante vocale prestaties.

Lijstje
Wie iets over Slimane wil schrijven ontkomt niet aan indrukwekkende lijstjes. Sinds zijn eerste single (in 2016) kreeg hij in Frankrijk, gaan we:
Elf keer een gouden plaat,
zes keer platina
en vijf keer zelfs diamant.
Wil je een playlist van zijn mooiste songs aanmaken? Zet er dan bijvoorbeeld zijn eerste hit Paname in, of Les amis, de ode aan zijn vrienden, en anders een paar van zijn vele duetten. Die met La Zarra bijvoorbeeld, de Franse Eurovisiedeelneemster van vorig jaar, Les amants de la colline, of Chez toi, met Claudio Capéo, of VersuS, eentje van de vele met zangeres Vitaa.

Herkenbaar
Zoals Des milliers de je t’aime (zie kader), zijn allergrootste solohit uit 2022, over de grootsheid van de liefde, met daarin bijvoorbeeld de zin: ‘Als je verdriet hebt zul je in mijn armen miljoenen ik-hou-van-jou’s vinden’. Of zijn eerste hit, Paname, nadat hij in 2016 het vijfde seizoen van The Voice France gewonnen had. Of die twee duetten met zangeres Vitaa, Ça va ça vient (56 miljoen Spotify-draaibeurten!) en vooral Avant toi (90 miljoen!). Stuk voor stuk zijn het sterk gezongen songs die emoties benoemen waar veel mensen zich in kunnen herkennen.

De sterren
Dat is niet anders in Slimane’s Eurovisielied, dat overigens geschreven is door hemzelf en Meïr en Yaacov Sahar, de broers met wie hij al vanaf het allereerste begin werkt. ‘Het was alsof alles klopte,’ zegt Slimane over Mon amour, en hij doelt op het feit dat meer dan een jaar geleden er al gesprekken waren met de Franse televisie over een Eurovisiedeelname. Hij was op dat moment in de Zwitserse stad Genève, een stad die een grote betekenis heeft in zijn eigen geschiedenis met de liefde, en het lied ‘werd geboren alsof het in de sterren stond geschreven.’

Vitaa
Ja, Slimane zingt graag en veel met anderen, maar de samenwerking met die laatste duetpartner, Vitaa, betekent meer dan alle andere. Vitaa is … en je zou kunnen zeggen dat zonder haar Slimane’s loopbaan nooit zo hoog opgevlogen was. Dat heeft met talentenjachten te maken. Na in kleine cafeetjes en muziekbarretjes gezongen te hebben schreef de ambitieuze Slimane zich in voor de ene muziekwedstrijd na de andere. Ook op televisie. Vanaf 2006 deed hij ze tien jaar lang allemaal, X-Factor, Popstar, Nouvelle Star, noem maar op. En toen kwam de vijfde, The Voice, die in 2016 alles veranderde, omdat hij vier stoelen omgedraaid kreeg, met een song van… Vitaa.

The Voice
Kijk trouwens niet alleen die auditie terug, maar vooral ook deze half-Arabischtalige versie van Stromae’s Formidable: daarvan trekken lange mouwen van kippenvel over je armen. Slimane werd de winnaar van de hele editie en daarna dus een van de grootste sterren van Frankrijk. En, om de cirkel rond te maken, intussen is hij zelf ook een The Voice-coach geweest, in Waals België, zowel van de gewone als de kinderversie. Samen met, opnieuw, Vitaa. Met wie hij ook een stuk of twintig duetten opname. En een heel album. En maandenlang op tournee ging.

Smeekbede
Mon amour, de smeekbede die Slimane op Eurovisie brengt, is een van de meest pure liedjes die hij ooit gezongen heeft. Slimane staat alleen op het podium, afwachtend, biddend, bezwerend, verlangend, aandringend, overtuigend.
‘Mijn lief,’ begint hij,
‘zeg me waar je aan denkt.
Heeft dit allemaal wel zin?
Sorry dat ik je stoor.’
‘Mijn lief,’ vervolgt hij,
‘Herinner je onze eerste date nog?
Het was mooi, het was gek.’

Refrein
En dan begint het refrein, waarin Slimane rechtuit zingt:
‘Ik hou van je – ik weet niet waarom.
Ik speel de film steeds weer af,
maar elke keer begint hetzelfde einde opnieuw en opnieuw.
Je hebt geen oog voor mijn verdriet.
Dus waar staan we?
Hou je van me –
of niet?’

