Eurostory zoekt dit jaar opnieuw de teksten van alle deelnemende liedjes af naar de mooiste Eurovisie-zin, naar de regel met de meeste poëzie, de beste beeldspraak, de fijnste vergelijking. Die zin – en daarvan de tekstschrijver(s) – krijgt de Eurostory Award 2018.
Twee jaar geleden werd die gewonnen door zangeres en liedschrijver Jamala uit Oekraïne (die uiteindelijk ook het hele festival won) voor de zin: You think you are gods, but everyone dies.
En vorig jaar ging de award naar Frankrijk, naar tekstschrijver Nazim Khaled voor de welluidende zin: Les siècles passent et disparaissent, ce que tu crois être la mort, c’est une saison et rien de plus – Centuries pass and disappear, what you believe to be death is a season and nothing more.
Wat is de procedure?
Wij nomineren een negental regels. In de toelichting hieronder lees je waarom we voor juist deze zinnen kozen. Daarna is het – net als bij Eurovisie – aan een publieksjury (jullie, hier, zie poll) en aan een vakjury.
De stemmen uit de poll tellen voor 25% mee, en de vakjury bepaalt 75% van de uitslag. De vakjury bestaat uit een ruime hoeveelheid schrijvers, journalisten, redacteuren en oud-Eurovisiedeelnemers.
Het team van Eurostory zal in Lissabon de Eurostory Award 2018 uitreiken aan de winnaar. We doen daar uiteraard verslag van.
Dus: spreek je taalgevoel aan en ga snel naar de poll. Let wel: het gaat NIET om de melodie of wat je van het volledige liedje vindt. Het gaat echt om de best geschreven tekstregel. (Dank je wel voor het stemmen – dat kan tot 5 mei aanstaande!) Inmiddels kun je niet meer stemmen – binnenkort de uitslag!
Genomineerde zinnen
What is the price of a madman’s wounds that were opened by your love? (Armenië) – In het lied Qami (‘Wind’) wordt aan de wind gevraagd waarom de liefde toch zo vol van wanhoop diende te zijn, en tot welke prijs je jezelf wonden wilt laten bezorgen.
Oh, you’re running circles round my mind, I think your words have been my bible (Oostenrijk) – Je racet in rondjes om mijn kop heen en dat komt natuurlijk omdat ik je heb geloofd en heb willen geloven. Het mooie van deze zin is niet alleen dat er staat dat iemands woorden een bijbel waren, maar dat de ik-persoon denkt dat dat zo is. De twijfel heeft dus al toegeslagen.
Honeybunny up-all-night, wannabe-couplegoals-queen: I know you ‘bop-whop-a-lu bopped’ on his wood bamboo. (Tsjechië) De tekst van Lie to me barst van de speelse neologismen, nieuwe scheldwoorden en schunnige metaforen, en daaruit kozen we de zin waarover zanger Mikolas Josef ons vertelde dat een van zijn ex-liefjes vlak nadat ze het uitgemaakt had fotootjes online zette met een nieuwe lover en de pesterige hashtag ‘couplegoals’. Daar komt dit boze zinnetje vandaan. Wat hij precies bedoelt met dat bop-whop-a-lu-boppen lijkt ons dan ook behoorlijk duidelijk.
I am all those children who were taken by the sea: I’ll live a hundred thousand years. (Je suis tous ces enfants que la mer a pris: je vivrai cent mille ans.) (Frankrijk) – In een lied over omgekomen bootvluchtelingenkinderen, schrijven de Fransen over dat ene kindje dat Mercy heet. En in haar zien we alle andere verdronken kinderen, en – krachtige conclusie – die zullen honderdduizend jaar leven.
The Barbie got something to say, hey, hey, hey, hey! (Israël) Godzijdank durfde een land het aan om met een inzending te komen die geïnspireerd werd door #metoo (seksisme wordt niet vaak genoeg aangekaart op het festival). In Toy bezingt Netta de objectificatie van het vrouwenlijf en dat de vrouw voor zichzelf mag opkomen: ‘I’m taking my Pikachu home’.
Me and my life are like a dog and a cat: my heart is their most expensive toy. (Ja i život, pas i mačka: srce najskuplja mu igračka.) (Montenegro) In het lied Inje, dat gaat over een verloren liefde wordt ook al gezegd: ‘Er viel rijp op ons. Het bloed vroor op in mijn aderen, en o, hart, jij krimpt en je vergeet in hoog tempo.’ Maar bovenstaande zin vonden wij nóg mooier.
It’s a fine, fine line between whiskey and water into wine. (Nederland) In een stuwend lied betoogt Waylon dat er in elk van ons een schurk huist, een losgeslagene, een vogelvrij verklaarde. Meerdere zinnen uit Oulaw in ‘em zijn sterk, maar ook bij deze allereerste van de song is het al raak: het is maar een miniem stapje van whiskey naar water-tot-wijn, waarbij gerefereerd wordt aan het bijbelverhaal waarin Jezus op een bruiloft water in wijn verandert. Ook die drie allitererende w’s blinken mooi op.
I don’t give my soul to anyone, I hold it for myself: true art, without price. (Svoje duše ne dam nikomur, držim jo za se: prava umetnost, brez-brez cene.) (Slovenië) In het liedje Hvala, ne! (‘Nee, bedankt!’) komt zangeres Lea Sirk behoorlijk voor zichzelf op: ik bewaar mijn ziel voor mezelf, want die is nu eenmaal een waar, niet te betalen kunstwerk!
We’re the liars in the face of facts: different weapon but the same attack. (Zwitserland) De Zwitserse inzending Stones is lovenswaardig vanwege de rauwheid waarmee de hedendaagse verharding en de westerse onverschilligheid worden neergeknuppeld: ‘All saying that life’s hard/ Don’t want it in our backyard… We’re so afraid, we fire away.’ En in de genomineerde zin wordt ook de devaluatie van het staven met feiten (fake news) mooi aangestipt.