Eurovision GOLD heet in het dagelijks leven Frank de Wit (1971) en houdt zich overdag bezig met Customer Experience voor een grote telco. Woont in Utrecht, werkt in Amsterdam en houdt zielsveel van beide steden. Zijn passies zijn mensen bij elkaar brengen, en het opknappen van beeld en geluid van oude video’s. Op zijn werk laat hij graag klanten en collega’s echte gesprekken met elkaar voeren, en op zijn YouTube-kanaal brengt hij graag mensen bij elkaar door Eurovisiefans de beste versies in beeld en geluid te geven.

Over het Eurovisie Songfestival:

Mijn eerste herinnering in geluid is de single van 'Dinge-dong' die we thuis hadden. Daarom kan ik ook de B-kant ‘Ik heb geen geld voor de trein’ nog altijd heel hard letterlijk meezingen. We keken thuis altijd naar het festival, en mijn eerste herinneringen in beeld zijn 'Colorado' en 'Amsterdam. Eind jaren tachtig verloor ik mijn interesse, maar die kwam terug toen Ruth Jacott in 1993 voor Nederland deelnam. Ik heb dat niet live kunnen zien, omdat ik een feestje had, maar ik heb het destijds opgenomen op de stereo VHS-recorder van m’n ouders, en mijn vrienden uitgenodigd om het een week later samen te bekijken. Sinds dat jaar heb ik altijd een Eurovisiefeestje georganiseerd, waarbij ik voor het festival een compilatie liet zien van het materiaal dat ik had. Dat begon op VHS en is bijna dertig jaar later uitgegroeid tot een YouTube-kanaal, waar ik inmiddels best trots op ben.

Favoriete Eurovisieliedjes: