Voor Kroatië treedt een artiest aan die nooit had verwacht zichzelf op dat podium in Malmö, op het Eurovisie Songfestival 2024, te zien.  En toch: Baby Lasagna werd gekozen. Knipper twee keer met je ogen en dans nog één keer de Rim tim tagi dim, want dit is het verhaal van een jongen die z’n dorp verlaat. Hoe dat afloopt? Dat ligt eraan welke versie je leest. Want Baby Lasagna heeft er twee, met twee verschillende eindes – daarover zo meteen meer. Eerst de artiest zelf: wie is hij?

Baby Lasagna
Een artiest met een bijzondere naam. Marko Purišić (28, zijn echte naam) kwam erop toen hij langs de kust liep en ontzettende hoofdpijn had. Hij zocht een winkel waarin hij water kon kopen om zijn paracetamol mee door te slikken, ‘en toen schoot het ineens door mijn hoofd: Baby Lasagna. Ik vond het een grappige gedachte, ook heel onverwachts, en hij bleef me bij.’

Dorpje
Hij komt uit Umag, een klein dorpje in het uiterste noordwesten van Kroatië, aan de kust. Zijn ouders zijn allebei leraar op een basisschool, en hij zegt dat hij dat zelf ook geworden was als hij geen muziekcarrière was gestart. Op zijn negende verjaardag kreeg hij een gitaar van zijn vader, en hier begon het. Fast forward naar zijn Songfestivallied.

Een jongen verlaat zijn dorp, versie 1: Rim tim tagi dim
Marko baseert de tekst van zijn Songfestivalliedje op een maatschappelijke tendens in Kroatië, namelijk de massale leegloop van jonge mensen uit het land, zoekend naar een betere toekomst. ‘Ik wilde het niet politiek maken maar meer vanuit een emotioneel perspectief belichten’ – wat doet die leegloop met mensen? Hij verzint een fictief personage dat vertrekt uit pure noodzaak. En de titel, Rim tim tagi dim? Dat is de naam van de dans die in het dorp van de hoofdpersoon wordt gedanst.

Ruw
Marko benadrukt de ruwheid van het taaie plattelandsleven, met zinnen als ‘Ik ga weg en ik heb mijn koe verkocht’, en ‘ik ga het hooi missen’. Spitsvondigheden zijn er ook. Van de zin ‘Meow cat, please meow back’ zijn zelfs T-shirts gedrukt, afgebeeld naast een kat met één dicht (dus missend) oog, afkomstig uit de videoclip.

Naïef
‘Ik hoop dat ik rust vind in het rumoer
en dat ik net als al die stadse jongens word
die allen zo mooi en ontwikkeld zijn,
zouden zij onze dans ook kennen?’

Hij verwoordt de naïeve kijk van een jongen die voor het eerst verder kijkt dan familie en dorp – maar kan hij het culturele verschil overbruggen? Afgaande op de plaatjes in zijn lyric video wordt dit een moeilijk verhaal. Hierin laat hij (sterk uitvergroot!) stadse jongens zien als mannen met gepommadeerd haar en een begin-twintigste-eeuwse krulsnor, galant en ver verheven boven de varkens en de huifkarren die het dorp van de hoofdpersoon verbeelden.

Refrein
Het refrein klinkt als een hyper-versie van de dans die hij kent, als een gehaast afscheid met tranen omdat hij zijn boot niet mag missen – nog één keer, snel, met z’n allen, om het af te leren: Rim tim tagi dim! En hij schreeuwt:

‘Er is geen weg terug,
mijn aanwezigheid vervaagt tot zwart,
er is geen weg terug,
mijn angst valt aan.’

Maar in hoeverre is zijn inzending een afspiegeling van Marko’s eigen leven?

Een jongen verlaat zijn dorp, versie 2: Baby Lasagna
Marko’s Eurovisie-aantreden verliep op een knotsgekke manier, beginnend met een tip van zijn vrienden om Rim tim tagi dim naar de Kroatische voorronde te sturen. ‘Het was niet eens een single, ik was niet eens van plan om een videoclip te maken!’