Ellende
Niet alle teksten van Slimane gaan over universele, niet-politieke onderwerpen als liefde of vriendschap. Zo heeft zich over allerlei zaken behoorlijk duidelijk uitgelaten in de geweldige tekst van zijn nummer Bref, j’ai besoin d’une pause (‘Kortom, ik heb behoefte aan een pauze’), dat hij zoals altijd samen met zijn vrienden van vroeger, Yaacov en Meïr Salah, schreef:
‘Er sterven elke dag vijfentwintig duizend mensen van de honger, en ik doe moeilijk omdat ik drie kilo aangekomen ben.’
‘Er is een man op tv met een buitenlandse achternaam, die wil dat Apsatou Corinne heet.’(over de extreem-rechtse Franse politicus Éric Zemmour)
‘Er zijn mensen die luid en duidelijk staan te schreeuwen dat andere mensen niet van elkaar mogen houden.’
En, aan het einde van de song:
‘En dan ben ik er nog, die mezelf, om mijn eigen ellende te vergeten, blijkbaar moet herinneren aan de ellende van de wereld. Wat ben ik toch een idioot: ik heb helemaal geen ellende. Ik weet niets van ellende. Kortom…’

Zielig
Ook in de aanloop van het Songfestival liet Slimane, derde generatie Fransman van Algerijnse afkomst, op gepaste momenten weten dat hij ervoor kiest om niet in te gaan op de vele racistische reacties die er op zijn deelname zijn geweest: ‘Ik mag elke dag genieten van tenminste één iemand die vindt dat iemand als ik zijn land niet zou mogen vertegenwoordigen. Maar tegenwoordig kan ik erom lachen, zo zielig vind ik het.’

Voor jou
Over zijn songfestivaldeelname zegt Slimane trouwens ook: ‘Nu ik mijn land vertegenwoordig kan ik het niet laten om af en toe in de achteruitkijkspiegel te kijken. Het lijkt wel gisteren dat ik mijn eerste optredens had, in de barretjes in de wijk Pigalle. Of dat mijn vader me naar mijn eerste casting voor een tv-talentenjacht bracht. En toen The Voice. De eerste keer dat ik optrad voor een groot publiek, hetzelfde fantastische publiek dat me nu de kracht en het verlangen heeft gegeven om een van de grootste uitdagingen van mijn carrière aan te gaan. Het is een enorme bron van trots, maar ook een echte verantwoordelijkheid. Ik zing voor bijna 200 miljoen mensen, maar ik zal vooral zingen voor mijn ouders. Voor mijn dochter. Voor Frankrijk. En voor jou.’

Indruk
Dat merken we het sterkst in de laatste halve minuut van Mon amour. Die maakt het toch al indrukwekkende lied op twee manieren extra schrijnend. Ten eerste door de tekst van het bruggetje na het tweede refrein. Daar smeekt Slimane nog smekender dan in al zijn anders smeekzinnen:
‘Zeg me een plek – dan wacht ik daar op je.
En als je niet komt, wacht ik nog op je.
Ik weet dat het stom is, maar ik doe het toch.
Vervuld van hoop wacht ik op je.’

En ten tweede door wat Slimane muzikaal ná die zinnen doet. Hij stapt dan namelijk weg van de microfoon, alsof hij ook fysiek wil laten zien hoe hij daar helemaal alleen, tegen elk beter weten in, staat te hopen. De muziek valt weg, en a capella zingt Slimane nog één keer het refrein, met die pijnlijke, pijnlijke slotwoorden:
Est-ce que tu m’aimes –
ou pas?
Hou je van me –
of niet?

Of niet?
Tenslotte, op de vraag naar wat Slimane wil dat wij beleven tijdens zijn liedje, antwoordde hij iets heel moois: ‘Ik zie Mon amour als mijn eerste afspraakje met de kijker. Ik wil graag dat die zich in mij ondergedompeld voelt.’
En vanuit die onderdompeling is dan dus zijn slotvraag aan ons allemaal:
Hou je van me –
of niet?

Al enig idee wat we gaan antwoorden?

Copyright foto: Alma Bengtsson/EBU