‘Hoi, ik ben Sam Ryder en ik vertegenwoordig het Verenigd Koninkrijk op het Eurovisie Songfestival 2022’, zegt een roodharige zanger tegen zijn volgers en hij krijgt een lachstuip. ‘Ik ben bloedserieus by the way.’ En serieus is het zeker, want de BBC schakelde dit jaar de hulp in van de wereldwijde muziekuitgever TaP Music om een inzending te vinden. TaP ging bladeren in hun enorme catalogus: Dua Lipa, Lana Del Rey, Ellie Goulding… en vonden Sam Ryder. Wie is deze nieuwkomer?

Sam Ryder (32) is sinds de bekendmaking een graag geziene gast bij praatprogramma’s, nationaal en internationaal, en als hij daar aanschuift, zien we hem als een vrolijke roodharige bebaarde man die af en toe ineens heel kort heel hard lacht – een uitbarsting die hij etaleert in zijn nieuwe videoclip (zie 00:13 voor het moment). Het is de videoclip voor SPACE MAN, het nummer waarmee hij het in Turijn gaat doen. Straks meer hierover, eerst de man zelf.

Even serieus
Ooit was het anders. Er was een lange periode dat Sam Ryder nog nergens werd uitgenodigd om te praten over zijn dromen en zijn eigen nummers. Dit terwijl zijn liefde voor zingen al vroeg ontstond. In zijn jeugd zong hij al mee met Queen op de achterbank, en hij werd gegrepen door een cd van Iron Maiden, met leadzanger Bruce Dickinson. ‘Die kracht in mijn stem wilde ik ook’, vertelt hij. Dus hij ging oefenen, oefenen, oefenen.

Niet het goede moment
Flashforward naar de jaren als jongvolwassen muzikant. Ryder liep rond met een dijk van een stem. Maar hij zong niet. Hij speelde gitaar. Hij toerde rond met metalbands. ‘Ik was een luis in de pels’, vertelt hij, ‘ik hopte van band naar band.’ Maar of dit was wat hij wilde? ‘Mijn muzikale doel is om te zingen. Ik voel me helemaal verbonden met de geest van de muziek als ik zing.’ Tijdens één van zijn tours deed hij een keer Nashville aan, als tussenstop.

Niet goed genoeg
In 2016 kwam hij terug in Nashville. Hij verbleef een maand in het huis van een vriend, vertelt hij, en daar, in de woonkamer, nam hij een album op. Hij vloog door naar Hawaii om een clip te maken, en toen twee maanden later alles klaar was en hij weer thuis zat, was het moment daar: de release. Maar het moment kwam niet. De release kwam niet. Want Sam Ryder bracht niks naar buiten. Is het wel goed genoeg? Is dit wel het goede moment? Krijg ik nog wel kansen als het slecht blijkt te zijn? En tot op de dag van vandaag ligt dit ‘affe’ album, inclusief clip, waar hij maandenlang aan heeft geknutseld en geëdit, op een plank.

Perfectionisme
‘Perfectionisme’, zegt hij nu achteraf in een interview, ‘is verkapte arrogantie.’

TikTok
Toen kwam corona. Sam had inmiddels een café geopend met zijn vriendin, maar door de lockdown ging de deur dicht. Of het nou uit verveling was of uit een moment van verdwaasde inspiratie, is niet bekend, maar op een dag in maart 2020 pakte hij zijn telefoon, ging in de hoek van de kamer staan en zong een fragment van een liedje. Niks de beste van de beste microfoons, niks goede geluidskwaliteit, niks behoorlijke demo’s, niks kunstig, niks lange video’s waar – zo zegt hij zelf – niemand naar omkijkt. Twintig seconden maar, en klaar! Post! Done. En een paar dagen later deed hij dit opnieuw, en weer opnieuw.

1.000.000
Hij vond het bevrijdend, en het duurde niet lang voordat een van zijn video’s een miljoen views trok. Ryder maakte er een gewoonte van om alle namen van alle betrokkenen van de songs die hij zingt te taggen – van artiesten tot liedjesschrijvers.

Sia
Twee maanden nadat hij begon, om precies te zijn op 15 mei, was Sia de eerste die reageerde. Dat deed ze met een openbaar bericht op Instagram. ‘@samhairwolfryder I’m pretty sure a few more dreams than you expected came true.’ Later kwam Alicia Keys zelfs met een reactievideo op háár cover. Deze artiesten waren trots, vereerd zelfs, en Sam Ryder begon te vliegen.

Studio
Hij tekende een platendeal bij Parlophone, ging in de studio samenwerken met de beste producers en muzikanten, kreeg met hen de creatieve flow te pakken en knalde song na song op de band. Uit één zo’n kwartier lange sessie kwam ook SPACE MAN.

Space Man
‘A little song about being an astronaut’, zegt Sam. Maar wat betekent het om een astronaut te zijn? Betekent het ultiem vrij te zijn? Nee, helaas niet. Voor Sam betekent het vervreemd te zijn van zichzelf, zegt hij in een interview, en we vinden hiervoor aanwijzingen in de tekst.

‘Ik zou zweven in de lucht
en een gebroken hart zou van een ander zijn
daar beneden.’

Die ander is ‘grounded Sam’, Sam op de grond, de Sam die donders goed weet hoe het zit. Gitarist zijn, toeren met bands, netwerken, haastig perfecte platen opnemen, ellenlange videoclips editen en opmaken: dit is het niet voor hem. Hij mist een stevige basis. Hij mist zijn eigen stem.

Ruimte, man
Maar ‘Sam in space’ blijft zweven. Hij spreekt met satellieten en mengt zich met de sterren, om daarna telkens te pletter te vallen op aarde – heel kort maar! – want hij stijgt alweer op.

‘Ik zou in vogelvlucht
rond de wereld cirkelen
en blijven terugkeren naar jou.’

Na al dit te pletter vallen en opstijgen komt hij tot een conclusie,
en die zingt hij in het refrein:

‘Er is hier niets dan ruimte, man
en ik wil naar huis.’

Zingen
‘Dat ik hier nu ben is het resultaat van dat ik gewoon in de hoek ging staan en tot de kern kwam van wat ik leuk vind, namelijk zingen’, zegt hij in een interview. Hij wachtte lang met het uitbrengen van zijn song, ‘want’, zegt hij, ‘ik was bang voor de mogelijkheid dat iets waar ik zo veel van hield het niet goed zou doen’. Dus hij liet andere singles voorgaan, zoals Whirlwind (2021) en Tiny riot (2021). Hij wachtte zo lang dat TaP hem op de schouder kon tikken: ‘Hey Sam, trouwens, we zijn op zoek naar…’ Je zou dus kunnen concluderen dat het stellige perfectionisme – dat hem zolang tegenhield – terugkwam om hem naar de hoogte te tillen. SPACE MAN is geland, op de juiste plek, op het juiste moment.

Tot slot
In een interview zegt Sam Ryder tegen iedereen die hem nu pas leert kennen:

‘Hallo, welkom, hoe gaat het daar? Ik ben Sam en ik ben superblij dat jullie een reden hebben gevonden om me te volgen. Ik hou van jullie, ik hoop dat ik jullie allemaal snel kan zien, waarvandaan je ook kijkt – en dit verhaal duurt nu al te lang, ik zal jullie verdere dag niet in beslag nemen. Big up! Love ya! Peace!’ En de lachstuip.