Aanmelden
‘Het aanmeldformulier was zo simpel, ik had het in rap tempo ingevuld en was het daarna vergeten. Ik dacht dat het zo’n sollicitatieformulier was, dat je opstuurt en waar je daarna nooit meer iets van hoort. De eerste lijst van kandidaten die aan de Kroatische voorronde mochten meedoen’ – waar hij niet op stond, hij was reserve – ‘zag ik pas twee à drie dagen nadat die gepubliceerd werd.’

Gebeld worden
Maar toen trok kandidaat Zsa Zsa zich terug en bleek Marko de eerste op de reservelijst. ‘Toen ze me belden, reageerde ik eerst helemaal niet. Ik hing op en at mijn pasta alsof er niets gebeurd was. De mensen om mij heen waren wél in shock. Minuten later begon ik te trillen en sloeg de plankenkoorts heftig toe – kan ik dit wel?’

Twee liedjes hebben
Rim tim tagi dim is het derde liedje dat Baby Lasagna uitbrengt als soloartiest. In zijn eerste, IG Boy (2023), neemt hij de wijdverbreide wens onder jongeren om Instagram-famous te worden op de korrel. ‘Ja, Instagram boy, laat me zien wat je doet, dan word ik net als jij, beroemd, een grote ster, ik wil mijn volgers “uhh” zien doen.’ En toen kwam er nog een tweede liedje, Don’t hate yourself, but don’t love yourself too much, waarin hij onverhuld eenzelfde soort boodschap uitdraagt als in zijn eerste liedje: ‘Er zijn er miljoenen van jouw soort, je denkt speciaal te zijn maar dat ben je niet.’

Ontploffen
Baby Lasagna verwijderde zijn eigen Instagram-account toen Rim tim tagi dim ontplofte. ‘Ik dacht dat mensen mij zó zouden haten, ik dacht echt dat het een haatfiasco ging worden.’ Dat werd het niet. Binnen no time werd het lied trending op YouTube. Marko, de jongen die elke dag om acht uur opstond, een paar bladzijdes uit een boek las, naar de sportschool ging, daarna achter zijn computer aan zijn liedjes werkte tot een uur of één en dan ging lunchen bij zijn ouders, was ineens beroemd. Hij won de Kroatische voorronde met overmacht en werd vrijwel meteen daarna gebombardeerd tot favoriet voor de eindoverwinning in Malmö.

De videoclip
‘Die heeft mijn verloofde gemaakt, samen met haar vader, zij hadden de regie.’ En in de clip komen alleen mensen voor die hij al zijn leven lang kent, mensen uit Umag. ‘Lasagna-liefhebbers’, zegt hij gekscherend.

Toen
Marko heeft de rol van op de voorgrond staan dus pas sinds kort, en hij kan zich niet meer (naar eigen zeggen) ‘verschuilen’ achter zijn instrument. Voorheen (tot 2022) was hij gitarist van de metalband Manntra, met wie hij overigens al eens meedeed aan de Kroatische voorronde, in 2019. ‘Toen was ik een arrogant kind en ik vond dat metalbands ver boven de voorronde verheven waren. Die hele reis doorliep ik mokkend en klagend. In die staat van zijn geniet je niet van wat voor je ligt, je leert niet, je absorbeert niet.’

Nu
Hoe anders is dat nu. In een interview zegt hij dat Rim tim tagi dim nooit verveelt. ‘Ik ben niet de beste zanger dus ik ben gefocust op het neerzetten van de best mogelijke performance. Ik leer om mijn buik in de gaten te houden en om ook te letten op de wildheid van mijn performance. Soms denk ik dan, “nu ga je te ver, even een hap adem nemen.” Doordat ik zoveel moet nadenken verveel ik me nooit.’

Copyright foto: Sarah Louise Bennett, EBU

Bronnen: