Lief dagboek,

De tweede halve finale was dus een totaal ander verhaal dan de eerste op dinsdag: deze avond klopte alles. Het publiek was om te beginnen geweldig. Voor ieder land werd geklapt en gejuicht, zelfs voor dictatuur Wit-Rusland en landen waarbij het een beetje onduidelijk is of ze wel een regering hebben zoals de Oekraïne en België. Niet alleen zat de zaal een stuk voller, ook de deelnemers moeten hebben aangevoeld dat er deze avond iets magisch in de lucht hing, want ie-der-een is boven zichzelf uitgestegen.

Waar ik op basis van de rehearsals echt nooit op Israël had ingezet, speelde Hovi Star de zaal plat. Gedoodverfde favorieten als Letland en Australië gingen door hun eigen plafond heen, België deed het zo fantastisch dat na afloop op het metrostation ook groepen niet-Belgen What’s the pressure aan het zingen waren en lieve help: Bulgarije. Ik wil de cd en ik heb niet eens een cd-speler. Zoals verwacht was het charisma van Polen voldoende om een zwak nummer richting eindstrijd te performen en jongens, ik heb de beelden nog niet teruggezien, maar de zaal explodeerde bij het aangrijpende optreden van de Oekraïne. Na een afwezigheid van een jaar is het land terug en hoe: dat moment na de bridge, wanneer er een boom van vuur uit Jamala schiet, vloog er een schokgolf door de zaal die ik maar een keer eerder in een massa heb gevoeld, en dat was op het Museumplein toen Van Persie tijdens het afgelopen WK de eerste goal tegen Spanje maakte.

Het klinkt misschien een beetje alsof ik mijn superlatievenpet op heb, maar ik schrijf dit dus al met twee downers op en ben nog steeds lyrisch. Ik begreep opeens waarom mensen dood willen als blijkt dat ze niet zijn ingeloot voor festivalkaarten. Holy moly, wat was dit vet. De shows, het onderlinge respect en please, mag Zweden het al-tijd regisseren? Het is alsof je op het verjaardagspartijtje bent van het kind met de gaafste (en okay, rijkste) ouders van de klas. Petra en Måns waren hilarisch, ik hoop dat er nog ergens een transcript van hun teksten is, de grappen gingen zo snel dat zelfs de aanwezige zelfverklaarde hoogbegaafden moeite hadden met bijbenen.

Wat een feest, deze tweede helft van de grootste liedjesauditie ter wereld. Dat kan zaterdag alleen maar tegenvallen. Maar goed, ook al is de finale maar een fractie zo overdonderend als deze avond, dan ben ik een tevreden mens. Douze points voor deze halve finale!