Oh jongens, wat werd ik uitgelachen toen ik vertelde over deze site en het doel ervan:
‘De politieke en literaire aspecten van het Songfestival?’ hikten mijn vrienden. Wat ze nog meer zeiden kon ik niet verstaan, omdat articuleren niet echt wil wanneer je de slappe lach hebt. Terwijl ze nahikkend naar buiten gingen om te roken, schonk ik mezelf nog maar een appelsap in.

Eerlijk is eerlijk: er valt ook voor de die-hard fan heel wat te lachen tijdens het Songfestival. Er komt zo’n keur van artiesten, stijlen en performances voorbij dat het een avond vol vermaak oplevert. Maar ik ben er in de loop van jaren van overtuigd geraakt dat het Songfestival meer is dan alleen een reeks open doelen.

In de eerste plaats is het een reeks verhalen over Europa, en wat haar inwonenden bezig houdt. Armenië levert nog steeds artiesten die om erkenning van de Armeense genocide roepen en de Georgische inzending bevat jaarlijks minstens één middelvinger naar Rusland. Niet alleen de politieke omstandigheden, maar ook de positie waarin Europa zich op het moment bevindt, komt aan bod. De Franse inzending reflecteerde afgelopen jaar op de aanslagen op Charlie Hebdo en ieder jaar is er wel een aantal landen dat pleit voor gelijke rechten voor minderheden, zoals Finland, dat in 2015 een groep verstandelijk beperkte punkers stuurde die middels een behoorlijk sterke tekst vertelden hoe het was om met een handicap te leven.

Ik heb tot op hoge leeftijd (mijn dertigste) gevonden dat eenden nogal belachelijk liepen – tot ik bedacht dat het een mirakel is dat dieren met een bootvormig lijf überhaupt hun evenwicht kunnen bewaren. Sindsdien bewonder ik eenden. En daarom wantrouw ik mensen die alleen maar grappen lopen te maken over het Songfestival. Die kijken niet verder dan hun neus lang is. Door iets uit te lachen, hoef je ook geen aandacht te besteden aan het wonder erachter. En dat is doodzonde, want er zitten tientallen persoonlijke, sappige en ontroerende anekdotes achter dit bijzondere feest. Het toont een stijlwaaier aan muzikale smaken, aan boodschappen die moeten worden overgebracht en het leert ons ook iets over hoe wijzelf kijken naar de landen om ons heen.

Naast geweldige nummers levert dit festival ook een verhaal op over Europa, de onderlinge verstandhoudingen en laat het ons nader kennismaken met landen en culturen die ons nog niet vertrouwd zijn. En dat is in deze onzekere en xenofobe tijden broodnodig. Daarom zou ik aan iedereen willen vragen zijn lach eerst even in te houden, en te kijken wat er nou echt gebeurt op het toneel. Want dat is een stuk onthullender, leerzamer en soms zelfs schokkender dan je op het eerste oog zou verwachten. En dat zullen wij de komende maanden in geuren en kleuren met jullie gaan delen.