Wat brengt een zangeres ertoe om haar concurrenten van de nationale voorronde mee te vragen naar het Eurovisie Songfestival in Turijn om samen met hen een lied aan haar overleden opa te zingen? MARO, de winnares van Festival da Canção 2022, doet het, en haar verhaal maakt duidelijk waarom.

Dagboek
MARO’s moeder zong van jongs af aan voor haar, en MARO (Mariana Secca, 1994) schreef al liedjes vanaf haar elfde, maar ze wilde nooit professioneel met muziek bezig zijn, ze wilde dierenarts worden. Liedjes schreef ze als dagboeknotities: kwetsbare ontboezemingen die niemand mocht lezen. Als haar dan toch eens werd gevraagd om op te treden, had ze een bibberstem, als een schaap, zegt ze. Maar haar dagboek gooide ze plots open en de bibber in haar stem verdween abrupt toen ze negentien was. Hoe dat ineens gebeurde?

Cais
Het was begin 2014 en het was nacht. MARO was bezig met haar eindexamens en had zojuist op een avond, tussen het leren en het slapen, een nummer ontdekt: Cais van Milton Nascimento. Nu lag ze te woelen in haar bed. Het waren niet de examenvragen die in haar hoofd spookten, het was Cais, en het was niet omdat ze het nummer er niet uitkreeg, maar omdat ze nagenoot van haar vondst. Ze sloeg de dekens weg. ‘Wat denk ik wel niet?! Als ik niet kan slapen, komt dat altijd door muziek.’

Internationaal
Ze ging Googelen: ‘muziekscholen internationaal’. ‘Internationaal’, want in een klap was alles helder voor haar. In Portugal was alles jazz en klassiek en zij wou liedjes schrijven, dus ze moest naar het buitenland.

In de vijf jaren daarna gebeurde dit voor MARO: een driejarige opleiding aan Boston’s Berklee Music College, een enkele reis naar LA, een ontmoeting in LA met de Engelse muzikant Jacob Collier, een tour met Jacob’s band door heel Amerika, vijf eigen albums en enkele singles.

Duiken
‘Risico’s nemen’, zegt MARO in een interview. Een grote duik nemen met het hoofd naar voren van de hoogste toren. ‘En dan pas kijken’, zegt ze. ‘En als het niet ging, dan ging het niet.’ Dat zag je dan wel. Ze vocht hard voor haar toekomst.

Berklee People
MARO vond dat er op Berklee altijd een rare sfeer hing. ‘In de lucht hing altijd de vraag wie van ons de schijnwerpers zouden vinden en wie niet.’ Om de ego-strijd te verminderen besloot ze samen met schoolgenoten de studio in te duiken en – zonder repetitietijd vooraf – covers in te zingen en die te filmen. Jonge musici uit alle windstreken – Brazilianen, IJslanders, Italianen, Amerikanen, Grieken – musiceren samen in uiteenlopende stijlen – van Bossa Nova tot Amerikaanse singer-songwritermuziek. MARO zit steeds in het midden. Zij geeft hen het podium en ze genieten met z’n allen.

Bloopers
Aan het einde van elk filmpje laat MARO de bloopers zien. Vaak komt de lachuitbarsting al tijdens de voorstelronde. Ze verslikken zich zo hard in hun lach dat ze hun eigen naam niet meer kunnen zeggen. Ego succesvol opzijgezet.

ITSA ME, MARO!
Tijdens de lockdown in 2020 bedacht MARO een concept – vergelijkbaar met Berklee People – om toch met muziek bezig te zijn. Ze vroeg artiesten om duetten op afstand te zingen en te spelen. Zij maakt een opname met haar telefoon, ze stuurt deze naar de persoon, de persoon zingt erover, stuurt de video terug en dan doet zij een beetje montage, en klaar! En hoe ze aan Eric Clapton kwam?
Gewoon vragen. Hij volgde haar al een tijdje op Instagram, en toen zij hem vroeg, zei hij ‘ja’.

Samen
‘Als je een artiest hebt die je leuk vindt, voel je dan niet bedreigd. Doe dingen samen.’ MARO weet precies wat ze wil, namelijk gewoon met muziek bezig zijn. Al het muzikaals wat ze dagelijks doet is goed. Ook haar manager heeft het nooit over doorbreken en geld verdienen. Nee, hij zegt: ‘Mijn hemel, als je zingt, sterf ik. Wat je ook wilt doen in de toekomst, ik zal je helpen. Ik wil dat mensen voelen wat ik voel als ik je hoor.’ En dus kan MARO altijd mensen blijven vinden die bij haar passen.

Zo simpel
Twee van die mensen zijn zangeressen Diana Castro en Milhanas, artiesten die eerst met haar streden om de winst in Festival da Canção. ‘Ik had graag alle kandidaten mee willen nemen, maar we mogen maar met zes op het podium, en zij waren vanaf het begin al zo gepassioneerd over mijn liedje dat dit mij een logische keuze leek.’

saudade, saudade
Het lied gaat over MARO’s opa, die eind 2020 overleed. ‘Saudade’ beschrijft het gevoel het beste. Saudade is het gevoel dat je iemand mist. ‘Maar het is ook een mooi gevoel. Het is iemand missen, maar ook dat het mooi is dat je dit voor iemand kan voelen.’ Het is niet makkelijk onder woorden te brengen, en ook in de songtekst draait ze om het woord heen, met zinnen als:
‘niets wat ik nog meer kan zeggen zegt het op een betere manier’
en:
‘Ik heb gepoogd miljoenen andere liedjes te schrijven, maar ik kan niet verder, oh, jij bent er niet meer.’

Dit laatste gebeurde letterlijk, vertelt ze in een interview. ‘Slechts één op de twintig songs die ik schrijf gaan niet over hem, het afgelopen jaar kon ik nergens anders over schrijven.’

Deelname
En waarom ze deelnam aan Festival da Canção? In een interview voor de finale zei ze het volgende: ‘Ik ben gewoon blij dat ik op deze manier een liedje naar buiten mag brengen en dat ik alle anderen live mag zien, aan de andere kant van het beeldscherm.’ Deelname aan Festival da Canção was al winst, Eurovisie-deelname is dubbelwinst.

Ze kijkt al uit naar een mogelijke samenwerking met Amanda Tenfjord van Griekenland. Hoe ze dat gaat doen?
Gewoon vragen.