Traditionele instrumenten, een eigentijdse productie én een overvloed aan rood, blauw en oranje. Dat is kort samengevat de videoclip van de Armeense inzending Fly with me. Het lied wordt gezongen door de 32-jarige zangeres Artsvik Harutiunian en gaat qua podiumpresentatie ongetwijfeld opvallen in Kiev. Ook zal menig commentator even stilstaan bij de tekst van de elfde Armeense inzending voor het Eurovisie Songfestival.

Zo zingt zangeres Artsvik het verhaal van een klein meisje dat een geschiedenis met zich meezeult (I wanna tell a story / About a little girl with history). De boodschap die zij de wereld mee wil geven, komt recht uit het hart en overstijgt alles en iedereen. Op gelijke hoogte met de zon omarmt zij vele verschillende stemmen, kleuren, tinten, verhalen en sprookjes (Flying high she became / A sun whose love’s like the same /For everyone). Dit alles zingt zij met op de achtergrond de kleuren van de Armeense vlag. Er zijn verschillende interpretaties van deze kleuren, maar meestal wordt aangenomen dat het rood het bloed dat door de Armeniërs ter verdediging van hun land werd vergoten symboliseert en dat het blauw voor de Armeense lucht staat. Met het oranje wordt verwezen naar de vruchtbare bodem van het land en de daarop werkzame boeren. Kortom: met Fly with me grijpt zangeres Artsvik, die de talentenjacht én tevens Eurovisie-voorronde Depi Evratesil won, terug op het verleden van het bergachtige land in de Zuidelijke Kaukasus. Het team achter de Armeense inzending bestaat uit onder meer Lilith en Levon Navasardyan die eerder verantwoordelijk waren voor Aram MP3’s Not Alone en LoveWave van Iveta Mukuchyan.

Dat Armenië in haar inzending teruggrijpt op de geschiedenis van het land is niet nieuw. In 2010 zong zangeres Eva Rivas al eens over de abrikoos, ook wel bekendstaand als de gouden vrucht van Armenië, en werd de doedoek – een blaasinstrument van abrikozenhout – op het podium getoond. Vijf jaar later zong de Armeense groep Genealogy het nummer Don’t deny dat op verzoek van de organisatie in Face the shadow werd veranderd. De oorspronkelijke titel leek een oproep de Armeense Genocide niet te negeren en rechtstreeks geadresseerd te zijn aan Turkije. De vijf groepsleden symboliseerden de vijf bloemblaadjes van een vergeet-mij-nietje. De families van deze groepsleden zijn rond het jaar 1915 vanuit Armenië over de wereld verspreid. Deze bloemblaadjes worden bij elkaar gehouden dankzij het zesde groepslid, dat uit Armenië zelf komt. De groep eindigde op een zestiende plaats in de finale. Het jaar erop (2016) was het de beurt aan Iveta Mukuchian die met het moderne én etnische LoveWave zevende werd.