‘De dingen gebeuren gewoon, maar er valt niets van te begrijpen,’ dat zei de jonge zangeres Alessandra (20) nog vóór de Noorse voorronde voor het Eurovisie Songfestival 2023. En toen won ze, met haar Queen of kings. Hoe verwarrend moet het leven voor Alessandra de weken erna dan zijn, met 38 miljoen luisterbeurten op Spotify (alleen Italië en Zweden gaan haar voor), met 300 miljoen views op TikTok en met een bij de bookmakers voorspelde zesde plek?  

Gewoon (1)
Nadat Alessandra vorig jaar te zien was in The Voice (tot aan de liveshows) kreeg ze een uitnodiging om mee te doen aan een songschrijverskamp voor het Noorse Songfestival. ‘We begonnen er gewoon aan en op de tweede dag maakten we gewoon Queen of kings. Om eerlijk te zijn had ik juist gedacht dat het een rustig jaar zou worden. En nu dit. Beter kan het niet worden. Mijn hoofd ontploft!’

Gewoon (2)
‘Je bent zo geconcentreerd, al die dagen in de studio, dat ik niet exact meer weet hoe het liedje tot stand kwam. Maar ik weet nog wel dat Henning [producer en songwriter, red.] aan de piano zat en opeens de topline van het refrein speelde. En het idee ontstond om over godinnen te zingen, dat beeld kwam in me op. Toen ik nog in Italië woonde leerde ik over ik mythologie, en dat vond ik heel interessant. Dus opeens ging het over een ‘zij’. En het was zo gek – het gebéúrde gewoon, het liedje gebéúrde gewoon. Het is heel absurd, maar je begint met iets, er gaat wat tijd voorbij en je hebt zomaar een liedje.’

Koningin
De tekst van Queen of kings beschrijft een heerseres. Of, in de woorden van het refrein:
Zij, koningin van de koningen, holt zo hard en verslaat de wind.
Niets ter wereld kan haar het spreiden van haar vleugels verhinderen.
Zij, koningin van de koningen, breekt uit haar kooi en smijt de sleutel weg.
Zij zal de krijgster zijn van de noordelijke en de zuidelijke zeeën.
Alessandra: ‘Het liedje gaat over de kracht van vrouwen, maar ook over de kracht van ons allemaal. Iedereen kan een queen of kings zijn. Het gaat om het belang van jezelf leren zijn. Ik ben biseksueel en toen ik nog in Italië woonde, moest ik achterhouden wie ik werkelijk was, omdat sommige vrienden en familieleden dat niet zouden aanvaarden. Dus ik denk dat het belangrijk is dat we accepteren wie we zijn, zonder ons om de mening van anderen druk te maken, en tegelijkertijd te accepteren dat er slechte momenten in je leven zullen zijn, waardoor we sterker worden.’

Italiaans
Alessandra heeft een Italiaanse vader en een Noorse moeder. Ze groeide op in Savona en verhuisde op haar achttiende naar Noorwegen. Hoewel ze over haar Italiaanse ‘nonno’ en ‘besse’ (opa en oma) moeilijk kan praten zonder ontroerd te raken, zegt Alessandra, die nu in Lillehammer aan muziekopleiding doet, toch: ‘Soms noemen journalisten me half-Noors. Dat klopt niet, ik ben Noors. Hier ben ik thuis, hier is het makkelijker om mezelf te zijn.’

Meestampen
In Queen of kings komt die dubbelculturele achtergrond terug. De achtergondzangers beginnen het optreden met een paar zinnetjes in het Italiaans, maar halverwege het nummer benoemt Alessandra het Scandinavische noorderlicht.
Ze typeert de song zelf als ‘een feestliedje’ en dat is begrijpelijk, want voor je hoofd weet wat het van deze inzending vindt, zijn je voeten al aan het meestampen. Daarmee is Queen of kings familie van vroegere energiesongs als Dschinghis Khan (Duitsland 1979, vierde) en Wolves of the sea (Letland 2008, twaalfde) en voelt het ook verwant aan het succesvolle Spirit in the sky (Noorwegen 2019, zesde, maar eerste bij het publiek).

Gewoon (3)
Misschien staan de tekst en de melodie van Queen of kings niet vooraan bij de originaliteitsprijzen, toch doet het aanstekelijke lied iets met grote groepen mensen. Dat heeft ongetwijfeld met Alessandra zelf te maken. Tijdens haar optreden beeldt ze vrouwelijke power uit, in haar woorden en ook in haar kleding – maar dat doet ze door gewoon te zijn. Door toegankelijk te zijn. Naast het mengen van zuid en noord is dat een andere fijne tegenstelling in Alessandra: kracht – maar zonder agressie. Een sterke stem met een imponerende hoge uithaal – maar meteen na het optreden: buurmeisjesnabijheid. Zo zei ze halverwege de Noorse finale tegen de presentator:
‘Ik moet overgeven!’
Hij: ‘Niet doen, hoor!’
Zij: ‘Nee, oké.’
Hij: ‘Heb je het gevoel dat je al met één teen in de finale staat?’
Alessandra: ‘Geen idee, ik voel mijn tenen helemaal niet!’

Gewoon (4)
Alessandra verstaat de zeldzame kunst om haar kijkers en volgers het gevoel te geven dat het haar ook maar allemaal overkomt – maar intussen schittert ze zichzelf foutloos door haar drie minuten heen. Hoe noem je zoiets? Briljant-gewoon? Naturel-gewoon? Stralend-gewoon?
Op de vraag, net nadat ze in Noorwegen gewonnen had, wat er door haar heenging, zei ze: ‘O god, ik denk dat ik een loopneus heb.’
En op de vraag, in een interview met een Noorse krant, wat ze doet om te ontspannen, antwoordde ze: ‘Thuis ben ik dol op dansen in mijn ondergoed. Dan voel ik me totaal vrij met mijn lichaam en met de muziek. Ik kan het iedereen aanraden.’

 

Foto: Ulrik Kramer / NRK