‘Elke dag lees ik jullie steun- en aanmoedigingsberichtjes, en bij wijze van dank heb ik besloten jullie een klein cadeautje te geven.’ Dat schreef Mahmood (Italië 2019) onlangs en zijn cadeautje is een in zijn huis opgenomen nieuwe song. Die over nu gaat. Over ons. 

Frustratie
De titel, Eternantena, is een samentrekking van de woorden eterna en quarantena, ofwel: ‘eeuwige quarantaine’ – en de tekst beschrijft de frustratie van het thuiszitten, van het niets kunnen doen, van niet begrijpen wat er met de wereld gebeurt. Mahmood: ‘Alle dagen zijn hetzelfde. Ik sta heel laat op, beantwoord mails, game een beetje, probeer te schrijven. In het begin kwam er helemaal niks, maar in week drie maakte ik Eternantena. Om contact te houden met de mensen die me volgen.’ 

Stilgezet
De eerste zin luidt: ‘Ik zou willen leven als de goden van Pompeï, om herinnerd te worden in musea.’
In het jaar 79 na Christus werd de Romeinse stad Pompeï bedolven door een laag as, na een uitbarsting van de vulkaan Vesuvius. Dat gebeurde allemaal zo snel, dat de stad grotendeels bewaard is gebleven. De goden waar Mahmood op duidt zouden de mensen uit Pompeï kunnen zijn met hun stilgezette levens. Ook nu staat overal in de wereld, en vooral in Italië, een van de ergst getroffen landen, het dagelijks bestaan op pauze. En waarschijnlijk zullen we ons deze tijd inderdaad nog lang herinneren.

Tijd verspillen
Mahmood gaat verder: ‘Maar ik wil dat niet vergelijken met wat ik hier met mijn eigen ogen zie. Dit lijkt het einde, einde, einde, einde, einde.’ Dat is een neerslachtige conclusie – en meteen erna barst Eternantena dan ook los in rappe, machteloze regels, als:
‘Ah, ik geef een trap tegen de keukendeur. Ik heb nu al anderhalve maand geen ziel gezien.’
‘Weet jij hoe laat het is? Het is vier uur en ik kan nog niet slapen.’
‘Zeg eens: schreeuw jij ook? Ik sluit me op in de badkamer en speel op mijn Nintendo, ik verspil mijn tijd, ik heb al een tijd niet gerookt, ik word gek, komen we nog uit deze winter?’

Klassiek
In een interview vertelde Alessandro Mahmoud onlangs: ‘Ik was als kind al gek op mythologie. En in deze periode lees ik Stephen Fry’s Mythos, waarin hij de Griekse mythen op een moderne manier vertelt.’ Niet verwonderlijk dus dat Eternantena ook deze zin bevat: ‘Ik kijk naar de zon en naar de wereld die tot Apollo bidt.’ Even opgezocht: Apollo was de van oorsprong Griekse god, die door de Romeinen vereerd werd als een redder in tijden van een vijandelijke inval, of… een epidemie. Mahmood kent zijn klassieken.

Vloek
In het derde deel van de song versnelt de Italiaan nog eens. Daar krijgen we een furie van binnenrijm en klankassociaties, met bijvoorbeeld de opeens toch geinige zin ‘Er zijn mensen die met hun mama dammen.’ Maar ook: ‘Op televisie concurreert de ene Niagara-traan met de andere om een Avada Kedavra.’ En dat is dan weer de door J.K. Rowling in de Harry-Potterboeken gebruikte Vloek des Doods. Die Mahmood hier als metafoor voor het virus gebruikt. Opnieuw: hij kent zijn klassieken.

Het einde
De korte track (tweeënhalve minuut) sluit af met de beginzinnen, en dus met ‘Dit lijkt het einde, het einde, het einde.’
In de bijbehorende clip zien we de halfnaakte Mahmood met gesloten ogen in een zwarte substantie zitten, waar hij niet uit loskomt en waarin hij tenslotte zelfs kopje onder gaat.

Troost
Nee, dat is geen opwekkende boodschap. Maar kunst en muziek werken soms verrassend achterstevoren – en dus is zijn klaaglied óók troostrijk. Mahmood schrijft op YouTube onder zijn clip: ‘Deze periode geeft ons de kans om ons te verenigen.’ En precies dat doet hij met Eternantena. Daarin verwoordt hij namelijk wat velen van ons voelen, en eigenlijk zegt hij dus vooral: jullie zijn niet alleen.
Toch een cadeautje.

P.S.: Begin april publiceerde Mahmood nog een tweede cadeautje – zijn versie van Bob Marley’s ‘liedje van verlossing’, Redemption Song.

Lees hier onze vorige Eurovisievondsten:
Monique Melsen – Pomme pomme pomme