Behoorlijk aan het begin van de eerste halve finale, op plek vijf, zit een discoliedje. Het komt uit Slovenië. Of het de finale haalt, is maar de vraag; je zou dit liedje best nog wel eens kwijt kunnen raken tussen al het Eurovisiegeweld. Maar dat is zo jammer! Want de Sloveense inzending Disko van LPS is toevallig wel de jongste, de leukste, de verdrietigste, de slimste én de grootste van het Eurovisie Songfestival 2022 in Turijn.

DE JONGSTE
Om daar maar mee te beginnen: LPS bestaat uit vijf bandleden (Filip op zang, Gašper op drums, Mark op gitaar, Zala op basgitaar, Žiga op keyboard), en de meesten van hen zitten nog op school. De Sloveense deelnemers zijn het jongst van allemaal. En dat ze hier nu zouden staan, hadden ze zelf ook niet echt verwacht. Ze startten hun bandje een paar jaar geleden, traden al wel op tijdens best veel lokale festivals, en toen zag Žiga de oproep voor EMA Freš, een soort ‘wild card’-voorronde voor jong talent om door te dringen tot EMA, de nationale Sloveense finale. ‘Ik ben altijd al een grote Eurovisiefan geweest, dus ik dacht: dit gaan we doen!’

DE LEUKSTE
Dat was best een stap, want tot nu toe namen de vijf hun muzikale carrière niet zo serieus. Hun bandnaam is misschien wel de leukste van dit jaar. Het begon als een woordgrapje: LPS is in de Sloveense taal een acroniem voor ‘mooi, slim en capabel’. ‘Zo noemde onze gymleraar ons wel eens sarcastisch, als we weer eens niet vooruit te branden waren. Dus dat werd onze bandnaam. Later dachten we: misschien moeten we iets internationalers. Maar we wilden die letters niet kwijt. Toen bedachten we dat LPS dan maar moet staan voor Last Pizza Slice’.

Wat dat ‘internationaler’ betreft: het gekke is dat LPS tot nu toe vooral Engelstalige nummers uitbracht, en pas recent juist is overgegaan naar hun moedertaal. Disko is een in het Sloveens gezongen liedje, maar om de mensen er toch wat van te laten begrijpen, namen de bandleden tijdens de Songfestivalweek, nota bene in hun hotelkamer in Turijn, nog een Engelstalige versie op (zie kader).

DE VERDRIETIGSTE
Van alle discosongs is Disko van LPS toch wel een van de verdrietigste. Kort samengevat vertelt zanger Filip dit: ‘We stonden in de disco, waar LPS optrad. Filip stond maar wat te mompelen, Žiga verklootte zijn solo – toen merkte ik al dat jouw blik telkens afdwaalde. Even later liep je weg met iemand anders. Ik wil bij je zijn, maar je hart is niet van mij. Nu dansen we alleen nog maar in mijn dromen, je komt niet meer terug. Voortaan sta ik in mijn eentje in de disco, en zie ik dezelfde film voor mijn neus afspelen, maar mijn rol is aan iemand anders vergeven.’

Je kunt dat gehele, tragische discoverhaal, dat zanger en mede-tekstschrijver Filip volledig baseerde op zijn eigen gebroken hart, ook nog terugkijken in de officiële videoclip: een stripverhaal, getekend door hun schoolvriendin Manca. Trouwens, de bandleden hebben sowieso wel iets met verdrietige liedjes – bijvoorbeeld de Nederlandse inzending dit jaar van S10. Aan het einde van een interview (even doorscrollen naar minuut 7) doet Filip een helemaal niet onaardige, fonetische a capella cover.

DE SLIMSTE
De bandleden van LPS zijn dus nog heel jong. Twee ervan, merkte een journalist op tijdens een persconferentie, zouden nu eigenlijk op school moeten zitten voor hun eindexamens. Was dit niet onverstandig? ‘Ja, het was echt een heel moeilijke beslissing,’ reageert drummer Gašper. ‘Ons helemaal verzuipen in schoolboeken, of een paar weken in Italië zitten en meedoen aan het Eurovisie Songfestival. Een duivels dilemma. We missen wiskunde vreselijk. We léven voor het schrijven van opstellen.’
Zanger Filip kucht. ‘Wat mijn vriend hier probeert te zeggen, is dat we heel dankbaar zijn voor deze kans. We hadden dit niet kunnen doen zonder de steun van onze ouders en leraren. We hebben deze beslissing samen met hun genomen.’ Hij neemt een slokje water en krijgt een boks van Gašper. Misschien wel de slimste save tijdens een persconferentie dit Eurovisiejaar.

DE GROOTSTE
Zo bescheiden als hun liedje is, zo kolossaal is de discobal die de bandleden van LPS tussen zich hebben liggen op het podium tijdens hun optreden. Twee meter in doorsnee, 150 kilo zwaar, waarschijnlijk de grootste in de geschiedenis van het Songfestival. ‘Die zijn niet makkelijk te krijgen,’ vertelt toetsenist Žiga. ‘Er zijn er maar iets van vijftien van op de wereld. Deze lag in Berlijn, ze hebben hem met een vrachtwagen hierheen gereden.’

En dat terwijl hun liedje oorspronkelijk helemaal geen discoliedje was. De eerste versie was veel langzamer en rustiger (zie kader). Maar toen drummer Gašper er een discobeat onder zette, was iedereen al snel overtuigd. Toch hadden ze niet het idee dat ze goud in handen hadden. ‘Het was nou niet bepaald voor een wedstrijd geschreven of zo, laat staan voor Eurovisie. Dat kun je ook wel merken, denk ik. Maar ja, we wonnen wel.’

Dus nu staan de bandleden rondom die kolossale discobal, en proberen ze er een beetje funky bij te dansen. Of nou ja… ‘Ik zou het niet dansen willen noemen,’ zegt Filip. ‘Meer een soort… stilletjes bewegen. Een silent disco.’