Ze deelden de kleedkamer met ABBA.
Ze traden vlak voor ABBA op, als zevende, tijdens het festival van 1974.
Ze refereerden net als ABBA aan een oorlog.
Maar waar ABBA eigenlijk zong over verliefdheid, zong Korni Grupa, de groep in kwestie, echt over… nou ja… oorlog. Het lied heette Moja generacija (mijn generatie).

Wiens generatie?
Kornelije ‘Bata’ Kovač, de oprichter, leider en toetsenist van de band, schreef het lied. Kovač werd geboren op 1 januari 1942, in een tijd waarin een groot deel van Servië werd bezet door Duitsland en werd bestuurd door het leger. Niš, zijn geboortestad, viel ook binnen dit gebied. Het was een tijd waarin de bewegingsvrijheid van alle joden en zigeuners werd ingeperkt, waarin de pers, het theater en de entertainmentindustrie hervormd werden, en waarin boven elk lokaal bestuur een Duitse toezichthouder meekeek.

Infanterie
Slechts twee weken na zijn geboorte, op 15 januari, marcheerden drie infanterietroepen van het Bulgaarse leger de stad binnen. Ze waren opgeroepen om de Duitse militairen te vervangen op hun post, nu zij nodig waren in de Sovjet-Unie. Het is goed mogelijk dat Kovač in zijn songtekst refereert aan deze troepen:
‘Het leek erop dat het zou gaan sneeuwen
maar de oorlog kwam
en een vreemde soldaat, en angst.’

Bezet gebied
Het lied begint met de onmacht die de bevolking gevoeld moet hebben. Militairen die patrouilleren in de straten, militairen die weggaan, militairen die voor de vertrokken militairen in de plaats komen; en dit allemaal zonder dat ook maar iemand weet waarom en met welk doel en welk vooruitzicht, want de kranten zeggen niks. En te midden van deze ellende: een geboorte in de sneeuw.
‘De eerste nacht dat ik geweerschoten hoor
dat ik huil met mijn hand op mijn lippen.’

Serieus
Kovač vraagt zich vervolgens hardop af waar de oorlogskinderen, die toen alleen maar sliepen en verlangden naar melk, nu beland zijn. Iedereen is zijn eigen pad gegaan, en hoe verder ze gaan, hoe meer hij wil weten waar ze leven, drinken en zingen. Hij mist zijn generatiegenoten; hij is ze uit het oog verloren. Ze zijn serieus geworden, omdat dat zo hoort. Hij lijkt te snakken naar de diepe connectie van een gedeelde ervaring, en hij ziet dat die connectie er niet meer is. De burgerlijke deken is er overheen gegaan.

Progressief
Teruggaan doet Kovač in de songtekst; meegaan doet hij in de muziek. De indrukwekkende compositie, bestaande uit verschillende secties en voorzien van een rijke orkestratie, valt in het genre ‘progressive rock’; een genre dat erg eigentijds was in de eerste helft van de jaren zeventig. Denk aan bands als King Crimson, Genesis, Yes en Pink Floyd. Erg verfrissend zelfs in de context van het festival, dat toen gedomineerd werd door schlagers en popballades.

De stekker eruit
ABBA won natuurlijk glansrijk (dat weten we). Korni Grupa werd twaalfde en raakte in de vergetelheid. Niet lang daarna besloot Kovač om de stekker uit de band te trekken; het is mooi geweest! Een dramatische move. Maar de desillusie moet groot zijn geweest. Een existentieel verhaal over wat het betekent om midden in de oorlog geboren te worden, krijgt een luttele respons van 6 punten. En bovendien, hun tweede album, getiteld Not an ordinary life, verkocht ook al niet zo goed.
Of was er toch meer aan de hand?

Versleten zangers
Van Korni Grupa is bekend dat ze door hun hele loopbaan, van 1968 tot 1974, vele leadzangers versleten. De eerste, Miroslava ‘Seka’ Kojadinović, was het niet eens met de artistieke richting van de rest van de groep;
de tweede, Dušan ‘Prele’ Prelević, verscheen een keer dronken (en veel te laat) op het podium;
nummer drie, Dalibor Brun, vond de muziek die hij moest zingen niet meer leuk;
de vierde, Dado Topić, paste bij de progrock-geest van de groep, maar wilde voor zichzelf gaan, en werd bandleider van zijn eigen progrock-band;
nummer vijf, Zdravko Čolić, was een jonge schlagerzanger, die populair was en later zeer beroemd werd, maar niet binnen de groep paste;
en de laatste, Zlatko Pejaković, die tot het einde toe meedeed, ook tijdens het Songfestival, maar hij moest na drie jaar alleen verder omdat Kovač dus de stekker uit de band trok.

Levenservaring
Het beeld ontstaat dat Kovač een man is die achter zijn artistieke visie stond, die zich opstelde als de visionaire leider die de route bepaalde. Maar ergens was dat ook logisch. Zijn bandleden waren allemaal na de oorlog geboren. Zij deelden zijn vroege levenservaring niet. Net als ABBA.

Lees hier onze vorige Eurovisievondsten:
Mahmood – Eternantena
Monique Melsen – Pomme pomme pomme
zalagasper – Box
Blanche – Empire