Update 27 februari 2019, 20u00:

Na een aantal tumultueuze dagen is de Oekraïense omroep, de UA:PBC, er dan eindelijk uit: Oekraïne zal niet deelnemen aan het Eurovisie Songfestival in Tel Aviv. Vanmiddag trad de UA:PBC met een verklaring naar buiten waarin onder meer wordt teruggeblikt op de mislukte onderhandelingen met MARUV, en waarin eveneens te lezen staat dat zowel Freedom Jazz (runner-up nationale finale) als Kazka (de nummer 3) het Eurovisieticket hebben geweigerd. Inmiddels had ook de nummer vier, Brunettes Shoot Blondes, via Instagram laten weten weinig oren te hebben naar het anders zo felbegeerde startbewijs. Daarmee zag de omroep voor zichzelf geen andere keuze dan de handdoek in de ring te gooien.

In de verklaring stelt de UA:PBC ook dat de nationale selectie van 2019 opnieuw heeft aangetoond hoe broos de verhoudingen met Rusland zijn:

‘But the National Selection 2019 revealed and attracted the attention of our society to the systemic problem of the music industry in Ukraine: the connections of artists with the show business on the territory of the aggressor state, which are still very tight at the 5th year of the military conflict. For a part of society, this fact is acceptable, in the other part it causes indignation and rejection.’

Zangeres MARUV lijkt haar vizier inmiddels op de toekomst te richten. In haar eerste interview sinds de nationale finale liet zij weten haar zinnen vooral te zetten op het verder veroveren van Europa en Amerika. Tegenover KP, een Russischtalige krant uit Kyiv, zei ze daarover het volgende:

‘In my plans are European, American and Ukrainian tours, shooting a video for Siren Song, a duet with French DJ Mosimann, great solo concerts. I want to launch a new clothing line. Most likely, my vlog Shlakoblochina will start soon. I have the intention to start doing my own charity projects related to the environment and the help to seriously ill people. And, finally, I will work on obtaining 3-4 Grammy awards and a couple of Oscars.’

Hiermee lijkt definitief een einde te zijn gekomen aan alle ontwikkelingen rondom MARUV, de Oekraïense inzending die uiteindelijk nooit een Oekraïense inzending bleek te zijn.

Update 25 februari 2019, 18u15:

Zojuist werd bekend dat zangeres MARUV, waarover we hieronder schreven, Oekraïne niet zal vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. Al tijdens de nationale finale meldde presentator Serhiy Prytula, tussen neus en lippen door, dat de winnaar van de Oekraïense voorronde Vidbir niet automatisch naar het Eurovisie Songfestival gaat. Een scenario dat realiteit is geworden.

Hoewel het commerciële televisiestation STB de voorronde organiseert en een winnaar aflevert – in dit geval MARUV met Siren song – is het uiteindelijk de Oekraïense staatsomroep, de UA:PBC, die besluit of een lied ook daadwerkelijk bij de EBU wordt aangedragen als officiele inzending voor het Eurovisie Songfestival. Dat laatste zal de UA:PBC niet doen. Reden daarvoor is het niet-ondertekenen van een contract waarover zangeres MARUV vanochtend, op haar eigen Facebookpagina, het volgende schreef:

  1. I am forbidden to make any improvisation on the stage without the approval of the NTU. (Unagreed gymnastic splits, for example, will result in a fine of 2 million hryvnia)
  2. Immediate transfer of the copyright to the song belonging to the international label Warner Music (it was known about these rights before the start of the contest)
  3. Fully comply with any requirements and instructions of the NTU. (Theoretically, they can force me to dance at a birthday party with some deputy Prime Minister, and in case of refusal, they will disqualify me and oblige me again to pay a fine of 2 million hryvnia. Plus, to compensate the NTU for the alleged losses!)
  4. The ban on communication with journalists without the consent of the NTU. (Which completely violates freedom of speech and human rights)
    And a lot of else what is absurd. In a case of violation of one of the points, a fine of 2 million hryvnia and compensation of losses also in an indefinite amount.

