Eurovisiegemis – we benoemen het meestal niet, want in deze tijden mist iedereen van alles, en er zijn belangrijkere zaken, maar toch ontbreekt er aan deze weken iets lichts, iets vrolijks. Eurostory-lezer Gido van Lierop stuurde ons een korte column die precies dit gevoel mooi benoemt. Bij uitzondering, en met plezier, plaatsen we daarom vandaag een ingezonden stuk.

Perenboom
Op een erf net achter het huis waar ik woon staat een perenboom. Een heel erg aantrekkelijk exemplaar is het niet. Aan zijn ene zijde staan kleine berkenboompjes, die hem een mooie, symmetrische groei hebben belet. Op de grond direct naast de perenboom ligt al lange tijd afgedankt schroot. Zo’n verwilderde setting gun ik hem eigenlijk helemaal niet, maar toch is het ieder voorjaar opnieuw mooi wanneer de perenboom begint te bloeien.

Of, zoals Bill van Dijk zong in Jij en ik, de Nederlandse songfestivalinzending van 1982, wanneer de perenboom haar bruidsjurk weer eens aantrekt:
Kijk! De perenboom achter ons huis
staat weer in bloei, is weer de bruid,
en mijn dromen die komen uit.

Wandelen
De bloesem van de boerensering, de pollen in de lucht, de eerste koolwitjes en citroenvlinders… Voor mij is dat alles onlosmakelijk verbonden met de lente. In de afgelopen vreemde corona-weken heb ik, zoals iedereen, vrijwel dagelijks een korte wandeling gemaakt door de natuur in de buurt van mijn huis. In vorige jaren gingen bij dat soort wandelingetjes mijn gedachten gemakkelijk uit naar plannen die ik gemaakt had, en ook naar het Eurovisie Songfestival.

Kroon
Het Eurovisie Songfestival brengt mij ieder voorjaar voorpret. Ik kijk (promotie-)video’s, doe mee aan allerlei polls over de artiesten, vergelijk mijn favorietenlijstjes met die van andere fans en ga zo maar door. Dit jaar was dat  allemaal een behoorlijk gemis. Daar waar normaal gesproken het Eurovisie Songfestival voor mij een soort bekroning vormt op alles wat het voorjaar zo aangenaam maakt, zijn er nu andere zaken die de realiteit beheersen. Het bijzondere gevoel dat ik altijd krijg bij mijn wandelingen langs de perenboom, is weg.

Bruiloft
Maar ik denk soms wel al na – heel voorzichtig weliswaar – over de lente van volgend jaar. Wanneer er een nieuw liedje van Jeangu Macrooy is, een nieuwe song van Victoria, een nieuwe inzending voor Zwitserland en Litouwen, Oekraïne en Finland. Wanneer de perenboom opnieuw haar bruidsjurk zal dragen. En er dan hopelijk wél een jawoord zal volgen.