Nikki Dekker Auteur
Nikki Dekker is schrijver en radiomaker. Ze heeft verschillende radiodocumentaires gemaakt, bijvoorbeeld over seksueel grensoverschrijdend gedrag ('De oppas en ik'), of de literaire canon ('Andreas Burnier, of hoe je op een klein vlot blijft drijven'). In 2018 kwam haar chapbook, 'een voorwerp dat nog leeft', uit bij Wintertuin. Die bundel essays en gedichten werd besproken in De Standaard en Poëziekrant. Nikki schrijft maandelijkse columns voor Brainwash.nl en werkt aan haar debuutroman, die in 2022 zal verschijnen bij de Bezige Bij. (foto: Gaby Jongenelen)
Over het Eurovisie Songfestival:
Mijn vader is al sinds zijn 10de fan van het Eurovisie Songfestival, en dus was het niet meer dan logisch dat we elk jaar samen keken. Waarschijnlijk heb ik sinds mijn geboorte elke editie (al dan niet bewust) gehoord. Na een korte fase waarin ik enigszins afhaakte (2006-2011, de periode die toevallig samenviel met ons collectieve afhaken), ben ik sinds 2012 weer helemaal terug. Dat had alles te maken met Loreen, natuurlijk, en met de vriendin die met open mond naast me op de bank zat: ‘Komen er ook goede liedjes op het songfestival?’ Het gelukkigst maak je mij met veel verschillende liedjes in een editie, en het liefst zoveel mogelijk in hun eigen taal (maar Duncan Laurence en Loreen krijgen vrijkaarten).
Favoriete Eurovisieliedjes:
Nederland
in
Tel Aviv 2019
Duncan Laurence – Arcade
(Duncan Laurence/Will Knox/Joel Sjöö/Wouter Hardy)
Luxemburg
in
Napels 1965
France Gall – Poupée de cire, poupée de son
(Serge Gainsbourg)
Verenigd Koninkrijk
in
Birmingham 1998
Imaani – Where are you?
(Scott English/Phil Manikiza/Simon Stirling)
Geschreven door Nikki
Wie Eurovisie Songfestival denkt, denkt pyrotechnics, uitzinnige kostuums, loepzuivere uithalen en catchy melodieën, maar voor de schrijvers van Eurostory is dat nog maar het begin van de aantrekkingskracht van het liedjesfestival. Wij zijn schrijvers, dus we letten op de teksten. Wat vertellen de liedjes van dit jaar ons over de thema’s die de landen bezighouden? Een raar jaar Eigenlijk kan … »
Ik houd van een liedje dat objectief slecht is. Het begint als een generiek popnummer, dertien in een dozijn, met een zanger die ondermaats rapt, of eigenlijk vooral hardop over de muziek heen praat. Alles verandert wanneer Ilinca de bridge instapt, met een zanglijn die alle kanten op vliegt, en dan begint er iets te kriebelen. Het staat al in … »