De eerste halve finale is voorbij, en eens te meer bleek dat het niet afgelopen was toen het afgelopen was. Ik bedoel: na afloop was er nóg een wedstrijd. Ik doel dan niet op de Moldaviërs die na de eindtune maar bleven doorgaan met omhelzen, of over het Lada-taxi’tje zonder veiligheidsgordels, waarin we teruggereden werden naar ons appartement, maar over de loting.

DE OPTREEDPLEK

Het wel of niet op een hoge plaats eindigen wordt – blijkt uit de statistiek – al jaren beïnvloed door de optreedplek. Natuurlijk is de kwaliteit van het liedje en van het optreden primair, maar kijk:

  • De laatste twintig jaar is het maar vier keer voorgekomen dat een land won vanaf een plek in de eerste helft van de finale, en dus werd er zestien keer gewonnen vanuit de tweede helft van het veld.
  • Nog nadeliger is een plek bij de eerste vijf. Als opener optreden is nog te doen, maar nog nooit in de geschiedenis won er een land vanaf de tweede startplek, en ook plek drie of vier in de volgorde is heel, heel moeilijk.
  • Het laatst dat er een land won vanuit de eerste vijf was in 2003 (Turkije, trad als vierde op).

WIE BEPAALT DAT?

Wie bepaalt die startvolgorde eigenlijk? Dat is enigszins ingewikkeld. Vroeger lootten de landen gewoon, er kwam een nummertje uit de vissenkom en dat was dan je startplek. Tegenwoordig gaat het zo:

a) De landen die het meest betalen aan het festival heten de ‘Big Five’- Italië, Spanje, Frankrijk, Duitsland en Verenigd Koninkrijk. Zij doen niet aan de halve finales mee. Ze trekken een papiertje met daarop ‘optreden in de eerste helft van de finale’ of met ‘optreden in de tweede helft van de finale’. Dat is vorige week gebeurd. (De hele Big Five lootte ’tweede helft’, behalve Italië.)

b) Het organiserende land zit ook direct in de finale. Al een hele tijd geleden lootte Oekraïne een directe startplek. Dat werd dit jaar: plek 22 (van de 26).

c) Na elke halve finale trekken de landen die zich gekwalificeerd hebben een lootje met ‘eerste helft’ of ‘tweede helft’. Gisteren gebeurde dat dus voor het eerst – de resultaten zie je in het zijvakje.

En dan?
Dan gaat de organiserende omroep indelen. Dat gebeurt pas sinds een paar jaar. Daarmee willen de programmamakers de meest dynamische show neerzetten: niet zes ballads achter elkaar, niet alle favorieten bij elkaar.

Dat laatste is goed voor de show, maar het blijft een beetje arbitrair, want: er zijn nu eenmaal betere en mindere startplekken. De kansen van de deelnemers worden dus nogal ondoorzichtig beïnvloed door een groepje we-weten-niet-precies-wie.

Portugal, favoriet van velen, lootte gisteren ‘eerste helft’. Dat is dus minder gunstig. Hetzelfde geldt voor torenhoge favoriet Italië. Maar: onmogelijk is het niet. In 2014 won Conchita vanaf plek elf, en in 2015 won Måns Zelmerlöw vanaf de tiende startplek. Zolang ze dus maar niet ergens in de eerste zes, zeven landen weggemoffeld worden.

CONCLUSIE VOOR OG3NE

Oh, OG3NE: morgen goed zingen en daarna geplaatst worden voor de finale lijkt binnen handbereik. Ze worden namelijk door de bookmakers als derde ingeschat om door te gaan (en de bookmakers hadden gisteren negen van de tien qualifiers juist).

Maar daarna begint de wedstrijd na de wedstrijd: eerst moeten ze de persconferentie – meteen na de uitzending – doorstaan.

Doorstaan? Ja! Want daar moeten ze het juiste lootje uit de vissenkom halen. 2nd half, moet er op staan.

En als ze 1st half loten, dan zijn Lisa, Amy en Shelley overgeleverd aan de programmamakers. Vorig jaar had Douw Bob geen geluk. Zijn Slow down moest het proberen vanaf plek drie. Dat hij daarmee elfde werd was alsnog behoorlijk goed, maar wie weet hoe zijn lied het had gedaan als hij bijvoorbeeld als een na laatste had mogen optreden?

Dat is het fortuin dat OG3NE dus nog moet gaan hebben. Ohhhhh, Lisa, Amy, Shelley, ohhhh – the hands of fate!