Een andere eis die de UA:PBC aan de kandidatuur van MARUV stelde, was dat zij zou afzien van haar optredens in buurland Rusland. Die eis wilde MARUV graag inwilligen, maar daarmee was voor de omroep de kous nog niet af. Na een bemiddelingsgesprek van ruim zeven uur werd zojuist – twee dagen na de finale van Vidbir – bekend dat MARUV en de Oekraïense omroep geen overeenstemming over het contract zullen bereiken. Oekraïne gaat nu op zoek naar een andere kandidaat voor Tel Aviv.

Oekraïne: een elektronische lokroep

Een dampende badkuip, een gewaagde sm-act en een tekst die weinig aan de verbeelding overlaat (‘Give me love, give me love, from dusk till dawn’). In mei trekt Oekraïne met Siren song naar Tel Aviv, een lied waarvan de titel verwijst naar het Oudgriekse woord Seirēnes: knappe halfgodinnen die zulke mooie liederen zongen waardoor de scheepslui, die hun eiland passeerden, te pletter sloegen. Het lied wordt gezongen door Hanna Korsun (MARUV) die tijdens de nationale finale het nodige voor de kiezen kreeg.

Loyaliteit
Want een nationale finale in Oekraïne verloopt nóóit zonder slag of stoot. En ditmaal was het niet jurylid Andriy Danylko die het nodige stof deed opwaaien, maar Jamala – de zangeres die in 2016 nog het Eurovisie Songfestival won met 1944, een lied over de deportatie van de Krim-Tataren. Nadat de laatste klanken van Siren song waren weggeëbd, kroop Jamala in de huid van een willekeurige, internationale journalist en wierp MARUV de volgende hypothetische vraag voor de voeten: ‘Hi Maruv, congrats on representing Ukraine. Where is Crimea located?’ Waarop zangeres Hanna beduusd antwoordde met: ‘Euh… Oekraïne.’ Er volgde een ongemakkelijk applaus waarmee direct een schisma werd blootgelegd: een tweespalt tussen enerzijds Jamala die absolute loyaliteit aan Oekraïne eist, en anderzijds MARUV die vorige zomer nog met Drunk groove tijdens de opening van het Wereldkampioenschap Voetbal optrad. En dat kampioenschap werd georganiseerd in, jawel, buurland Rusland.

2016
Toch stond de hypothetische vraag van Jamala een zege niet in de weg, want de boomlange MARUV werd – met name door de televoters – gekroond tot Oekraïens vertegenwoordiger voor het Eurovisie Songfestival. Saillant detail: in 2016 dong Hanna Korsun ook al eens mee naar een Eurovisieticket, toen als leadzangeres van danceact Pringlez. Zij kwamen er echter niet aan te pas en moesten hun meerdere erkennen in Jamala.

Vintage vleugel
Een andere deelnemer uit 2016, Brunettes Shoot Blondes, dook dit jaar eveneens op tijdens de finale. Hun Houston leverde de nodige internationale aandacht op omdat er, tijdens de vertolking ervan, gebruik werd gemaakt van een wel heel bijzonder instrument: een negentiende-eeuwse piano die omgebouwd is tot veelzijdige muziekmachine. In een klein stadje in West-Oekraïne kochten de indierockers een vintage vleugel waarin zij maar liefst 20 (!) verschillende instrumenten aanbrachten: van tamboerijnen en violen tot zelfs een cello en een harmonica. Hoewel Brunettes Shoot Blondes bij velen over de tong gingen, eindigden zij op een vierde plek.

Seks
Bombastische electropop met een ruig randje dus. Gezongen door een zangeres die er allesbehalve doekjes om windt: haar lied gaat over seks, seks en nog eens seks. Net als haar eerdere hitsingles Drunk groove (‘I don’t wanna talk / don’t wanna talk / just let me fuck you baby’) en Focus on me (‘Pull in pull in pull in so fast / explodin’ like a bomb, such a blast’) is haar Eurovisie-inzending een lokroep. Maar misschien is het Oekraïense lied nog meer een provocatie, een testcase: want hoe preuts blijkt Europa straks, tijdens de eerste halve finale van 14 mei, te zijn? Hoe zal er gereageerd worden op deze frisse, opzwepende kwelling?

 

Meer weten over de andere inzendingen van 2019? Klik hier.