Wat is de uitweg? Dat is de eerste zin die de jonge Elisa zingt in het liedje dat in Rotterdam voor Portugal zal klinken. Het heet Medo de sentir, dat ‘Angst om te voelen’ betekent. Opnieuw sturen de Portugezen een klein compositietje, een beetje droevig, een beetje beklemd, niet teveel tekst, geen drums, geen gitaren, hier en daar een welgeplaatst pianoakkoord.

Duet
Het lied doet, qua sfeer, denken aan de inzending van Portugal in 2018, O jardim van Cláudia Pascoal. Net zo verstild, en ook: uitgevoerd door een jonge zangeres, terwijl de al even jonge componiste op de achtergrond aanwezig is. In 2018 was dat Isaura, en nu, bij Medo de sentir, is het Marta Carvalho. Zij schreef en componeerde de song, zit op het podium aan de vleugel en zingt halverwege mee.

Nummer twee
Ook al vaker gebeurd: de vakjury’s en de kijkers waren het oneens over wie er naar Rotterdam moest. Het publiek koos voor het guitige Passe-Partout van Bárbara Tinoco, de jury voor het eigenzinnige Gerbera amarela do sul van Filipe Sambado. Die laatste inzending leek, qua act en inzet, dan weer meer op Conan Osíris’ Telemóveis, het lied dat vorig jaar verrassend in de halve finales strandde. Geinigheid of kunst? De Portugezen waren verdeeld. Maar – ook vaker gebeurd – publiek en jury’s waren het wel eens over nummer twee, Elisa dus, vandaar dat zij won.

Tekst
Wat is de uitweg?
Ik denk dat ik niet meer weet hoe ik moet liefhebben.
En als de liefde me nu uitnodigde, zou ik dat niet kunnen accepteren.
Dit lijkt wel de routine:
mijn eenzaamheid komt elke keer weer terug.

Zo teneergeslagen begint Elisa’s vertelling. En ook in de rest van het liedje straalt weinig zomer door:
Als je me je hand geeft weet ik niet hoe ik moet reageren.
Als je je hart laat spreken lijkt het even alsof ik luister –
maar dat is weer zo’n illusie die op het punt staat te vervliegen.

In het refrein krijgen we een glimp van de reden voor al dat trieste:
Zo was ik nooit, maar nu heb ik angst voor gevoelens.
Vraag maar aan de tijd: die weet alles over mij.
Die laatste zin wordt een paar keer herhaald, dus daar schuilt ook de kern. Elisa (of de ‘ik’ uit de tekst) heeft iets meegemaakt die haar hart op lockdown heeft gezet. Wat dat precies geweest is horen we niet – alleen de tijd weet het.

Is er dan helemaal geen uitzicht?
Nauwelijks.
Of toch? Het laatste stukje nieuwe tekst luidt: Als ik ooit terugkom, wacht je dan op mij?
En dat biedt een flintertje hoop. Er is dus een ‘jij’ en er dus een kleine kans dat de ‘ik’ ooit van haar gevoelsverbanning terug zal keren.

Elisa
Elisa Silva heeft nog geen grote carrière achter de rug. Als klein meisje nam ze deel aan een aantal kindertalentenjachten, waarin ze over wolkjes en vlinders zong. Medo de sentir is haar eerste bekende volwassen song. Dat heeft ze met name aan de componiste te danken, die door de Portugese omroep gevraagd werd, maar besloot niet zelf mee te doen en Elisa, die bij hetzelfde muziekbedrijfje uit Lissabon (Great Dane) is aangesloten, voordroeg.
Erg veel anekdotes zijn er ook nog niet bekend over Elisa. Behalve misschien dit: wikipedia is in de war over haar leeftijd. Waar elke bekende persoon meteen vastgepind wordt met geboortedatum en leeftijd staat op de digitale encyclopedie in allerlei talen alleen dat Elisa ‘eind 1999 of begin 2000’ geboren is.

Raadsel
Dat raadsel zal vast snel opgehelderd worden, want door haar kleine liedje met de meanderend gezongen zinnen gaat Elisa tijdens Eurovisie heus de hemd van het lijf gevraagd worden. Ze zingt in de tweede halve finale, op 14 mei, en na afloop zal duidelijk worden of ze ook naar de eindstrijd mag.

Nog even
Overigens deed er een heel bekende rockgroep mee aan de Portugese voorronde. De aankondiging van de deelname van de groep Blasted Mechanisms (qua faam vergelijkbaar met Di-Rect of Kensington in ons land) was dan ook groot nieuws, en hun Rebellion was een song waar ze zich niet voor hoefden te schamen. Alleen… de groep kwam de halve finales niet door. Het publiek koos hen wél, maar de jury’s zetten de rockers laag op de lijst. Of dat aan de song, aan het genre of aan de uitvoering lag is onbekend. Misschien was het een afkeer van de Engelse tekst? Portugal trad nog nooit aan met een Engelstalig lied. Of, laatste mogelijkheid, wellicht was het wegstemmen van Rebellion gewoon rebellie.

Meer weten over de andere inzendingen van 2020? Klik hier.