We redden het. Natuurlijk redden we het. Maar hoe is het met de angsten die altijd spookachtig in onze buurt blijven hangen om toe te slaan als het donker wordt? Loïc Nottet, de held van Rhythm Inside (Eurovisie 2015, België, vierde) bezingt precies dat soort demonen – in een nieuwe single die klaagt en jaagt.

Schim
In een breedbeeldclip van ruim zes minuten zien we Nottet door nachtelijk Brussel dwalen. Het heeft geregend. De straten zijn bijna verlaten. Hij is in het wit gekleed, als een schim. Hij zingt in het Frans, wellicht om zo dicht mogelijk bij zichzelf te blijven. Koortsachtig doet hij zijn verhaal. De muziek heeft geen coupletten, geen refrein, maar één melodie die zichzelf in de staart bijt. En de tekst? Wow, de tekst…

Jij/u
De tekst begint met het rechtstreeks aanspreken van de luisteraar:
‘Goedenavond meneer, mevrouw, vandaag zal ik je alles vertellen. Ik zeg bij voorkeur ‘jij’, want ik hou niet van dat ‘u’. Ik vind dat dat me ouder maakt. En ik wil klein blijven, voor eeuwig jongetje.’

Weg
En dan volgt de klacht. Die niet mis is. Een paar gedeeltes uit de tekst:
‘Deze wereld verstikt me, vermorzelt me, verbrandt me, vernietigt me, trekt me uit mijn eigen bubbel. Daarom wil ik weg.’
En:
‘Als God zegt dat zelfdoding een zonde is, laat hij me dan vertellen hoe ik kan vertrekken zonder hem onrecht aan te doen.’
En:
‘O, beste meneer G, help me, help me, ik red het zelf niet in de wereld die ik voor me zie, in deze wereld van strijd. […] Ik wil een nieuw universum waar tranen en lasten niet meer dan een mythe zijn, een suf broodje-aap. Laat me dan vertrekken!’

Oase
Is er dan geen enkele oase? Nee, niet echt. Of het moet – heel even – het tekstfragmentje zijn dat Nottet halverwege zingt:
‘Het enige wat ik mooi vind aan je creatie: ‘de mens’, is dat hij elke avond kan dromen, als een kind. Of we nu oud, jong, gemeen, vriendelijk, of zelfs lelijk zijn, we hebben het recht om te dromen, zelfs al bezitten we niets.’

Zwarter
Maar meteen erna wordt het in plaats van lichter nóg zwarter:
‘Hoor me dan janken! Hoor me mijn ingewanden uitbraken in dit wijsje dat het verhaal vertelt van een pessimistische idioot.
Kut, ik voel me alleen! Niemand neemt me bij de hand. Kut, er is niemand om deze glorie mee te delen. Ik loop helemaal alleen op een weg waar geen einde aan lijkt te komen. Ik versnel – maar er wacht niemand op me. En dus drink ik elke avond. Ik giet mezelf vol om te vergeten dat succes je, uiteindelijk, eenzaam maakt. Weinig vrienden, weinig leven. Ik zit opgesloten, vacüum verpakt. Veel vijanden, geen uitweg meer. God, ik heb een gids nodig.’

Nog zwarter
En:
‘Sommige clowns zullen wel zeggen dat ik de boel bedrieg, dat ik overdrijf, maar fuck die klootzakken, want ik ben jong en ik raas in mijn hoofd, het is een gekkenhuis, wie heeft het licht uitgedaan?’
En:
‘Op het moment dat je hart gebroken is hoef je de eenzaamheid niet op te roepen: ze is al naar je op weg. Ze vindt je razendsnel, wacht niet tot je je deur opendoet, o nee, ze komt zonder kloppen binnen. Van jouw misère kan zij weer zo’n vier uur smullen.’
En:
‘Dus, meneer, mevrouw, ik geef het toe, ik ben ongelukkig. En toch leef ik in mijn jongensdroom. Maar het is sterker dan ikzelf: ik mis nog altijd iets. Ik mis iets, ik mis nog dit en dat, en altijd meer, zo ben ik nu eenmaal!’

Einde
Het lied komt dronken-wervelend tot een laatste wens:
‘Ooit, op een dag, hoop ik iemand lief te hebben, een oprecht persoon, die me geen loer zal draaien.’
Tot een conclusie:
‘Zonder een soulmate is het zo zwaar.’
En dan, onverwacht, toch tot een kleine uitweg:
‘Maar onthoud dat ik op het podium, dankzij jullie, het idee heb dat ik ver weg ben van die krankzinnige wereld. Want ik schrijf als alles mislukt. En ik lach als ik dans. En ik leef als ik zing. En voor dat alles zeg ik je: dank je wel.’

Solo
Waarna – hoe symbolisch – Nottet in de clip de kleine steegjes verlaat en een groot Brussels plein op stapt. Daar neuriet hij nog wat na, laat zijn stem de hoogte in schieten, danst, midden tussen de nachtelijke pleinbezoekers, een solo. Stopt. Kijkt om zich heen. Ziet dan niemand naar hem kijkt. En slentert weg.

Verteller
Of Mr/Mme nu een serieuze waarschuwing is die over zichzelf gaat, kunnen we niet weten. Nottet is namelijk een fantastisch verhalenverteller. In de korte film Candy die hij onlangs uitbracht gaf hij ons zelfs een hele mini-musical cadeau. En dit lied kan dus ook over een personage gaan. Hoe dan ook: het doet met kloppend hart uitkijken naar het nieuwe album, dat Sillygomania heet (verschijnt eind mei) en waarop de gekte van zijn en onze wereld zeker een grote rol zal spelen. Laten we hopen dat die waanzin Nottet zal blijven inspireren – zoals bij dit wervelende lied gebeurde. Maar laten we ook hopen dat diezelfde waanzin hem niet kopje onder doet gaan.

Lees hier onze vorige Eurovisievondsten:
Mahmood – Eternantena
Monique Melsen – Pomme pomme pomme
zalagasper – Box
Blanche – Empire
Korni Grupa – Moija generacija
Filipe Sambado – Gerbera amarela do sul
Madcon – Glow
The Starlings – My town