In de Portugese voorronde wemelt het elk jaar van de bekende artiesten en componisten. Die worden namelijk uitgenodigd door de organisatoren. Daarnaast zijn er altijd nog wat plekken voor ‘vrije inzenders’. Nog nooit won er daar een van.
Tot dit jaar. Mimicat (38) werd eerste bij het publiek én bij de vakjury’s. Logisch, ze maakt van het podium een comedy club waarvan zij de enige aandeelhouder is. En dat terwijl ze haar liedje al jarenlang klaar had liggen – maar er zelf niks in zag. 

Nog niet verslaafd
Dat wil zeggen: ze had niet het idee dat het een liedje voor haarzelf was. Ze schreef het in 2014, in aanloop naar een Engelstalig album. Ze verveelde zich, zat op een afspraak te wachten, en ‘we hadden nog geen social media, dus ik was minder verslaafd aan mijn telefoon.’ Ze keek naar het plafond en begon te zingen: ‘ Ai coração… ai coração…’ en dacht: daar zit wat in.

Hopeloze zaak
‘Ai coração’ betekent ‘oh, hart’, want het hele liedje dat Mimicat zingt is een toespraak tot haar eigen lastige hart:
Ai, mijn hart dat me maar niet met rust laat.
En:
Ik lijk wel krankzinnig,
ik lijk wel compleet seniel!
En:
De uren gaan zonder slaap voorbij,
ik hoor de uilen, ik hoor de buren…
En:
De dokter zegt dat er niets aan te doen is,
ik zie wat hij opschrijft: ‘Hopeloze zaak.’
En dat komt natuurlijk allemaal door de liefde. De zin waarmee het refrein eindigt is dan ook de prangendste:
Zeg hart, ben jij eigenlijk wel van mij?

Een beetje fatsoenlijk
Mimicat, die eigenlijk Marisa Mena heet: ‘De tekst was in vijf minuten klaar. Maar ik schreef altijd in het Engels. Wat ik in het Portugees maakte vond ik verschrikkelijk. Dit was het eerste wat me een beetje fatsoenlijk leek.’

Gemiste oproepen
Waarom liet ze het dan al die jaren liggen?
‘Het verschilde zo van mijn andere songs. Ik wilde het steeds aan andere zangeressen sturen, maar mijn man zei de hele tijd: niet weggeven, dit liedje! Ik probeerde het zelf op te nemen, maar dat lukte niet meteen. En vorig jaar was ik weer met een nieuw album bezig en dacht: laat ik het Songfestival proberen, dat is goede promotie. Ik stuurde de demo op, vergat dat ik dat gedaan had en maanden later had ik allerlei gemiste oproepen van een onbekend nummer. De Portugese omroep.’

Vastgoed
Er waren nog meer redenen waarom het liedje zo lang bleef liggen: een andere baan. Marisa was jarenlang makelaar. Ze verkocht huizen in het centrum van Lissabon. ‘Ik had geen zin om in bars coversongs te zingen. Door ander werk te doen dat ik interessant vond, verschafte ik mezelf de vrijheid om de muziek te maken die ik wil.’

Andere muziek
Bovendien waren er dus Engelstalige liedjes, met een debuutalbum in 2014, en een bluesy single die gebruikt werd in een soap op televisie, Tell me why. Waarvan Mimicat later ook een duetversie opnam met iemand die we van Eurovisie 2021 kennen, Tatanka, de zanger van de Portugese band The Black Mamba.
Daarnaast werd Mimicat – opnieuw in 2014 – leadzangeres en songschrijver bij de band The Casino Royal. ‘Dat was mooi, omdat ik er leerde om een performer te zijn. En minder mooi, omdat elke band problemen heeft. Ik was zelf ook geen geweldig bandlid. Met een van hen ben ik erg bevriend geraakt, maar de anderen zijn niet belangrijk meer in mijn leven.’

Kinderen en ouders
En dan was er nog het dagelijkse bestaan. Meer bepaald: kinderen. Eentje van (nu) vier en eentje van (nu) één. Toen Marisa zwanger was van de oudste vroeg ze zich af waarom ze nog langer in het Engels zou zingen – dan zou haar zoontje haar nooit kunnen verstaan. En niet lang daarna waren haar ouders (‘mijn pijlers’) vijftig jaar getrouwd en schreef ze voor hen in het Portugees het tedere, serieuze Até ao fim (‘Tot het einde’, zie kader). Sindsdien is er de switch naar de eigen taal, de opbouw naar een nieuw album later dit jaar via hier, nu, Eurovisie.

Eurovisie – algemeen
Maar Eurovisie is altijd dichtbij geweest. Niet alleen was het eerste liedje dat Marisa in het openbaar zong (op school, op haar negende) een cover van de Portugese inzending uit 1994 – Chamar a música,
niet alleen zingt ze nu voor haar kinderen bij het gaan slapen veelvuldig de Portugese inzending van 1979 – Sobe, sobe, balão sobe,
maar ook probeerde ze het zelf al eerder in de Portugese voorronde.  Onder de naam Izamena zong ze in 2001 Mundo colorido. Een jeugdzonde. Mimicat: ‘Ik was vijftien en gewoon een tiener die ergens een liedje ging zingen. Niet van belang. Soms vergeet ik dat ik het gedaan heb.’

Eurovisie – 2023
Logisch. Van 2001 naar 2023 is nogal een stap. Het leven wurmde zich ertussen, en Eurovisiekijkers zullen in Mimicats optreden alle ervaringen, beslissingen en inspiratiebronnen van die tweeëntwintig jaar vooral terugzien in het vertrouwen waarmee ze op het podium staat. Met een sterke stem en een geweldige uithaal op het eind ga je wat lekkerder achterin je stoel zitten: deze vrouw weet wat ze doet.
Datzelfde geldt voor de act. Mimicat brengt de sfeer van de film Chicago naar Liverpool en dompelt de kijker onder in rode vrolijkheid. ‘Mimicat is het personage dat ik gebruik, Marisa blijft achter in de kleedkamer en het theater begint.’

En daarna?
Mimicat droeg haar overwinning in de Portugese voorronde op aan ‘alle andere underdogs die het al tijdenlang zonder kansen te krijgen steeds maar blijven proberen’.
En dat past dan weer bij wat ze voor zichzelf ziet gebeuren na het Songfestival: ‘Ik heb geen hoge verwachtingen. Het enige wat ik wil bereiken is dat ik mezelf niet meer uit hoef te leggen. Dat er door dit nummer een sterke band met het publiek ontstaat en dat ik die band vleugels kan geven.’

 

Bronnen: https://www.wort.lu/pt/cultura/mimicat-a-voz-de-portugal-na-eurovis-o-64533daede135b92366d1082

Foto: Sarah Louise Bennett/EBU